Forget Me not [Taekook] ✔️

Chapter 26

"ටේ.. ඒක ඇත්තටම ලස්සනයි."

"ම්ම්.. ගොඩක් ලස්සනයි."

ජන්ග්කුක්ගේ ඇස් රාත්‍රී අහස එළිය කරන මල්වෙඩි වල ආලෝකය වෙතට යොමුවෙලා තියෙද්දි ටේහ්‍යොන්ග්ගේ දෑස් ජන්ග්කුක් වෙතට යොමුවෙලා තිබුණා. ඒ ලොකුම ලොකු රවුම් ඇස් වලින් පේන පුංචි ලෝකය ටේහ්‍යොන්ග් ඇත්ත ලෝකයට වඩා රසවින්ඳා.

"ඔයාට සීතලයි.." ටේහ්‍යොන්ග් ඔහුගේ කබාය ජන්ග්කුක්ගේ උරහිස් වටා දැවටුවම ටේහ්‍යොන්ග්ගේ සුවඳ පිරුණු උණුසුම් කබායට ගුලිවුණු ජන්ග්කුක් ටේහ්‍යොන්ග්ගේ උරහිසකට සිය හිස වාරුකරා. ටේහ්‍යොන්ග්ගේ අතක් ජන්ග්කුක්ගේ ඉන වටේට පැටලෙද්දි ජන්ග්කුක් ආයෙමත් මල්වෙඩි සංදර්ශනයට සිය දෑස් යොමුකළා.

"ඔයාට අශ්වයෝ පදින්න පුළුවන් කියලා මං දැනගෙන හිටියෙ නෑ."

"මට කියලා කවුරුත් නැති නිසා මං මගෙ ජීවිතේම ගෙව්වෙ යුධ පුහුණුවීම් වලට. ඉතින් හමුදාවෙදි මං හැමදෙයක්ම වගේ ඉගෙන ගත්තා."

"ඔයාට දැන් මම ඉන්නවා." ටේහ්‍යොන්ග්ගේ අත් ගොබය සිය දෑත් වලින්ම තදකරගත් ජන්ග්කුක් මුමුණද්දි ටේහ්‍යොන්ග් ජන්ග්කුක්ගේ නළලත සිපගත්තා. "මම දන්නවා."

"ඒ උනාට ඔයා අශ්වයගෙ පිටේ ඉද්දි තවත් කඩවසම්. මට ඇත්තටම ඉරිසියා හිතුණා ඔයා දිහා අනිත් කාන්තාවො බලාගෙන ඉන්නවා දැක්කම." ජන්ග්කුක් උල් වෙලා ගියපු රෝස තොල් පොඩිකරපු ටේහ්‍යොන්ග් හයියෙන් හිනාවුණා.

"ම්ම්.. ඒත් ඉතින් මාව අයිති මේ පුංචි කුමාරයට විතරයි." ටේහ්‍යොන්ග් ජන්ග්කුක්ව තුරුල් කරගනිද්දි ජන්ග්කුක් හිනාවුණා.

"මං දන්නවා.. ඒත් මට ඒ වෙලාවට ඉරිසියා හිතෙන එක වලක්වගන්න අමාරුයි. ඒක නෙවෙයි, දැන් අපි යමු නේද ටේ.. රෑ වෙලා ගොඩක්."