𝐖𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐨𝐧 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐦𝐢𝐧𝐝 || Minsung|| 𝓞𝓷 𝓰𝓸𝓲𝓷𝓰

•4•

Pov. Minho

Po wiadomościach Jisunga przewróciłem oczami, miłe że chce do mnie zagadać no ale widać, że nie chcę kontaktów międzyludzkich skoro wszystkich unikam.
Zszedłem zrobić sobie obiad czyli banan w mikrofali z płatkami owsianymi. Zjadłem wszystko, co mamę ucieszyło, bo teraz skoro mam stwierdzone zaburzenia odżywiania dawała mi wolną rękę co do posiłków. Plus jest lepiej z moim jedzeniem niż 3 miesiące temu, bo wtedy był okres, gdy zupełnie nic nie jadłem może jakiegoś owoca, a tak to tylko na wodzie.
Potem wróciłem do pokoju i ignorowałem wiadomości wiewiórki.

Na następny dzień kontynuowała się codzienna rutyna i znowu musiałem iść do szkoły. Spakowałem książki, a po tym poszedłem się ogarnąć. Pomimo, że mało jadłem miałem dobą figurę jak na osobę niejedzącą, ale to może dlatego, że nie dawno miałem nadwagę.
Ubrałem czarne cargo spodnie, koszulkę na ramiączka opinającą się i bluzę na to.

Potem w kuchni zrobiłem sobie smoothie z szpinaku, jabłek, marchewek i bananów. Lubiłem to strasznie, więc z przyjemnością to piję, plus jest zdrowe. Wlałem trochę do butelki, by mieć jeszcze na później i włożyłem do plecaka
Nic więcej nie wypiłem prócz tego i poszedłem do szkoły na piechotę, a po drodze kupiłem butelkę wody.

Na wejściu do klasy od razu spotkałem Hana.
- Jak tam poranek? wyspałeś się?- powiedział uśmiechając się od ucha do ucha.

Uroczy.

- Może być i niezbyt - powiedziałem i poszedłem dalej do mojej ławki.
Usiadłem na krześle i zacząłem się rozpakowywać. Chłopak usiadł w swojej, ale odwrócił krzesło, by usiąść twarzą w moją stronę.

- Nie powiesz nic więcej?

- Nie chcę mi się gadać teraz, sorry...

- Możemy pogadać po lekcji, okej?- Zaproponował naprawdę chcąc ze mną pogadać i mnie poznać.
Przykro mi, ale nie poznasz mnie tak szybko Wiewióreczko.

- Niech ci będzie - uległem, bo może po przyszłej rozmowie by dał mi spokój.

- Okej, ale zostań w klasie tym razem i nie uciekaj do toalety, dobra?

- Dobra dobra, a teraz odwróć się bo za chwilę dzwonek.
Na te słowa niechętnie się odwrócił do tablicy.

Lekcja matematyki była jak zawsze do przeżycia, bo matematyka była dla mnie łatwym przedmiotem nawet w liceum.
Jestem 6 uczniem z tego przedmiotu, nawet chodzenie do tablicy na matmie nie jest takie złe, bo umiałem zrobić każdy przykład. No prawie każdy. Ale sam też się zgłaszam do odpowiedzi na tej lekcji.

Tak w ciągu godziny lekcyjnej zyskałem ksywkę "milczący geniusz" ,którą nadała mi jedna dziewczyna która skomentowała to, że umiałem zrobić przykład z funkcji kwadratowch, a dopiero na tej lekcji pani to wprowadziła.

Po lekcji tak jak Han chciał zostałem w klasie.
Wstał i dosiadł się do mnie
- Jestem pod wrażeniem twoich umiejętności matematycznych milczący geniuszu.

- Dzięki- zaśmiałem się cicho - Jak chcesz mogę cię poduczyć jeśli nie zaczaisz, gdy skończymy ten temat, ale chyba nie jesteś taki głupi, by nie zrozumieć tego jeśli mamy na to jeszcze z 5 lekcji.

- W takim razie liczę na ciebie tego, nie będę czaić tak dobrze jak ty - uśmiechnął się a ja westchnąłem.

- Niech ci będzię, wytłumaczę ci to gdy nie będziesz naprawdę tego czaił..

- Dziękuję, Lino.

- Nie dziękuj, a teraz znowu wracaj do ławki bo będzie lekcja zaraz.

Po kilku lekcjach zaczęło padać, a gdy skończyliśmy lekcje rozpadało się na dobre. Gdy się ubrałem wziąłem z szafki parasol i wyszedłem z budynku szkoły.
Pod dachem stał ciemnowłosy chłopak.

- Nie masz parasola? - zapytałem rozkładając moją parasolkę i zakryłem nas obu. - Odprowadze cię.

††††
✨Kdrama moment✨

Witam ponownie
Od razu przepraszam za długie nie wstawianie rozdziału, ale miałam urwanie głowy w szkole.
Koniec semestru wiecie jak jest...
Walą wszystko na ostatnie dni do tego ewentualne poprawy
Już ponad 100 wyświetleń dziękuję za czytanie naszego opowiadania
Iiii proszę o klikanie tej gwiazdki
W końcu to dla was to tylko jedno kliknięcie, a nam będzie miło
I może zmotywuje do szybszego napisania rozdziału
~anime-zjeb~

O tu
    👇