DREAM ❟ yoonmin

II, kusurlu lort

Jimin

Eli dudağımdaydı.

Taehyung ile aşağı indiğim zamana kadar elini elimden hiç çekmemiştim. Benim tek dayanağım ağabeyim olmuştu.
Bu zamana kadar her türlü adımımda bana sahip çıkmış, her daim yanımda durmuştu.

İşte bu yüzden elini tutarak ondan destek aldığımı hissediyordum. Bu gerici ortam benim için daha çekilebilir bir hal almayı ihmal de etmiyordu.

Yine de elimi bırakması gerektiği zaman geldiğinde odadaki varlığı bana güven vermeye devam etmişti.

Elim boş kaldığı zaman kendimi Lort'un karşısında her ne kadar yalnız ve ürkek hissetmiş olsam da korktuğumu belli etmemeye çalışmıştım elimden geldiğince.
Belki anlamıştı çekindiğimi ancak o da böyle aceleci davranmasından ötürü hissettiklerimi anlaması gerekecekti.

Yanıma geldiğinde ve tam karşımda durduğunda, yere bakmama rağmen Lort'un topalladığını fark etmiştim. Elinde de bir bastonu vardı.

Sakat mıydı?
Neler oluyordu? Ağabeyim bundan hiç bahsetmemişti bana. Neden burada öğrenmiştim bunu?
Bir sorun değildi lakin böyle bir anda onu bu şekilde görmek... Babama bu evliliği kabul ettiği için kızgındım.

Lort sağ elini kaldırıp çeneme koyduğunda ise o an bütün düşüncelerimden sıyrılmıştım. Eliyle çenemi nazikçe kaldırıp göz göze gelmemizi sağladığında ise kalbim heyecandan artık yerinden çıkacak gibi olmuştu.
Bakışlarımız kenetlendiğinde...

Ağlamak istemiştim.

Ne bir tiksinti ne de bir küçümseme duygum vardı içimde lakin bunları şimdi görmek istememiştim.

Gözünde, kaşının üstünden yanağına kadar dik inen bir yarası da vardı Lort'un.
Gözlerim istemediğim halde dolduğunda ise yanlış anlayacak diye ödüm kopmuştu fakat o, bana güzel güzel bakmış ardından da elini yanağıma çıkartarak usulca baş parmağıyla tenimi okşamıştı.

Ürpermiştim.
Gerek bana olan bakışları gerekse sergilediği hareketleri...
Çok hoştu. Başka bir zamanda, onu kendi rızamla kabul ettiğim bir vakitte bana bunları yapıyor olsaydı öyle çok mutlu olurdum ki... Ama şimdi sadece gözlerim anlamadığım bir şekilde dolmayı seçmişti taptıklarına karşın.

Kısa sürede bu kadar çok şey hissetmişken gözlerimi nihayetinde onun gözlerinden çekmeyi başarmıştım. Bunu yapmam ile birlikte o da elini yüzümden çekmiş ve yanında duran kişinin elindeki çiçek buketini bana vermişti.

"Bu çiçekler kokun yanında bir hiç kalır bilirim ama sana layık olmaya çalışmalarını bizzat söyledim onlara."

Bakışlarım yerde, dudaklarımdaysa buruk bir gülümsemeyle hafifçe teşekkür etme manasında eğilmiştim. Benim bir şey dememe gerek yoktu bu yüzden babam atılmıştı Lort ile konuşmaya.

"Güzeller güzeli çocuğumuz o bizim. Ona çok iyi baktık ki böyle utandı karşınızda Lort'um. Bir prens gibi değerli büyüdü bu evde, bu yüzden size karşın bir saygısızlığının olduğu görülmeyecektir. Bir kusuru olursa da yaşına veriniz. İsteyerek kusur işleme-"

"Güzeller güzeli Jimin de benim evimin prensidir, benim en kıymetlimdir. Sonsuza kadar da bu böyle olacaktır. Kusur gibi şeyler duymak istemiyorum bu yüzden Bay Park. Zira herkes yanlış yapar lakin bir hata oldu diye benden asla çekinmemeli. Ben kötü bir eş olmaya razı değilim çünkü."

Söyledikleri cidden güzel ve kalbime oturmuştu.
O yüzden ne yaptığımı anlamadan kafamı kaldırıp baktığım da Lort'un da bana baktığını görmüştüm. Çok güzel bakıyordu. Sevgiyle, şefkatle bakıyordu.
Seviyordu beni.
Kalbim hızlanıyordu Lort her bakmaya devam ettikçe ve bu bedenime hiç te iyi gelmiyordu.

Neredeyse titretecektim karşısında.
Kafamı tekrardan eğmek dışında bir seçenek bırakmıyordu bana. Çünkü bakmaya devam edecek olsam bakışlarına dalıp gitmem uzun sürmeyecekti hiç.

"O halde yüzükleri takalım Lort'um." Diye babam söze girdiğinde Lort az önce çiçeği veren oğlandan bu sefer yüzükleri vermesi adına işaret vermişti.

Yüzükler takıldığında ve Lort beni alnımdan öptüğünde bir süreliğine ayrı kalmamız gerektiği söylenmiş ve ağabeyim yanıma gelip beni bahçeye doğru götürmeye koyulmuştu.

Aklımdan çıkmıyordu. Lort'un bakışları, yarası, sakat bacağı... Bana olan sevgisi... Apayrı hissettiriyordu lakin yalnız kaldığımızda ağabeyimin sözleri de bir şeyi hatırlamamda ve tekrardan gerilmemde etkili bir oynamıştı.

"Zamanın var. Evlenince o sakat bacağı ile sana o şekilde dokunamaz. Bacağının iyileşmesi nerden bakılsa birkaç haftayı bulur. O zamana kadar bedenini ona sunmana gerek kalmayacak." dediğinde büyük bir sorunun olduğunu yeni yeni fark ediyordum.

Ve bundan nasıl sıyrılacağımı hiç bilmiyordum.

•
her gün yeni bölüm atacağım,
aksama olursa da birkaç gün içinde bölümler gelmeye devam edecek.