Lost And Found, Tales and Tells

Epilogue

Epilogue

Sola’s POV

“Are you going somewhere again, Rough and Sola? You should just take a rest, Rough… Maawa ka naman sa akin…” reklamo ni Tita kay Rough na nag-aaya na namang umalis dito sa hospital. Unti-unti na siyang nanghihina and watching him being like that just really bring pain to Auntie and his family. But Rough was still trying to enjoy his life. Hindi ko siya magawang tanggihan lalo na kapag nakikita ko kung gaano katingkad ang bawat kulay dahil sa kaniya.

He look so happy kaya laging pinagbibigyan ko na lang din ito. I also want to spend a lot of time with him.

“Then just come with us, Mama. We’re just going to see the big christmas tree around here…” ani Rough na ngumiti pa sa kaniyang ina. Unti-unti na ring napatango ang Mama niya. They just don’t have a choice but let him do things that will make him happy.

Buong pamilya nila ang kasama nang magtungo kami roon. Pati ang mga magulang ko’y hindi rin pinalagpas ‘yon.

“Can’t you fight even more, Rough? Look at our family? They look like they like each other… They like us for each other…” mahina kong bulong habang pinagmamasdan ang pamilya naming nagkakatuwaan sa fake snow mula rito. Rough look at me because of that. Agad kong nakita ang malungkot na ngiti mula sa kaniyang mga labi bago siya umiling sa akin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin talaga siya mabitawan. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kayang humintong ipaglaban siya. 

“Sola… I don’t think I will last for more days… Bilang na lang ang mga araw ko…” mahinang bulong niya sa akin. Umiling ako roon. Selfish ut is but I just can’t really let go of him. I know he’s already in a lot of pain right now but I don’t want to… I just can’t…

Pareho kaming natahimik habang nakatingin mula sa Christmas tree na narito.

“I hope you can love someone else, Sola…” mahinang sambit niya kaya agad akong napatingin.

“Don’t even get me started with that, Rough. I won’t like someone else unless it’s you,” inis kong saad kaya napatawa na lang din siya nang mahina before he shrug.

“But I don’t really mind if you do find someone, Sola… I’ll always be happy for you,” he said before kissing my forehead.

“Ehem, tama na ang lampungan at kumuha muna tayo ng litrato,” ani Mama sa aming dalawa kaya napatawa na lang ako nang mahina bago hinawakan sa palapulsuhan si Rough at inaya na roon.

That night we really had a blissful night not knowing what will we face the next morning.

“Rough! Anak ko?!” Nagising ako sa pagkataranta sa tinig ni Auntie. Agad akong napatayo sa pagkakahiga at  mabilis na napalapit kay Rough na siyang nasa may pintuan ng bathroom habang namimilipit sa sakit.

“Rough!” malakas kong sigaw at agad na hinawakan ang kamay niya.

“No… No… You can’t let go yet… You said you’ll stay with me, right?” ani ko na umiling-iling pa sa kaniya. Mabilis ding dumating ang mga nurses para daluhan siya but Auntie and I can’t stop crying anymore. Both of us are just looking out for him.