Badem ||Texting||

1.8

Diğer kurgum 'Değişik' de profilimde. Şans verirseniz sevinirimmm<3

...

Pars beni eve bıraktıktan sonra gitmişti. Yerleşmem gerektiği için. Ev temizdi, sadece eşyaları açmış ve üstten bir süpürmüştüm. Ben gittikten bir süre sonra temizlik yapıldığını söylemişti görevli.

Hızla eşyalarımı yerleştirmiş ve düzenimi az çok oturtmuştum. Sıra alışverişe gelmişti. Ev yemek açısından bomboştu mesela.

Üstümü düzeltip kabanıma yöneldiğim sırada zil çaldı,

"Eğer yine birileri laf ederse, susmayacağım." Söylenerek kapıya gittim ve açtım. Kapıda elinde poşetler ile Pars vardı.

"Pars?" Gülümsedi.

"Resmiyetin azalmasına sevindim." Durdu biraz düşündü. Sanki ne diyeceğini düşünüyordu. "Müsait miydin? Aramadım ama... Yeni geldin evde yiyecek falan yoktur diye birkaç bir şey almıştım. Sen yine halledersin tabi ama idarelik işte." Cümleleri seçerek söylüyordu ve bu büyük ihtimalle benim sert mizacım yüzündendi. İnsanları kendimden itiyordum...

"Teşekkür ederim, tam da onun için dışarı çıkacaktım. Buyur gel, kahve yaparım."

"Rahatsızlık vermeyeyim. Hem belki birinin görmesinden rahatsız olursun. Eminim etrafta vardır bir dedikodu kazanı."

"İnsanların laflarından kaçmak yerine karşılık vereceğim artık. Beni pasif ve korkak gördüler yeterince. Ayrıca evime misafir gelmiş, tabiki gelecek içeri." Gülümsedi ve ayakkabılarını çıkardı.

"Böyle düşünmene sevindim. Onlara karşılık vermezsen hep tepene çıkarlar."

"Öyle. Ayrıca onlar lad edecek diye buradaki tek arkadaşımdan uzak duramam değil mi?"

"Arkadaş mı?" Arkadaş mı? Ne diyebilirim ki başka?

"Evet, değil miyiz?"

"Kanka demek konusunda şaka yaptığını sanmıştım." Dedi dehşetle.

"Kanka kadar yakın değiliz canım." Tamam işi biraz dalgaya aldım.

"Hızlı diyeceksin ama," yüzünü ovaladı "of dersen de. Seni seviyorum ve bana arkadaş diyorsun..."

"Ne diyebilirim? Şuan sana karşı o anlamda bir hissim yok?"

"Haklısın..." kırılmıştı. Ama yapacak bir şey yoktu. Sonuçta şuan ona karşı bir şey hissetmiyordum...

"Kahveni nasıl iç-" telefon sesiyle durdum. Pars telefona cevap verdi,

"Efendim. Yok değilim. Gelemem şuan. Gelemem dedim. Kimse yok mu başka? Tamam. Tamam kapat geliyorum." Bana döndü, "kusura bakma, gitmem gerek. Başka zaman artık."

"Sorun değil. Kolay gelsin."

"Görüşürüz." Yolcu edip kapıyı kapattım. Bana büyük yardım etmişti. Markete gitmekten kurtulmuştum.

Doktora ihtiyaç olduğu için yarın hemen dönecektim işe. Ve maalesef Berna ile bol dertli günler beni bekliyordu...