Stop it please, Robbie

Deel 20~ gewonnen

Robbie POV:
"Binnen" mompel ik als op de deur wordt geklopt, ik heb hier helemaal geen zin in maar goed. "Hey Robbie." Zegt Koen die naar binnen loopt. "Hoi Koen." Zeg ik kortaf en wacht op een vraag, even blijft het stil en lijkt hij te twijfelen tot hij begint te praten. "Uh Rob ik dacht heb je misschien zin een potje fifa?" Vraagt hij een zenuwachtig en verbaast kijk ik zijn kant op, hoor ik dat nou goed wilt hij fifa met me doen een sprankje hoop gaat door mijn lichaam. "Uhm w-wat?" Vraag ik verbaast . "Nou volgens mij is het tijd dat jij je nest uitkomt, je hebt daar nou wel lang genoeg gelegen." Zegt hij met een kleine onzekere glimlach, hij trekt de deken van me af en steekt zijn hand naar me uit. Ik lach een beetje om zijn actie en pak zijn hand. Hij trekt me omhoog en hij kijkt me lachend aan. "Zin in een potje?" "Ja graag." Zeg ik nogsteeds een beetje verbaast, waar komt dit opeens vandaan. 'Niet te blij Rob ze willen wat van je. Ze mogen je niet.' Zegt het stemmetje in mijn hoofd en de lach verdwijnt weet van me gezicht, het stemmetje heeft gelijk. "Potje fifa?" Vraagt Koen aan me en ik knik, ik zet mijn PlayStation aan ga op mijn bureau stoel zitten. Koen pakt de extra stoel uit de hoek en komt naast me zitten, er staat een kleine glimlach op zijn gezicht terwijl hij de controller aanpakt. "Ja is goed zeg ik." Ik probeer niet te enthousiast te zijn totdat ik weet wat hij wilt, maar ik moet niet te bot doen dan is hij zo weer weg. "Wat doen we, gewoon toernooitje?" Vraagt Koen enthousiast. "Ja is goed!" Zeg ik en kijk hem half glimlachend aan. 'Wat ben je nou aan het doen' 'denk je nou echt dat hij dit doet omdat hij je mag' 'en haal die glimlach van je lelijke smoel af je verdient het niet om te lachen' ik zucht en mijn glimlach verdwijnt, de stemmen in mijn hoofd hebben alweer gelijk, met alles.

Koen POV:
"Wat doen we, gewoon een toernooitje?" Vraag ik aan Robbie en hij antwoord "ja is goed!" Met een kleine glimlach op zijn gezicht, een oprechte glimlach die ik al lang niet bij hem heb gezien. Ik richt me weer op het spel en zet het spel klaar. "Klaar om te verliezen Rob?!" Vraag ik plagend maar hij antwoord niet, hij lijkt diep in gedachten te zijn en zijn glimlach is weer weg. "Robbie!" Roep ik, geen reactie. "Rob!... Robbie!" Roep ik nog een keer dit keer wel met succes. "Huh, wat, wat is er?" "Jesus man waar was jij met je gedachte?!" Vraag ik hem en hij kijkt me aan. "Oh ehh geen idee, sorry." Zegt hij zachtjes en kijkt naar zijn handen. "Het geeft niet Rob, zullen we beginnen." Ik denk aan wat Raoul me geeft gezegd; trek hem eerst dat bed uit vragen heeft toch geen zin. Ik kijk Robbie met een glimlach aan en hij knikt waarna ik het spel start.

"Ahhh kut zooi!!!" Roep ik en sla met mijn vuist op Robbie's bureau, ik heb met 5-2 verloren. Robbie kijkt me aan met een kleine grijns op zijn gezicht, een grijns waardoor mijn frustratie meteen verdwijnt. "Wat zit je nou te grijnzen joh." Vraag ik hem plagend, de grijns verdwijnt weer en meteen heb ik spijt van wat ik zei. Nog voordat ik iets kan zeggen staat hij al op. "Ik ga even naar de wc." Zegt hij waarna hij de kamer uitloopt. Ik laat me tegen de rugleuning aanvallen, fuck ik moet echt oppassen met wat ik zeg, maar zo erg was het toch niet. Ik zei het lachend en ja ik was daarvoor wel gefrustreerd maar hij weet dat ik gewoon niet tegen mijn verlies kan, maar waarom trekt hij zich er dan zoveel van aan.

Robbie POV:
'Ik zei het nog zo, je hoort niet te glimlachen.' 'Nu zie je wat er van komt je hebt het verpest.' 'Hij was boos op je, je bent ook zo'n lul dat je hem niet laat winnen.' 'Komt er een keer iemand naar je toe en dan doe je zo.' 'Jij bent echt zo dom, en lelijk trouwens ook!' Ik doe de deur van de badkamer dicht en draai hem op slot, de stemmen in mijn hoofd blijven dingen naar me roepen en helaas is het allemaal de waarheid. Ik verpest altijd alles, niet alleen voor mezelf maar ook voor andere, het is een wonder dat ze überhaupt nog met me praten. 'Nee dat is geen wonder ze houden je gewoon voor de gek.' 'Ze mogen je niet, hebben ze nooit gedaan.' 'Ze willen alleen soms wat van je en dan doen ze aardig. Maar dat zal over een tijdje ook wel stoppen waarvoor hebben ze jou nou nodig.' Ik wil het uitschreeuwen om de stemmen weg te krijgen maar dat kan niet, dan hoort iedereen me en dus hou ik me stil. Langzaam beginnen er geruisloos tranen over mijn wangen te lopen en ik laat me langs de muur naar beneden zakken. 'Ah ja hoor hij gaat weer lopen janken.' 'Echt waar jij bent zo zwak.' 'Waarom huil je nou, oh zeker omdat je zelf ook weet dat je niks waard bent.' 'Ja dat klopt inderdaad maar dan hoef je niet te janken.' 'Je bent toch een man?' 'Onee wacht je bent homo. Daarom ben je zo'n mietje.'
De tranen beginnen nog harder te stromen en een enkele snik kan ik niet meer onderdrukken. De stemmen hebben gelijk, ik ben een nietsnut, een mietje, een fucking homo en niemand mag mij, waarom blijf ik die jongens ook lastig vallen misschien moet ik me nog meer terugtrekken ze verdienen mij niet.

⚠️Belangrijk: ⚠️ Luister lieve mensen ik heb dit volgens mij al eens gezegd maar kan het niet vaak genoeg doen. Alle slechte dingen die ik hier schrijf over bijvoorbeeld homoseksualiteit zijn puur voor het boek. Dus alsjeblieft voel je niet kut of aangevallen als je het leest ik heb echt niks tegen ook maar iets in die richting en ik sta volledig achter bijvoorbeeld homoseksualiteit maar voor het boek moet ik het soms anders schrijven en soms doet dat me zelfs een beetje pijn om te schrijven omdat ik dat nooit zelf zou zeggen of schrijven tegen iemand. Dus alsjeblieft neem het niet te letterlijk.

Deel 20!!! Oké nu weer terug naar het leuke deel. Ik heb weer een nieuw hoofdstuk! 🥳 het heeft een maand geduurd maar hé ik ben er weer. Ik hoop dat jullie het een leuk deel vinden.

-1116 woorden 21 mei-