Lost And Found, Tales and Tells

Chapter 10

Chapter 10

Sola’s POV

“Why can’t I find you anywhere?” tanong ni Hugh nang makalapit siya. Kumunot pa ang noo niya nang mapatingin kay Justin. Napatingin naman ako kay Neela na siyang nagtataka nang makitang huminto si Hugh.

“You already found me,” ani ko kaya napairap na lang siya.

“Who’s that guy?” Nilingon niya pa si Justin na siyang atat na atat nang magtungo sa gym.

“Oh, that’s a secret.” Napakibit na lang din ako ng balikat. Hahaba pa ang usapan kung magpapaliwanag pa ako.

Nang mapansin ni Hugh ang tingin ko kay Neela ay agad niya itong pinakilala.

“Her name is Neela. I just got to know her inside the gymnasium because you said that you’ll be here. She’s asking for a direction,” he said kaya mas lalong kumurba ang ngisi sa mga labi ko. Napanguso nga lang nang mapansin na mukhang hindi naman umiyak si Neela. Isang ngiti ang pinakawalan sa akin ni Neela kaya ibinalik ko ‘yon sa kaniya.

“Nice to meet you po. I’m Neela,” nakangiti niyang saad bago naglahad ng kamay sa akin. Tinanggap ko naman ‘yon bago sinabi ang pangalan ko.

I already my part kaya nang makita kong palapit na sa akin si Rough ay mas lalo lang kumurba ang ngiti sa mga labi ko. Agad akong kumaway bago nagpaalam sa mga kasama ko. Susunod pa sana si Hugh sa amin subalit mukhang nagtatanong din sa kaniya si Neela ng direksiyon. I can’t help but smirk nang mukhang hindi naman nagkaroon ng interaksiyon si Justin at Neela.

Nagtungo na kami ni Rough para manood sa laban ng department namin. Instead of wearing a color red for their department, kulay blue din ang suot niya kaya ang ilang kaklase niya’y inaasar na siya.

“Luh, secretary ng department natin pero traydor!” reklamo nila kaya natatawa na lang na napailing doon si Rough. Hindi na rin pinansin pa ang pang-aasar nila.

Rough and I gotten much more closer right now. Masiyado rin akong natutuwa kasama ‘to. I can say that things are good but I still always beat my self too much kapag hindi ako nakakapagsulat.

I can’t help but smile when he gave me cheesedog. Rough was always good with action. Hindi na ako magtataka kung bakit ang dami talagang babaeng nagkakagusto rito. He’s gentleman by nature. I made him one. Hindi ko nga lang alam na he’s sweeter than I describe him to be. Those small actions he do for me. Opening the lid of my water, saving me sits, walking beside me on the sidewalk and those little things that I didn’t know will make my heart full.

O baka nasosobrahan lang talaga ako sa pagiging maobserba. Well, I don’t really give meaning to those things because that’s just part of him.

“You are looking at me again as if I’ll be gone anytime,” natatawang saad ni Rough nang mapansin niya ang titig ko sa kaniya.

“Why? Are you getting bored now?” Nagtataka niya pa akong nilingon.