SESSİZCE BEKLE

6. BÖLÜM Defile Telaşı

Sabah zar zor kendimi işe gitmeye ikna ettim.Beni ancak soğuk bir duş kendime getirebilir ve mantıklı düşünmemi sağlayabilirdi hemen duşa girdim. Defile ye de az kalmıştı off nasıl yetiştirecektik ya şu an Emre benim en büyük yardımcımdı ama onunda zaman ayırması lazımdı hem bazı geceler sabahlamak gerekicekti belki buna sevgilisi izin de vermeyebilirdi bu da demek oluyor ki benim iki kat çalışmam. Bu defile işi gerçekten üzerimde büyük bir baskıydı.

Hazırlanıp makyajımı yaptıktan sonra evden kendimi atabildim. Bugün işe gerçekten hiç gitmek istemiyordum ama buna mecburdum. Yol gerçekten uzun sürmüştü. Her an arabadan kendimi dışarı atıp bugün işe gitmeyebilirdim.

En sonunda vardık. Kapıda Emre yle karşılaştım çok kötü görünüyordu kavga mı etmişti acaba o kızla ? Off banane ya beni ilgilendirmez ben işime bakarım ve öyle yaptım.

-Günaydın İdil Hanım.

-Günaydın Emre biraz sonra odama gel defile hakkında konuşalım çok az kaldı ve bizim elbiselerimiz de çok önemli bu konuyuda halletmemiz lazım.

-Tamam efendim.Benimde sizinle konuşmam gereken bir durum var önemli bir konu.

-Tamam gelince konuşuruz.

İçeri girdik herkes birden bize döndü baktı. Noluyordu sanki beni ilk defa görüyorlardı.Emre yle mi alakalıydı acaba. Ne Emre si ya çocuk işe başlayalı iki gün olmuş kimse Emre yi tanımıyor ki. Ama fısıldaşmalarda gözümden kaçmış değildi. Bağırmak zorunda kaldım.

-Ne bu ya herkes işine baksın size bunun için mi maaş veriyoruz. Bari gözümün içine baka baka sohbet etmeyi fısıldaşmayı yapmayın.

Doğruca odama çıktım. Çok sinirlenmiştim sekreter odamda birinin beklediğini söyledi başka bir şey söyleyemeden ben çoktan odama girmiştim.

Çok güzel bir kız (!) bekliyordu odamda Emre nin sevgilisi...

-Evet neden odamdasınız ?Emre nin odası burası değil!

-Şey duymuşsunuz sanırım olanları Emre dediğinize göre Evet ben Emre nin kardeşi Elif im dün ki olay için gerçekten özür dilerim. Çok büyük bir hataydı nasıl böyle bir şey yaptım bilmiyorum aslında böyle bir kız değilimdir ama işte dün .. özür dilerim.

Ben tek bir cümleye takılmıştım Emre nin kardeşiyim mi dedi yoksa ben mi yanlış anladım ? Off kıza girer girmez niye öyle bağırdım ki zaten. Bir saniye ya o niye özür diliyordu?

-Neden özür diliyorsun benim bir şeyden haberim yok Elif ?

-Şey dün burda bir olay oldu ben elbise yi getirdim geri vericem abim avans isticekti sizden bu elbise için ama ben onu artık istemiyorum.Bu çok pahalı bir elbise bütün maaşını buna versin istemiyorum.

Elindeki elbise benim kendi çizimimdi ve evet çok pahalıydı kumaşı çok özeldi. Şaşkındım ve hala bana dün ki olayı anlatmamıştı.

-Elif dün tam olarak ne oldu burda açıkça anlatır mısın?

-Benn şey bu elbise yi çok beğenmiştim mezuniyet törenim var çok yakında ve ben bu elbise yi giymek istemiştim ama yeterince param olmadığı için şeyy .. özür dilerim.

Çalmış mıydı yani ne gerek vardı böyle şeylere ki tamam elbise çok önemli ve çok özeldi defileye çıkarmak için seçmiştim onu ilk baş ama sonra kararsız kalmıştım.

-Gerek yok geri verme o senin olsun abin de avans falan istemeye gelmesin hediye ediyorum ben sana onu.

-Hayır abim belki yanlış anlar ben gelip sizden bunu istedim sanar ve bana çok kızar ben böyle bir durumda kalmak istemiyorum. Tamam bu elbise çok güzel ama alamam gerçekten özür dilerim.

Tam o sırada kapı çaldı ve Emre içeriye girdi. Gİrmesiyle Elif e burda ne işi olduğunu, sordu. Ben açıklamak istedim

-Elif buraya geldi çünkü hatasını anlamış Emre ve yeterince üzüldüğü belli baksana göz altları ne kadarda morarmış.Ben ona bu elbiseyi hediye etmek istiyorum Emre sende kabul edersen bu onun olsun.

-İdil Hanım teşekkür ederiz ama ben bunu zaten Elif e satın alıcam avans istemeye gelmiştim bu aylık maaşımı peşin alsam çok iyi olur.

-İlla elbisenin karşılığını vermek istiyorsan şöyle yapalım Emre bu elbiseyi defileye çıkarsam mı diye çok tereddütte kalmıştım bu yüzden aşağı indirmiştim ama şimdi karar verdim ki bu elbise defileye çıksın tabi normal olarak onu giyecek bir kıza da ihtiyacımız var oda Elif olsun olur mu?

-Bilmiyorum İdil Hanım Elif in fikrini almak istiyorum.

İkimizde dönüp Elif e baktık.

-Evet bu şekilde bu elbise yi alabilirim çok teşekkür ederim.

-Tamam o zaman provalar için ben ismini vericem babamın bir arkadaşı ilgileniyor defile nin işleriyle numaranı buraya yaz ararlar çağırırlar seni.

Çok mutlu olmuştu Elif bunu gözlerinden görebiliyordum. Hatasını da anladığı için üstüne gelmek istememiştim.Biraz sonra Elif çıktı Emre yle yalnız kaldık yeni çizimerini getirmişti oda işe başlamak için sabırsızlanıyordum.

-İdil Hanım siz çok iyisiniz.

- Teşekkür ederim artık şu Hanım işini kaldırabiriz çünkü biz artık beraber çalışmanın yanında arkadaş olduğumuzu düşünüyorum. Hem burda hiç arkadaşım yok?

-Siz bu şekilde kabul ederseniz olur tabi İdil.

-Siz demeyide kaldırırsan eğer..

-Peki İdil.

-Hadi başlayalım beğendiklerimizi direk dikime verelim bide elimizde bakalım ona göre en güzellerini seçip tanıtım defilesine koyalım olur mu bide bana kıyafet lazım tabi

-Benim bir çizimim var seni düşünerek çizdim kabul eder misin bilmiyorum ama bence güzel çok kısa da değil

Beni düşünerek mi çizmişti Emre mi hani beni düşünerek mi sadece beni mi :D heycanlanmıyorum tabikidee

-Elbise yi görebilir miyim?

-Bana güveniyor musun?

-Evet ama ne olucak ki ne alakası var?

-Ben elbiseyi defile sabahı sana göndericem madem güveniyorsun bana tabi emin olmak istiyorsan sen yine de bi kıyafet belirle beğenmezsen onu giyersin İdil.

-Sana güveniyorum Emre.

Daha sonra çok çalıştık az konuştuk acıktığımı bile hatırlamadan kafamı kaldırdım akşam olmuş kaç saattir Emre yle beraberdim? Ne kadar çabuk geçmişti zaman böyle.

-Emre akşam yemeğine çıkalım mı ben çok acıktım.

-Olur ama bunu bitirmemiz lazım yoksa gece de kalmak zorunda olurum Elif i yalnız bırakmak istemiyorum.Pizza söylesek ? Bende çok acıktım büyük söyleyelim

-Haklısın o zaman bi pizza siparişi veriyim ben bu arada bir büyüğü ikimiz nasıl yicez ?

-Bir büyüğü bana söylesen İdil?

-Bitiremezsin ama neyse.

Biraz sonra pizzalar gelmişti Emre nasıl onu yedi bilmiyorum. O kadar hızlı yedi ki anlamadım gerçekten bu çocuk formunu nasıl koruyor ki böyle? Ama yemek yerken özellikle acıkmışken gerçekten çocuk gibi olmuştu. ona bakmaktan kendim yiyememiştim. Emre bitirince benim önümde duran pizzaya baktı.

-İdil aç değil miydin sen ye lütfen sabahtan beri bir şey yemedin kahvaltı etmiş miydin sen bak kahvaltı önemli.

-Kahvaltı etmiştim de burda şimdi seni izlerken doydum ben yine yemek yerken çok tatlı oluyormuşsun.

Bi saniye ya tatlı mı demiştim ben ? İdil ne oluyordu sana böyle?

Yorum oylarınızı bekliyorum :)