Badem ||Texting||

4.2

Zor da olsa abimi başımızdan atmıştık. Nasıl olduğunu hatırlamak bile istemiyorum çünkü canımızı zor kurtardık. Şimdiyse Pars ile bir kafede oturmuştuk.

"Annen," Ben daha konuşmadan Pars araya girdi.

"Annem çok heyecan yaptı. Eğer sen hazır değilsen konuşmaya bile gerek yok."

"Hayır, yani benim için sıkıntı değil." Şaşkınlıkla baktı. "Kaç yaşında insanlarız. Annen haklı."

"Böyle düşünmene sevindim yalan yok. Yani istemesen asla ısrar etmezdim. Ama dediğin gibi kaç yaşındayız. Aile olmayı çok istiyorum." son cümlede masaya doğru eğilmişti.

Gülümsedim.

"O zaman söyleyeyim mi anneme?"

"Şimdi mi?" Dedim.

"Evet. Gidecek yakında. Kavin benimle kalacak ama o babamın yanına dönecek."

"Tamam o zaman." Pars telefonunu çıkardı ve annesini aradı.

"Alo anne?" Biraz karşıtı dinledi. Annesi ne diyorsa güldü ve telefonu hapörlere aldı.

"... al çocuğum hapörlere bekliyorum. Aldın dimi. " konuşmasına izin vermiyordu fazla heyecanlıydı.

"Merhaba kızım. İyisindir inşallah. Konuştunuz mu?" Pars cevap verdi,

"Konuştuk anne. Sen gitmeden hallederiz."

"Ayy gerçekten mi?! Yarın gelelim o zaman müsaitseniz olur mu kızım?"

Ay çok hızlı oldu ama neyse...

"Tamam efendim. Ben abime söylerim bugün. Müsaitiz yarın."

"Tamam kızım. Pars, oğlum. Bugün alışverişe çıkalım seninle. Lazımsın bana çabuk gel. Ayırıyorum sizi ama görüşürsünüz yine." Telefon birden kapanınca güldüm.

"Kaç gündür düzgün konuşamıyoruz bile. Gel de delirme!" Para isyan edince gülüşüm kahkahaya döndü.

"Sakin ol. Bir halledelim yarını da, görüşürüz."

"Öyle olsun, yarın akşam görüşürüz sanırım anca."

"Sanırım. Bende gidip abimle konuşayım." Pars hesabı istedi. Sonra birlikte kafeden çıktık.

...

"Ne demek yarın akşam istemeye geliyorlar?!" Abimin bağırmasıyla kulaklarımı kapattım. Kendimi camdan atsam yeridir!

"Abi bağırmadan konuşsana. Kulaklarım duyuyor."

"Ya ama bu haksızlık sen sırayı bozuyorsun." Tövbe tövbe!

"Abi ne sırası Allah aşkına ya?!"

"Kızım aramızda dört yaş var dört! Neden önce sen?"

"Çünkü senin sevgilin yok? Seni mi bekleyeyim ben?" Abim yüzünü buruşturdu.

"Bu adam sana büyü yapmış! Sen nasıl bu kadar evlilik meraklısı oldun?!" Vallahi biri duysa yarın evleniyorum dedim sanacak...

"Abi..." dedim masumca.

"Bir şartla." Al işte.

"Hayır abi sana kızın numarasını veremem." Gözleri kocaman açıldı.

"Müneccim!" Göz devirdim.

"Abi!"

"Neden?"

"Abi rahatsız olur. Olur mu öyle şey? Madem hoşlandın, git tanış. Tanışmak istemezse direkt uzaklaş hiç uzatmadan. Seni tanıyorum şuan böyle şakalaşıyorsun ama söyledim işte."