Εσύ έχεις αναρωτηθεί ποτέ;

Κεφ 36: Φαντασιώσεις.

Η Λίλα έχει ένα πρόβλημα. Πολύ μεγάλο πρόβλημα. Πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Οι πανελλαδικές έχουν τελειώσει εδώ και μέρες εκείνη όμως παραμένει κλεισμένη στο σπίτι.

Η Φανή από την άλλη παρόλο που πέρασε στην πρώτη της επιλογή δεν δείχνει να έχει ενθουσιαστεί.

Στο σπίτι επικρατεί ησυχία.

Η γιαγιά έχει πάει επίσκεψη σε μια φίλη της, την Φρόσω, που μένει στο χωριό οπότε το κορίτσι μας είναι μόνο του.

Δηλαδή στο περίπου μόνο του. Έχει για συντροφιά τον Jacob, το ρομπότ της εταιρείας cyria.

Μια ακόμα μέρα που η Λίλα ξύπνησε με το ίδιο 'πρόβλημα'.

Οι ανάσες της ήταν κόφτες και γρήγορες ενώ τα μάγουλα της ψημένα και ρόδο κόκκινα, το κούτελο της έσταζε στον ιδρώτα.

Σαν αισθητήρας ο Jacob μπήκε όπως κάθε πρωινό στο δωμάτιο της.

Χωρίς να χτυπήσει την πόρτα παρακαλώ! Άκου τρόπους! Τι παραπάνω να περιμένει κανείς από ένα ρομπότ.

"Η δεσποινίς είναι καλά;"

Η άτονη χροιά του τρόμαξε για ακόμα μια φορά τη μικρή, αθώα Λίλα.

Οι μέρες περνούσαν και δεν είχε πει σε κανέναν το γλυκό- πικρό- ξινό μυστικό της. Ούτε καν στη Φανή.

Δεν είχε αποφασίσει τι γεύση είχε διότι δεν είχε αισθανθεί ποτέ κάτι παρόμοιο.

Η Κυρ' Λίλι σκόπευε να μείνει στο χωριό για αρκετό καιρό και η Λίλα ήταν αναγκασμένη να συμβιώνει και να αντιμετωπίζει το ρομπότ ολομόναχη καθημερινά.

Την τρόμαζε η ιδέα ότι ενα μηχάνημα κυκλοφορεί ανενόχλητο μέσα στο ίδιο της το σπίτι και έχει μάθει να χώνεται παντού, να τα μαθαίνει όλα.

Και το χειρότερο;

Να μιλάει σαν άνθρωπος.

Από μικρή είχε δει πολλές ταινίες επιστημονικής φαντασίας που προειδοποιούσαν για την ανερχόμενη δημιουργία και εγκατάσταση των ρομπότ πλάι στον άνθρωπο αλλά ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα επιβάλλονται στις ζωές μας με αυτόν τον τρόπο.

Τι και αν θέλουν να μας κάνουν να μην νιώθουμε τίποτα;

Να αφανίσουν κάθε συναίσθημα και χρώμα;

Τι ανόητη που είμαι, σκέφτηκε μετά από λίγο.

Αυτό το καταφέρνουμε πολύ εύκολα και μόνοι μας, έδωσε την απάντηση στον εαυτό της.