Stop it please, Robbie

Deel 4~ hardlopen

Robbie POV:
Zelfde avond 19:00
'65 kg' geeft de weegschaal aan, nogsteeds veel te zwaar, ik houd dat niet eten nu al een week vol maar het afvallen schiet niet echt op. Ik moet wat anders verzinnen, ik ga wel sporten of zo, maar niet nu ik heb toenstraks nog gezegd dat ik me niet lekker voel en zou gaan slapen. Dan maar weer editen of zo, slapen wordt hem toch niet.

05:00 s'ochtends
Nogsteeds zit ik achter mijn computer niks te doen, al mijn werk is al af dus ik zit een beetje dom naar mijn scherm en de letters erop te staren, mijn lichaam heeft ondertussen aangeleerd dat ik nu niet kan slapen dus ik blijf gewoon zitten. Dan bedenk ik me opeens dat ik kan gaan sporten, dan doe ik tenminste nog wat nuttigs, ik moet uiteindelijk toch gaan afvallen.

Met mijn trainingspak aan en oortjes in sluit ik zachtjes de voordeur en ren ik de dijk op, mijn horloge staat op 20 km eerder stop ik niet.
Onderweg denk ik over van alles na, ik ben er sinds een maandje of 2 achter dat ik niet echt op meisjes val maar op jongens, ik ben homo hoe kut ik dat ook vindt. Niet omdat ik het van mezelf niet mag maar omdat ik bang ben voor reacties, hoe zouden de mensen om me heen me dan zien, ze zullen me vast niet meer mogen en dat is mijn grootste angst, alleen gelaten worden. Sinds ik erachter ben zijn die dromen begonnen, eerst alleen over hoe iedereen op me zou reageren als ik vertel dat ik homo ben en dan altijd met de ergst bedenk bare reacties maar sinds 2 weken gaat het ook steeds vaker door mijn hoofd of de jongens me zoizo wel echt mogen. Is het niet gewoon zo dat ze me nu al niet mogen, dat ze me te dik vinden, vinden ze me irritant of kunnen ze me gewoon überhaupt niet uitstaan. In mijn dromen worden al die gedachte een soort werkelijkheid en ik begin het te geloven, er zit een kern van waarheid in die dromen en daar moet ik naar luisteren.

Raoul POV:
07:30
Ik kom net met een kop koffie de woonkamer inlopen als ik de voordeur hoor. 'Huh, er was vannacht niemand weg of uitgegaan. Wie is er zo vroeg al op pad geweest?' Al snel wordt de vraag die ik mezelf stelde beantwoord als Robbie buiten adem de kamer in komt lopen. "Jesus Rob wat heb jij gedaan?!" Vraag ik en loop snel naar hem toe omdat hij amper op zijn benen kan blijven staan, maar ik ben al te laat en hij klapt op de grond. "Rob!" Roep ik en ga bij hem zitten en trek hem omhoog in mijn armen. Boven hoor ik een deur opengaan en Koen komt naar beneden gelopen. "Wat is hier..." zodra hij Rob ziet knielt hij naast hem neer. "Wat, hoe, waar..." hij komt niet uit zijn woorden en kijkt mij vragend aan in de hoop dat ik wat kan vertellen. "Ik weet het niet Koen, hij is niet bewusteloos alleen zijn lichaam kon gewoon niet overeind blijven." Zeg ik kijkend naar de nog steeds hijgende Robbie in mijn armen. "Kom we tillen hem naar de bank." Zegt Koen en neemt Robbie over zodat ik weer op kan staan en we hem samen op de bank kunnen zetten. "E-en nu?" "Geen idee, wachten tot hij op adem is gekomen en ons kan vertellen wat er is gebeurd." Koen knikt en kijkt angstig naar Robbie. "W-wacht R-Roel k-kijk op zijn horloge." Zegt Koen en ik kijk naar het sporthorloge om Robbie's pols. '21,4 km' geeft die aan. "Zou het echt?" Vraag ik vol ongeloof en Koen kijkt mij verbaast en bang aan. "Rob wat doe je jezelf aan" fluistert hij en hij moet zijn tranen inhouden. Diezelfde vraag heb ik ook, wat doet die arme jongen met zichzelf.

"Goed zo Robbie, ben je er weer een beetje." Vraag ik als Robbie na 10 minuten weer normaal ademhaalt en weer wat kracht heeft. "J-ja." Zegt hij en geeft het lege glas terug aan Koen. "Rob kijk me even aan" zeg ik serieus. "Waarom staat jou horloge op 21,4 km, heb je vanochtend zover gerend?" Vraag ik en kijk hem doordringend aan, zijn blik gaat van ontspannen naar boos. "Gaat jullie niks aan!" Roept hij en hij staat op en loopt boos naar boven, zoals altijd. "Wat is dit?" Vraagt Koen geschrokken en ik kijk hem aan. "Ik weet het niet, maar ik weet wel dat we hem goed in de gaten moeten houden."

Deel 4!!! Ik zit nog zo vol ideeën voor dit boek dit is al het derde deel wat ik vandaag schrijf.

-800 woorden 7 december-