Stop it please, Robbie

Deel 14 ~ zoek

Robbie POV:
Ik ben verschrikkelijk boos op Raoul, waarom bemoeit hij zich toch overal mee. Hij geeft toch niks om me, niemand geeft iets om me. Hij wilt alleen maar zien hoe ik huil en ik pijn heb. Dus nu loop ik buiten met een rugtas op met één set kleding een slaapzak, een lader, portemonnee en wat water. Waar ik heen ga, geen idee, ik loop gewoon maar ergens heen. Één ding weet ik wel, welke kant ik ook oploop het is niet richting huis. Ik heb tegen Raoul gezegd dat zij mijn probleem zijn, en hij zei dat ik dan maar weer weg moest lopen van mijn probleem, oftewel van hun. Waarschijnlijk wilden de jongens me gewoon al weghebben en zag Roel dit als de perfecte kans om me eruit te zetten. Er is ook niemand achter me aan gekomen of heeft me tegengehouden toen ik weg ging, ze willen me gewoon niet. Boos schop ik tegen een steentje aan, ik kan niet zien hoe laat het is of waar ik ben want mijn telefoon is leeg en heb nog niet de kans gehad om die op te laden. Niet dat ik dat echt van plan was, zolang dat ding het niet doet weet niemand waar ik ben.

Raoul POV:
Paar uur later:
"Ohhh waar blijft Rob nou?!" Vraagt Koen ongerust, hij is al bijna een half uur onrustig rondjes door de kamer aan het lopen en tuurt steeds naar het raam. "Ik weet het niet, het duurt nu wel erg lang." Ook ik ben ongerust, de hoop dat hij vandaag nog zelf naar huis komt heb ik opgeven. "We gaan zoeken!" Zeg ik en sta op. "Ja maar Roel waar dan? Hij kan overal zijn?!" "Ik weet het niet, maar het wordt zo donker en, en ik wil hem niet alleen laten." "Ja HIJ liep weg!" "Ja en dat is mijn schuld! Dus ik ga hem zoeken, al moet ik alleen!" Zeg ik geïrriteerd en loop naar de gang. "Roel wacht, zo bedoelen we het niet! Tuurlijk gaan we mee zoeken!" Net voor ik de deur uit wil lopen houdt Matthy me tegen. "We moeten alleen gewoon even goed nadenken waar hij kan zijn, want zomaar zonder plan gaan zoeken heeft geen zin." Zegt hij en ergens heeft hij gelijk, Robbie kan overal zijn. "Oké oké we bedenken eerst wel een plan, maar wel snel we moeten hem vinden." Zeg ik ongerust en we lopen weer terug naar de woonkamer.

Robbie POV:
(Een uur later)
Langzaam begint het donkerder en steeds kouder te worden. Net heb ik nog even in een café gezeten om mijn telefoon op te laden en een beetje op te warmen maar nu loop ik al weer een half uur buiten. Mijn telefoon heb ik weer uitgeschakeld om mijn batterij te sparen. Maar nu? Ik heb geen slaapplek voor vannacht... dat wordt dus maar gewoon ergens onder een boom ofzo. Ik heb echt geen idee waar ik loop en of ik ver van huis ben maar iets verder op zie ik een soort bos dus besluit ik die richting op te lopen. Als ik aan de rand van het bos ben zie ik een grote boom staan met takken die een beetje als een soort dak boven de grond hangen, ik besluit dat dat mijn slaapplek wordt voor in ieder geval vannacht, en misschien wel voor de komende tijd, zou niet weten waar ik anders heen moet. Ik gooi mijn tas neer en ga liggen op het pak bladeren met mijn hoofd op mijn tas, misschien had ik dit al veel eerder moeten doen.

Raoul POV:
(Weer uur eerder)
Oké we hebben snel een plan gemaakt en bedacht waar Robbie allemaal kan zitten, Koen en Milo gaan die plekken langs en Matthy en ik gaan gewoon rond rijden hopend dat we hem ergens aantreffen. Hij kan toch niet zo ver zijn? We hebben ook nog zijn locatie gecheckt maar zijn telefoon staat uit of is leeg dus daar konden we ook niks mee...
"Oké laten we gaan! Bel als jullie iets hebben!" Roept Koen en rijdt met Milo weg, ook wij stappen in en rijden de afrit af. "Gewoon in cirkels rijden en steeds het rondje groter maken?" Vraagt Matthy en ik knik bevestigend. Daar gaan we, ik hoop zo dat we hem snel vinden en dat alles oké is.

Uur later: (dus zelfde tijd als Robbie net)
Een uur later en nog steeds geen teken van Robbie, steeds begin ik me meer zorgen te maken. "Oh wacht Milo belt." Zegt Matthy, ik zet de auto aan de kant en kijk hoopvol naar het scherm van Matthys telefoon. Zouden ze Robbie hebben gevonden? Matt neemt op, "en hebben jullie hem?" Vraag ik hoopvol maar als ik Milo aan de andere kant hoor zuchten verdwijnt al mijn hoop. "Nee, we zijn overal geweest maar hij was nergens." "Godverdomme!" Roep ik en sla op het stuur waardoor de toeter afgaat. "Roel rustig maar." Zegt Matthy en wrijft over mijn been. Ik laat mijn hoofd achterover vallen tegen de hoofdsteun en de tranen lopen over mijn wangen. "Oké Milo Uhm wacht even bel je zo terug." Zegt Matthy en hangt op. "Roel doe rustig alles komt goed." Zegt hij geruststellend en wrijft over mijn been, maar echt rustiger wordt ik niet, de tranen blijven maar stromen. Ik hoor hem uitstappen en even later gaat de deur aan mijn kant open. "Roel, haal is even rustig adem, alles komt goed oké we vinden hem heus." "M-maar hij is nergens!" "Hij is altijd ergens Roel en we gaan hem vinden!" Zegt  Matthy "M-Matt het is mijn schuld, door mij is hij nu weg is van ons!" Zeg ik nogsteeds snikkend. "Kom is hier Roel." Zegt Matthy en ik stap uit, hij opent zijn armen en ik neem de knuffel maar al te graag aan. "Roel niks is jou schuld onthoudt dat alsjeblieft." Zegt Matt en ik knuffel hem stevig. "We vinden hem toch nooit..." zucht ik na een korte stilte. "Niet zo denken Roel je moet er altijd in blijven vertrouwen, we vinden hem, heus." hij heeft gelijk ik moet de moed nu niet opgeven, we gaan hem gewoon vinden, hoe dan ook. "Oké dan zullen we weer gaan?" Vraag ik en wil weer instappen. "Is goed, maar ik rijd." Zegt Matt en stapt aan de bestuurders kant in, ik loop naar de andere kant en stap daar in. "Oké waar gaan we heen?" Vraag ik omdat ik zo snel mogelijk weer door wil. "We bellen eerst Koen en Milo even om te overleggen, met 2 auto's zijn we sneller." Zegt Matthy en tikt Koen zijn nummer in en geeft vervolgens zijn telefoon aan mij. "Jooo alles oké?" Horen we Koen aan de andere kant van de lijn. "Ja alles oké, maar we moeten een plan bedenken, waar kan hij nog meer zijn?" "Ik heb geen idee..." zegt Milo. "Wacht heeft iemand zijn locatie al opnieuw gecheckt?!" Roept Koen opeens en ik kijk Matt aan. "Uhh nee." Antwoord ik.
"M-misschien heeft hij zijn telefoon ondertussen aangezet ofzo en kunnen we het nu wel zien!" Roept Koen, en ook bij mij vormt zich weer een sprankje hoop. "Ik kijk wel!" Zeg ik en open mijn telefoon. "Jaaaa, ja yes!" "Staat hij aan?!" "Ja een half uur geleden stond hij aan!" Roep ik opgelucht en blij. "Oké waar? Stuur locatie dan gaan we daar naartoe!" Roept Koen gehaast en hangt gelijk op. Ik stuur hem de locatie door en zet zelf de routebeschrijving ook aan.
"Gassen Matt!!!"

Deel 14!!! Wajoooo ik heb gewoon 2k reads 🥳 hoe dan?! Heel erg bedankt. Als bedankje heb ik dit deel een dag eerder geplaatst.

-1258 woorden 23 januari-