Friday Night //WenClair

Fight or Flight

Daha cok yorummm

WEDNESDAY

Saat Enid'in uyku saatine geldiğinde okuduğum kitabı bıraktım ve çantamı sırtıma taktım.

Normalde hiçbir şeyden çekinmem fakat bu günlerde Enid ile konuşmak korkulu rüyam olmuştu. Ve normalde onlara bayılırım.

Odaya geldiğimde Enid uyuyordu. Uyanık olsaydı muhtemelen kafasına bir şey vurarak onu bayıltırdım. Tercihen çellomu.

Üzerimi değiştirip yatağıma gittiğimde yatağın üzerindeki kağıdı gördüm.

Sapığımdan yeni bir mesajım var sanırsam.

Açtığımda yazının daktilom ile yazıldığını gördüm.

Bitirdiğimde biraz hayal kırıklığına uğramıştım. Yazan kişi sapığım değil Enid'di.

İyi bir ikili olduğumuzu biliyordum. Ve ona değer verdiğimde zaten ortadaydı. Fakat sevme kısmına katılamayacağım.

İyice düşündüm ve Enid'i kıskanma nedenimin sahip olduğum 2 arkadaştan biri olduğu için olduğunu fark ettim.

Eğer Eugene'de Enid kadar sosyal olsaydı aynı şeyleri onun içinde hissederdim.

Sonuçta benim olan şeyler bana özel olmalı. Ve Enid kesinlikle bana aitti.

Büyütülecek bir şey değildi yani.

Katilimize dönelim.

Birkaç gündür ortalık durgundu. Neredeyse öleceğimiz günden sonra tekrar gitmiştim oraya fakat hiçbir iz bırakılmamıştı ve ceset devlet tarafından morga götürülmüştü.

Her ne kadar şerif artık Mr. Galpin olmasada yeni şerifin morga girdiğim bilgisine sahip olduğunu biliyordum. Bu yüzden böyle bir şeyi tekrarlamak zor olacaktı.

Ayrıca cezalıyım. Yine. Okuldan çıkmam hatta arıcılık için Eugene'in yanına gitmem dahi yasaktı.

Belkide önceliğimi katili bulmak yerine müdürü öldür yapmalıydım.

Minik alfamızdan da ses çıkmıyordu. Fakat bir sürü kurmasının tehlikeli olacağının farkındayım.

Alicia yanımda veya arkamda olacak biri değildi. Karşımda duracak biriydi. O yüzden ona karşı dikkatli olmam gerektiğini biliyordum.

Alfaların korkunç kontrol yetenekleri vardır. Sürüsünde bulunan betalar ona adeta tapar.

Eğer bir sürü kurulacaksa bile Enid'in onlardan biri olmadığına emin olmalıydım.

Aksi halde karşımda olacak tek kişi Alicia olmayacak.

Dönüp Enid'in tarafına baktığımda sessizce uyuyordu.

Uyanıkken her ne kadar gürültü yapıyor olsada uyuduğu zaman bir ölü kadar sessiz ve hareketsizdi. Bunu Nevermore'a ilk geldiğim zaman onu uykusunda izlerken fark ettim.

Öldürmek için vakit kolluyordum fakat zaten ölü gibi göründüğünden karışmamıştım.

Onu bir gece izledikten sonra neredeyse hep yaptığımı fark ettim.

Çello çalmadığım her gece onu izledim.

Xavier gerçek beni yalnızca çello çaldığım zaman görebildiğini söylemişti. Oldukça etkilenmiştim çünkü ben de öyle düşünüyordum.

Şimdi yanıldığımın farkındayım. Enid'de bu konuda epey yardımcı oluyor.

"Şey çellomu çıkarmama yardımcı ol."

Şey ile birlikte çellomu balkona çıkardıktan sonra birkaç solo çaldım.

Bitirince çellomu kenara bıraktım ve ayağı kalkıp dışarı baktım.

Kabul etmek istemesemde Nevermore gece vakti oldukça hoş görünüyordu.

Merdivenlerin orada bir hareketlilik gördüğümde daha dikkatli baktım. Biri veya birileri koşuyordu.

Hemen odadan çıkarak aşağı inmeye başladım.

Çok kısa bir sürede merdivenlere ulaşmıştım. Etrafıma baktım fakat hiçbir şey göremedim.

Yerde ufak siyah bir kağıt parçası vardı.

Elime aldım ve imge görmeyi bekledim.

Fakat hiçbir şey olmadı. Gözlerimi kapattım ve imge gördüğümü düşünmeye başladım. Fakat yine bir şey olmadı.

Lanet olsun.

Tekrar etrafıma baktım ve bir şey göremeyince odama gittim.

Defalarca denememe rağmen imge görememiştim. Ve Ajax ile ilgili gördüğüm imge beni yanıltmıştı.

Sanırım Xavier haklı çıkıyordu. İmgeler kesin değildi.

Ve yarın kesinlikle annemle konuşmam lazımdı.

Kağıt parçasını ışığın altında da inceledim fakat hiçbir şey yoktu.

Bir yerden koparılmış gibi duruyordu fakat herhangi bir ipucu göremiyordum.

Belki sadece bir kağıt parçasıydı ve birileri kütüphanede yiyişirken yakalanıp kaçmıştı.

Her şeyi fazla büyütüyordum belkide.

Kağıdı çekmeceme bıraktım ve ışığı kapattım.

Enid'e baktığımda hâlâ uyuyordu.

Her şeyin sonunda hâlâ yanımda olsan iyi edersin Sinclair.

Çünkü bu yıl okulu kurtaran olmaya niyetim yok.