My Darkness Secret (Dela ruel Series 3)

C48

This content is sensitive and nature themes.

Memories Lost

What I thought was a quiet life and wanted to have a whole family did not happen. Ang pananakit na ginawa namin ni joey ay ako ang nag bayad.

Nang tumuntong ng isang taon ay iniwan ko at inabandona ko ang mag-ama ko upang bumalik kung saan ako lumaki.

"Ate ano tong ginagawa mo?" sigaw na sabi sa akin ng kapatid ko.

"Pwede ba aime, bumalik ka sa pamilya mo wag mo ako guluhin dito" tinignan ko naman ang mga suki ko. "Ito pa, marami pa ako nyan"

Wika ko habang binibigyan ko sila ng drugs.

"Isusumbong kita! Pag hindi mo yan tinigil!" galit na sabi sakin nito "Iniwan mo ang mag-ama mo dahil lang dyan anong klaseng ina ka ha!"

Gusto ko umiyak at humingi ng tulong sa kapatid ko pero hindi ko magawa. Paano ko gagawin yun kung ang buhay ng mag-ama ko ang nakasalalay.

"Edi isumbong mo! Wala kang utang na loob ako nag paaral ako nag bihis sayo para makamit ang gusto mo tapos yan ang gagawin mo sa akin!"

Kitang-kita ko ang gulat sa kanyang muka. I'm sorry aime i want to stop but my family is in danger now.

Pagkatapos naman nun ay umalis ito.

Nalulong ako sa droga dahil iyon ang gusto nilang gawin ko, inutusan ako na mag benta ng illegal drugs sa mga malalaking tao.

"Come on ms. aiko i know you enjoy it too" wika naman ng isang hapon.

"I'm sorry mr. yuwaki, i will give you a drugs but my body is not" anya ko habang inilapag ko ang bag kung saan punong-puno ng drugs.

Ganon lagi ang routine ko, pinapagamit nila ako pero kaya ko iyon kontrolin.

"Ahh!!!"

Mainit, masakit parang ako lumilipad na sa kalawakan dahil sa gamot na pinasok nila sa aking katawan.

Hindi ko kaya pigilan dahil maraming dosage ang pinasok nila sa akin at sunod-sunod iyon. Naging parusa iyon dahil sa ginawang pag patay ko sa isa nilang client.

"It's a rule ms. aiko" wika ng isang batang babae. "If you don't know how to obey, that's not all you'll accept"

Gusto ko sumigaw pero alam ko walang makakarinig at tutulong sa akin.

Hanggang dumating ang pinakahihintay kong makita ang anak ko. "Aiko?"

"Shut up! I kno-"

Knock!

Pumunta naman ako sa pintuan at pag bukas ko ay nakita ko doon ulit ang kapatid ko, ayaw ko siyang makita dahil hindi ko kaya itong saktan.

""Anata no musume ga itsu anata ni aitai" (gusto ka Makita nang anak mo ate). Tumingin naman ako sa tabi nito at nakita ko ang malaking ngiti ng isang batang babae.

Sobrang lakas ang pag tibok ng aking puso at parang gusto ko siya hilahin at yakapin ng mahigpit gusto ko siya sabihin na sobrang miss na miss kana ni mommy anak pero paano kung madadamay siya.

Hinila ko si aimee, "ilang beses ko bang sasabihin sayo na wala akong anak aimee!" gusto ko bawiin lalo kita ko ang pag daan ng lungkot sa kanyang mata.

Sana mapatawad mo ako anak.

"Ate ilang taon na lumipas hindi mo parin kaya tanggapin na may anak ka!" oo tama siya tinangi ko ang sariling anak ko. Ang anak na nag bigay ng lakas upang lumaban.

"Wala akong anak! At kahit kailan ay hindi ko siya matatanggap!" lahat ng salita ay hinigot ko sa kailaliman ng aking budhi.

Siguro kung mamatay man ako ay hindi ako mapapatawad ng anak ko.