9 bölüm

18 8 2
                                    

Kızlarla oto yıkamaya yani abimlerin olduğu yere doğru koşuyorduk.
Dükkanın önüne vardığımız da kepenkler kapalıydı ve kanlı el izleriyle doluydu umarım abilerim iyidir diye geçirdim içimden.

Kepenklere vurup " abi içerdeysen nolur kapıyı aç !!"  diye bağırıyordum.

Kepenkler yukarıya doğru açılmaya başlamıştı abim çömelerek koşun diye işaret yapıyordu hepimiz içeriye doğru girdik.
Sonra Kepenkleri kapatıp ışıkları açtılar.

İki abimede kocaman sarıldım.
Onların hiç huyu degildir ama karşılık vererek bana sarıldılar haliyle benim için endişelenmiştiler.
Herkesi içerdeki odaya toplayarak ufoyu yaktılar etraf birazda olsa ısınmıştı.

Ayşe kulağıma eğilerek

"kanka hangisi senin abin?" dedi.

"ikiside " dedim tek nefeste.

" en büyüğü şu yeşil gözlü siyah saçlı
olanmı? " dedi.

" evet Ayşe nikahına mi alacaksın abimi " diye sordum alayla.

" yok kanka ne alaka bu arada adı ne baya yakışıklıymış abin " dedi utanmazca.

" Yalçın " dedim düz bir sesle.

"diğerinin adı ne ? " diye sordu bu sefer de.

" Emre " dedim bıkkınca.

" tamam " dedi ve sustu.

O sırada büyük olan abim "Siz buraya nasıl geldiniz ,okuldan nasıl çıkabildiniz bu kadar zombi varken. " dedi şaşırdığı belliydi.

Tam konuşacakken Nisa beklemediğim şekilde söze atıldı " Durumu farkettiğimiz anda bahçeye iniyorduk ama dışarı zombi doluydu Semada Çatıya çıkıp orda kalmamızı söyledi " dedi devam edecekken Abim " yani iki gün boyunca aç bir şekilde ve soğukta çatıda mı kaldınız?. Peki kimse yokmuydu yardım edecek? " dedi merakla.

" Kantinden yiyecek felan topladık çakmak vs.. ne varsa aldık defterlerden ateş yaktık azcık da olsa ısınmaya çalıştık. Kimse yardım etmedi mi derkende öğretmenler odasındaki öğretmenler bizi zombilerden kurtardı bi ara Nevinle birlikte ama sonra müdür yardımcısı zombiye dönüştü ve herkesi öldürmeye çalıştı o aradan kaçıp çatıya çıktık.
En son yemeğimiz bitiyordu bizde bir kaçış planı yaptık ve buraya geldik. " dedim tek nefeste.

" anladım başınızda kim vardı peki " dedi Emre abim merakla.

Merve" Sema vardı "  diyince abilerimin ikiside bir anda gülmeye başladı

" bumu sizi yönetti"  diye kahkaha atarken.

" komik olan ne abi ya cidden!! " dedim bağırarak.

" olum sen daha düz yürümesini bilmiyorsun bunlara nasıl yardım ettin " dedi Yalçın abim gülerek.

Lafı fazla uzatmadım ve gülmeleri bittikten sonra.

" Eee şimdi napıyoruz ? " dedim Abilerime dönerek.

Emre abim bana doğru bakarak " bizim yiyecek tükendi bi poğaça kalmıştı onuda bu hayvan yedi " dedi Yalçın abime bakarak.

NEMES-49          Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin