"නිරුවතට ඇයි ඔය තරම් ඇලුම් කරන්නෙ?"
ජන්කුක් සිතුවම් කරන රූපය දිහා චැප්ලින් බලාගෙන හිටියෙ ජන්කුක්ට වම් පසින් පුටුවකට බර වෙලා. ඒක බලා ඇඳීමක් නෙවෙයි. ජන්කුක්ගෙ හිතේ ඇඳුනු කාන්තාවකගෙ නිරුවතක්. සමහරවිට, ජන්කුක් මීට පෙර දැක තිබුනු එකක්!
"ඇයි එහෙම නොකරන්නෙ? අපි ඉපදුනු විදියට?"
"ජන්කුක් නිරුවතින් තෘප්තිමත් වෙනවද? එහෙමත් නැත්නම් කලාවක් දකිනවා විතරද?"
චැප්ලින්ගෙ අතින් පින්සල රඳවපු ජන්කුක් පුටුව පස්සට කරගෙන ආධාරකය චැප්ලින්ට කිට්ටු කලා.
"සම්පූර්ණ කරගෙන යන්න. කාන්තා නිරුවතකින් මම කොහොමටත් තෘප්තිමත් වෙන්නෙ නෑ චැප්ලින්. නමුත් ඒක කාගෙම හරි අනර්ග නිර්මාණයක්. ඕනම පිරිමියෙක් වර්ණනා කරන විදියෙ නිර්මාණයක්. චැප්ලින් එකඟයිද?"
ජන්කුක් දන්නවා චැප්ලින් තමන් තරමට නැතත් කලාවට උනන්දුයි කියලත් ජන්කුක්ට සමානව ශිල්පයට දක්ශයි කියලත්. තමන්ගෙ සිතුවමක් කෙනෙකුට අල්ලන්නවත් නොදෙන ජන්කුක් චැප්ලින්ට ඒවා සම්පූර්ණ කරන්න පවා ඉඩ දීලා තිබුනා.
"මම එකඟයි අනාගත මහ රජතුමනි. අග බිසවක් පත්කරගැනීම ගැන ජන්කුක් හිතුවද?"
ජන්කුක්ගෙ හිනාවට චැප්ලිනුත් සම්බන්ධ උනේ බලාගෙන ඉන්න ඕනම කෙනෙකුට එයාලා සහෝදරයො කියලා හිතෙන තරමට සුහද බව අඟවලා.
"බලමු, ආරක්ෂක උතුමාණනි."
♡♡