Ailesinin zoruyla sevgilisinden ayrılan Ecrin arkadaşının yanına gönderilir ve orada bir adamın kızına bakıcılık yaparken hayatı ummadığı şekilde değişir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedia Vural UTKAN
İYİ OKUMALAR
"Vural Bey... Benden uzak durun lütfen."
İşte bunlar benim son çırpınışlarımdı, başka dayanacak takatim kalmamışken onun benden daha güçlü olmasını ve bu yanlışa engel olmasını bekliyordum.
Zor da olsa sözümü dinledi. Birkaç adım geri çekildiğinde onun da sırtı asansörün kabinine yaslanmıştı.
Bu sayede bedenini daha kapsamlı bir açıyla görmek bana iyi gelmiyordu. İçime doğru sağlam bir küfür savurduğumda terleyen avuç içlerimi sıktım. Her saniye bir asır gibi geçtiği için gücüm giderek tükeniyorken daha fazla dayanamadım ve beni dinlemesine rağmen ben kendimi dinlemeden ona doğru ilerledim.
Hayret dolu bir ifadeyle birbirimize bakmaya devam ediyorken mantığıma ulaşamıyordum. İlk defa duygularıma bu denli kapıldığımı hissediyor, gözlerimi karşımda duran adamdan alamıyordum. Öyle farklı bir şey vardı ki onda... Zihnimde ve kalbimde daha önce ulaşılmamış veya varlığından bir haber olduğum noktalara ilişiyordu.
Benim için bambaşkaydı.
Aşk dedikleri şey böyle miydi? Baktıkça ateşe değen gözler... Öyle bir heyecan kaplıyordu ki kalbimi ondan tarafa değemiyordum. Değince de böyle oluyordu işte kapılıp gidiyordum, çekilemiyordum.
Soluk seslerimiz birbirine karıştığında titreyen çenemi sertçe birbirine bastırdım. Öyle güzeldi ki gözleri... Derin anlamlar içeriyordu. İzledikçe yudum yudum artıyordum sanki. Çok farklı bakıyordu bu adam bana... Bu adam beni izlerken bambaşkaydı. Siması bile değişiyordu.
Dar kabinde giderek artan o soluk seslerinin ardından yavaşça ona doğru yükseldiğimde bir ses duyuldu ve asansör aşağı doğru hareket etmeye başladı.
Beklenmedik hareketlenmeyle birlikte irkilerek geri çekildiğimde o zihnimdeki bulanıklık yavaş yavaş dağılıyordu. Sanki beynimle dünya arasındaki bluetooth bağlantısı geri geliyordu. Suratımı buruşturarak parmaklarımı ense köküme bastırdım, içmeden sarhoş olmuştum sanki... Bir türlü kendime gelemiyordum.
Daha anın mayhoş havasından çıkamadan asansörün kapısı açıldığında yanaklarım alev alevdi. Korku dolu bir ifadeyle kafamı çevirdiğimde varlığını dahi unuttuğum Arşan'ı görmeyi beklemiyordum.
Ona nasıl bir ifadeyle baktığımı bilmiyordum ancak bakışları irileşti ve Vural Beyle aramızda defalarca kez gidip geldi.
Sertçe yutkunarak öylece dikilmeye devam ettiğimde otoriter ifadesini bozmadan soğuk bir sesle konuştu. "Asansörcüler gelmiş mi diye bakacaktım, neyse ki çalıştı."
