[Z]
အစည္းအေဝးၿပီးၿပီးခ်င္းဖုန္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည္ကထူးဆန္းသည့္မက္ေဆ့ခ်္တစ္ေစာင္ ။
မင္းမိတ္ေဆြေတြအိမ္မွာေရာက္ေနတယ္ ?
သူ႔ဆီကိုဘယ္မိတ္ေဆြကမ်ားလာတာပါလိမ့္ ၊ ယူဂေယာင္းႏွင့္အြန္းဝူကိုတစ္ခ်က္သတိရသြား၍ ဖုန္းလွမ္းဆက္ၾကည့္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္လံုးကသူ႔အလုပ္နဲ႔သူေတာင္မအားၾက ။ စိတ္ထဲတြင္ေလးပင္လာ၍ ဘာမွေထြေထြထူးထူးေတြးမေနေတာ့ဘဲ အလုပ္ေတြကိုခ်ယ္ေယာင္းနဲ႔လႊဲထားခဲ့လိုက္ကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္ ။ လမ္းတြင္လည္းထယ္ေဟ်ာင္းကိုဖုန္းေတြဆက္ၾကည့္ေပမယ့္ မကိုင္ေခ် ။ အိမ္ဖုန္းကိုဆက္ၾကည့္ေတာ့လည္းထုိနည္း၎ပင္ ။ အိမ္အကူကဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဒါသပါထြက္လာသည္ ။
ၿပီးမွအလုပ္ခန္႔တုန္းကရထားေသာ အိမ္အကူ၏လက္ကိုင္ဖုန္းကိုဆက္လိုက္ေတာ့မွ ဖုန္းကိုင္သည္ ။
"မင္းအခုအိမ္မွာလား"
'႐ွင္ .. မ မဟုတ္ဘူးသူေဌးေလး အစ္ကိုေလးကျပန္ခိုင္းလို႔ အခုအိမ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီေရာ္'
"ဘာ .. !"
ဖုန္းထဲအာေမဋိတ္သံေၾကာင့္ အိမ္အကူမေလးခမ်ာ လန္႔ျဖန္႔သြား႐ွာရေသးသည္ ။
'ဟို .. ညီမကို ျခံေစာင့္အစ္ကိုကေျပာလိုက္တာ အစ္ကိုေလးက ျပန္ခိုင္းတယ္ ျပန္ေတာ့ဆုိလို႔ ညီမလည္း အိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္တာပါ သူေဌးေလး '
"အင္း အင္း !"
ဖုန္းကုိခ်ၿပီးသည့္ေနာက္ ကားကိုအ႐ွိန္ပိုျမႇင့္လိုက္သည္ ။ ဒါဟာဘယ္လိုမွေသြး႐ိုးသား႐ုိးမျဖစ္ႏုိင္ေခ် ။ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနတာေသခ်ာေနေလၿပီ ။
ျခံေ႐ွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အစကဟြန္းတီးမလို႔ေပမယ့္ ျခံေစာင့္ကိုမေတြ႔သည္ေၾကာင့္ လက္ကိုအ႐ွိန္သတ္လိုက္ရသည္ ။ ကားကိုျခံေ႐ွ႕မွာတင္ရပ္ခဲ့လိုက္ၿပီးေနာက္ ေျခလွမ္းက်ဲမ်ား၏ ဦးတည္ရာဟာ အိမ္ထဲကိုျဖစ္သည္ ။ အိမ္ထဲကိုဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပင္ ေစတန္႔မ်က္ခံုးေတြကိုတြန္႔ခ်ဳိးသြားေစေသာအရာကား ေလွကားတြင္ရပ္ေစာင့္ေနေသာျခံေစာင့္ပင္ျဖစ္သည္ ။
