My Captain Percy

Epilogue

Kasama ko si Snow at araw-araw at kada one hour ako nagsosorry sa kaniya after ng mangyari. Pinatawad niya ako ng mabilis pero kahit ganoon ay bumabawi ako sa kaniya.

Pinaparamdam ko na pinagsisihan ko ang pinaggagawa ko noon at nangako na akong hindi ko na iyon uulitin pa.

Ngayon nasa office niya ako kasi gusto ko na kasama siya buong araw. Ako rin taga bili ng pagkain niya masyado siyang busy sa work niya kaya pinapanood ko lang siya ngayon at naghihintay ng utos niya.

Okay lang na maging utusan niya basta nandito ako palagi sa kaniya kasi ganoon ko siya kamahal.

"Kain na tayo." Aya ko sa kaniya.

Nakatitig lang ako sa kaniya at napatingin sa hinanda kong lunch para sa amin. Binalik ko ang tingin sa kaniya masyado siyang busy kakabuklat ng papel at tingin sa laptop niya. Hindi naman ganyan ang work ko pero mukhang mas mahirap ang kaniya.

Dagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya at minsan bigla pa siyang tumitili ng biglaan kaya nagugulat ako.

"I'll eat later," aniya.

Naghintay ako ng ilang minuto. Hihintayin konsiya dapat sabay kami ayaw ko na mauna ako. Tsaka wala naman akong ginawa nakaupo lang naman ako.

Maya-maya nakita ko na tumayo na siya kaya tumayo na rin ako. Naglakad siya papalapit sa akin kaya ngitian ko siya ng malaki mas malaki pa sa utak ng kaibigan kong si Jackson.

"Sirously? Hinintay mo ako?" Natatawa niyang sabi sa akin.

Tumango ako sa tanong niyang iyon tsaka inalalayan siyang umupo sa upuan. Pagkatapos non ay ako naman ang umupo tsaka inabot sa kaniya ang kanin, kinuha niya naman iyon. Linagyan ko na siya ng ulam.

Kung pwede lang sana ako na hindi sumakay ng barko ay lagi ko na itong kasama. Masyado kasi kaming matagal sa barko kaya sigurado ay mamiss ko siya palagi.

Kaya lang ayoko naman maging pabigat dahil may plano ako para sa future namin at sa anak namin. Gusto ko rin na naspoil ang mahal ko at mga anak ko pero hindi sobra.

Sabay kaming kumain pero siya ay nakatitig lang sa akin habang kumakain kaya kahit ako rin ay ginagaya ko siya habang ngumunguya ako.

"Alam mo ba? Halos gawin kong busy ang sarili ko para maka-move on sayo." Panimula niya.

"Ako naman halos itakwil na ako ng ama ko dahil gusto ko lang bumalik ng Pilipinas." Paliwanag ko kaya natawa siya bigla.

"Anong nakakatawa?"

Tinaasan ko siya ng kilay dahil naguguluhan ako kung saan siya natawa.

"Masungit pala papa mo, baka hindi na maging tayo," natatawa nitong sambit.

Napatingin ako sa kamay niya kaya pinagsiklop iyon.

"Hindi magandang biro iyan Snow. Tsaka hindi ako papayag na magdedesisyon ang tatay ko sa lovelife ko. Siya ba ang magmamahahal sayo pero hindi pwede iyon, dapat ako lang magmamahal sayo." Sabi ko sa kaniya habang hawak pa rin ang kamay niya.

Napatingin ako sa plato niya na tapos na siya kaya binitawan ko muna amg kamay niya.

"Go ahead, magwork ka na. Mamayang 3 pwede na tayong umalis." Sabi ko sabay kiniss ang forehead niya.

Nakita kong namula siya bigla kaya natawa ako ng mahina sa kaniya. Pinanood ko siyang naglakad pabalik sa office chair niya.

Ang natutunan ko sa amin ni Snow. Its okay to chase your dream kahit na masisira relationship niyo. Kaya para itong sugal na kailangan mong siguraduhin na hindi niyo ipagpapalit ang isa't-isa, parang patibayan ng pagmamahal. Lalo na kung nangako ka na hindi mo siya iiwan dapat hindi mo iyon ipako.

Mabuti na lang ay mas pinili niya nalang mahalin ang sarili niya kaysa humanap ng magmamahal sa kaniya. Ganoon rin ako minahal ko ang sarili ko habang na mimiss ko siya ng sobra pero ginawa ko siyang inspirasyon na mas ginalingan ko para hindi ako umulit at tumagal sa college sa ibang bansa.

Nakatitig lamang ako sa bintana ng office niya doon napatitig ng matagal. Nagulat ako ng may tumabi sa akin kaya liningon ko ito. Tumabi sa akin si Snow.

"Ang lalim ng iniisip mo, by the way nakakapagod." Sabi niya sabay nag-unat.

Sinandal niya ang ulo niya sa balikat ko at tsaka nagtipa sa kaniyang cellphone. Yinakap ko siya gamit ang isa kong braso sabay kiniss siya sa buhok niya.

Hindi na lamang ako kumibo at pinagpahinga na lamang siya sa balikat ko.

"May gusto kang kainin?" Tanong ko sa kaniya kaya umayos siya ng upo.

Napatingin ako sa mukha niyang namumula ngayon at nag-iisip.

"Gusto ko ng halo-halo or ice cream." Sabi niya sabay bumalik sa pagkakaupo.

"Pero gusto ko dito ka lang." Dagdag niya.

Napahinto ako at hindi na binalak pang tumayo.

"Utusan na lang natin yung secretary mo?" Tanong ko.

Hindi ko mapigilan kiligin sa ginawa niya. Ayaw niya na yata akong pahirapan pero natutuwa ako sa kaniya.

"Oo siya nalang bumili, anong ngiti-ngiti mo diyan?" Tanong nito sabay hinampas ako.

Inamba ko ang sakit na paglapat ng kamay niya. Kahit pagod siya ang lakas niya pa rin mang-hampas.

"I'll text her nalang then after natin kumain non pwede na tayong umalis," ntutuwa niyang sabi na parang bata at yinakap ako na parang unan.

Habang magkalapit kami ay amoy na amoy ko ang pabango niya. Ito pa rin talaga ang amoy niya nung umalis at dumating ako.

Minsan ang sorry hindi na balalaik dahil para itong basag na salamin pero may ibang pagkakataon na maari pang mabalik sa dati ang mga bagay na nasira.

Para sa isang pangarap, habang tinatahak mo siya at nagkaroon ka ng failure pakiramdam mo hanggang doon ka nalang pero ang totoo pagsubok lang ito sa ating success pero malalampasan rin natin iyon.

"I love you," bulong ng katabi ko habang nakatingin rin sa bintana kung saan ako nakatingin.

"I love you too, My love." Bulong ko rin at masyinakap siya ng mahigpit.

The End.