Εσύ έχεις αναρωτηθεί ποτέ;

Κεφ 9: Γράφω

Στα πάρτι οι άνθρωποι συνηθίζουν να χορεύουν. Σε αυτό εδώ όμως όλα ήταν διαφορετικά.

Γνωστές φυσιογνωμίες με ποτά στα χέρια και ο καθένας στριμωγμένος σε μια γωνιά του bar.

Μάτια καρφωμένα στις οθόνες των κινητών τους και κανένας δεν σηκώνει το βλέμμα του στο άκουσμα της πόρτας που ανοίγει.

Η Φανή και εγώ μπαίνουμε μέσα και ένα ενοχλητικό βουητό έρχεται στα αυτιά μας.

"Τι είναι αυτό;" Την ρωτάω όλο απορία.

Κοιτάζω γύρω μου και τίποτε δεν έχει αλλάξει. Σκυφτά κεφάλια χωμένα σε έναν εικονικό κόσμο, χιλιόμετρα μακριά από την πραγματικότητα.

Η Άννα-Μαρία ας πούμε κοιτούσε με τις ώρες το story που έκανε στο Instagram. Σε αυτό, χαμογελά και λυκνίζει το κορμί της στο ρυθμό του βουητού. Στο ρυθμό αυτού που αποκαλούν μουσική στις μέρες μας.

"Η διοργανώτρια του πάρτι πουθενά."
Ψιθύρισα στην Φανή καθώς το πρόσωπο της έμοιαζε λες και αναζητεί κάτι, κάποιον.

"Θα έφυγε. Έχει τρομακτική ησυχία εδώ μέσα. Νιώθω άσχημα και που σου μιλάω. Θα ξυπνήσω κανέναν."

"Μήπως να κάνουμε και εμείς το ίδιο;"

"Καλέ αστέρι είναι τούτο." Μου είπε η Φανή με τον γνωστό παιχνιδιάρικο τόνο στην φωνή και με άρπαξε από το μπράτσο για να βαδίσουμε προς την έξοδο.

Τόσο κράτησε η παρουσία μας στο μπαράκι για το οποίο παρατήσαμε την ταινία και το ζεστό κρεβάτι, σκέφτηκα μα δεν το ξεστόμισα.

"Και τώρα τι;" Βγήκε όμως από το στόμα μου.

Η Φανή κλώτσησε με την αρβύλα της ένα πετραδάκι, καθάρισε τον λαιμό της και έπειτα είπε: "Μπορούμε να πάμε για ζεστή σοκολάτα."

Όσο και αν με δελέασε η πρόταση της δεν σκόπευε να την γλιτώσει τόσο εύκολα.

"Θα μου πεις επιτέλους γιατί ήθελες τόσο πολύ να έρθουμε σε αυτό το πάρτι;" Της είπα εγώ προσπερνόντας την ιδέα της ζεστής σοκολάτας.

Αυτήν την φορά ξερόβηξε. Είχα αρχίσει να νευριάζω με την αλλόκοτη και ανεξήγητη συμπεριφορά της μα ένα κρύο χέρι άγγιξε τον ώμο μου πριν προλάβω να την κατσαδιάσω.

"Τι κάνετε έξω τέτοια ώρα Λίλα;" Αναρωτήθηκε, με την γνωστή τσιριχτή φωνή της να μας κόβει την ανάσα, η γιαγιά.

Φορούσε ένα μωβ σκούφο και τα γυαλιά της είχαν θολώσει από το κρύο. Βαστούσε στα χέρια ένα χαρτομάντιλο και άρχισε να φυσά την μύτη της δυνατά.