Lost And Found, Tales and Tells

Chapter 19

Chapter 19

Sola’s POV

“Uh… I’m not ignoring you though?” Ngumiti pa ako sa kaniya subalit nanatili lang ang titig nito sa akin.

“Then eat with me if that’s the case,” he said kaya napalunok na lang ako before sitting with him. Both of us our just silent while eating. Ramdam ko rin ang titig niya sa akin subalit iniiwas ko lang din ang mga mata sa kaniya at nagkukunwaring maganda ang view sa gawi namin.

“Sola…” tawag ni Rough kaya agad akong nagsalita.

“The view is so pretty right here,” casual kong saad na akala mo’y hindi kami nag-iwasan nitong nakaraan. Ramdam ko ang titig niya sa akin at mukhang may gustong sabihin subalit hindi niya rin magawa pang sabihin dahil agad ko rin siyang pinuputol.

“Sola, stop cutting what I’m planning to say…” sambit niya sa akin.

“I’m not really cutting you though?” tanong ko na kunwari pang nagtataka kaya nanatili lang ang tingin niya sa akin, ramdam ko kahit nagkukunwaing nasa dagat ang tingin. Kung ako siguro ang kausap ng sarili ko ngayon, nakotongan ko na siguro ang sarili.

“Oh, I need to go out! I really need to go to the bathroom. I’m already done eating naman na,” ani ko dahil sa kaba nang magkasalubong ang mga mata namin. Bago pa siya makapagsalita’y agad na akong tumayo at ngumiti sa kaniya. Ramdam ko ang tingin niya hanggang sa tuluyan na akong makaalis mula roon.

Agad ko ring naramdaman ang lakas ng tibok ng puso nang nasa labas na ako. Mariin ko lang na kinagat ang aking labi nang makapahawak ako sa aking dibdib.

“Damn. He really affect me this much.” Nagmamadali akong umalis at nagkandaugaga sa paghahanap ng bathroom when I saw Hugh on the other room. Hindi ko naman siya magawang hilain na lang dahil pareho silang tanimik ni Sky na nakaupo roon.

Parang wala pang maririnig na tinig sa kanila. Bandang huli’y isinawalang bahala ko na lang din ang panlalaglag niya sa akin. Nagtungo na lang ako sa isang side ng deck para pagmasdan ang dagat. It’s more pretty than the real sea, kahit na wala ‘tong kulay habang pinagmamasdan ko, mas maganda pa rin ang nakikita ko ngayon. Napangiti na lang ako habang nakatingin doon subalit nang maalala si Rough ay agad muli akong napahawak sa aking dibdib.

“Damn it, Sola. He was just a charater in one of your novels. But heck… a fictional character from the one I wrote.” He was made being one of the most green flag character I wrote kaya sino ba namang hindi mahuhulog dito? Delikado nga lang talaga dahil hindi kami puwede. I was the one who wrote him. I’ll just get hurter when the time comes. You can’t fall for him, Sola…

Matagal lang akong nakatitig sa karagatan hanggang sa unti-unti na ring kumalma katulad ng dagat ang tibok ng puso ko.

“Sola.” Halos mapatalon ako sa gulat nang may magsalita sa gilid ko. Masamang tingin ang ibinigay ko kay Hugh na siyang may ngiti sa labi ngayon subalit nang mapagmasdan ang mukha ko’y unti-unti na ring napataas ang kaniyang kilay.

“What happened? Did the two of you talk?” nagtataka niyang tanong sa akin.