Stop it please, Robbie

Deel 19~ Eruit

Raoul POV:
Bijna zijn we weer thuis, thuis van de opnames die toch niet helemaal compleet voelde. Dat is altijd zo als er iemand niet is, dan voelt het alsof er iets mist en is het alsof het niet klopt. En vandaag had ik er al helemaal geen goed gevoel bij, ik weet hoe leuk Robbie dit vindt en hoe jammer hij het vindt als hij er niet bij kan zijn, maar nu leek het hem helemaal niks uit te maken en dat maakt me alleen maar nog bezorgder.

De auto komt tot stilstand op de oprit en we stappen allemaal uit. Koen draait de deur open en we lopen allemaal naar binnen. "Robbie we!..." maar nog voordat hij verder kan schreeuwen geef ik hem een stomp. "Niet zo hard man waarschijnlijk ligt hij te slapen." Zeg ik en Koen kijkt me schuldbewust aan. "Ohja sorry." Zegt hij en loopt naar de woonkamer. "Ik ga even checken hoe het met Rob is." Zeg ik en loop naar boven, even blijf ik voor zijn deur staan om te luisteren maar ik hoor niks dus open de deur zachtjes. Gelukkig hij slaapt, opgelucht zucht ik, na die keer dat hij bewusteloos naast zijn bed lag ben ik steeds bang dat er iets mis is maar alles lijkt nu oké. Ik besluit hem wakker te maken, ik weet hoe hard hij zijn slaap nodig heeft maar ik moet even weten of alles goed is gegaan, anders kan ik niet rustig gaan zitten. "Hey Robbie, wordt je wakker we zijn weer thuis." Zeg ik terwijl ik hem zachtjes heen en weer schud. "Hmmmm" langzaam draait hij zich om en opent zijn ogen. "Oh hoi Roel." Zegt hij als hij mij ziet en hij gaat rechtop zitten. "Hey Robbie lekker geslapen?" Vraag ik en hij knikt. "Voor de rest ook alles goed gegaan?" Vraag ik opnieuw waarna hij weer knikt, echt zin om te praten heeft hij waarschijnlijk niet. Mijn oog valt op het bord op zijn nachtkastje. "Aah wat fijn je hebt al iets gegeten." Zeg ik met een klein glimlachje. "Hm ja een broodje." Zegt hij schor. "Ohh fijn, nou ik zal je met rust laten dan kun je verder slapen." Zeg ik en sta weer op van het bed. "Slaap lekker Rob." Zeg ik nog snel en kijk nog even om "Doei Roel." Zegt hij en ik sluit de deur. Ik ben opgelucht om te zien dat hij uit zichzelf wat heeft gegeten, dat is misschien wel een goed teken! Ik had eigenlijk nog wel even door willen kletsen maar volgens mij had hij niet zo'n zin om te praten en was hij heel moe dus ik heb het maar gelaten.

Robbie POV:
Een zucht van teleurstelling verlaat mijn mond als ik de deur weer dicht zie gaan. Ik had wel zin om te praten maar na de eerste vraag al niet meer. Weer hetzelfde riedeltje weer iemand die me helemaal niet mag. Maar goed, één voordeel hij denkt dat ik al heb gegeten dus daar ben ik al vanaf. Dan ga ik maar weer slapen ik zal de rest van de dag toch niemand meer zien nu ze weten dat alles goed gaat.

Raoul POV:
Het doet me goed dat Robbie uit zichzelf heeft gegeten misschien gaat het dan toch langzaam weer wat beter met hem, ookal zag hij er nog steeds wel heel bleek uit. Alleen Koen zit in de woonkamer Matthy en Milo zijn namelijk meteen boodschappen gaan doen voor vanavond. "En gaat het goed met hem?" Is het eerste wat Koen me vraagt. "Hij lag te slapen en had ook wat gegeten, hij was nog wat bleek maar hij ligt prima." Antwoord ik en ga naast hem zitten. "Roel..." "ja wat is er Koen." "Doen we, doe ik wat fout?"

Koen POV:
"Doen we, doe ik wat fout?" Vraag ik Raoul en kijk hem twijfelend aan. "Wat bedoel je Koen?" "Nou ik, hij, ligt het aan ons d-dat het zo slecht met hem gaat. D-doe ik iets fout?" Vraag ik met een trilling in mijn stem terwijl ik mijn tranen probeer in te houden. "Koentje hoe kom je daar nou weer bij. Tuurlijk ligt het niet aan jou." "Ja wel! H-het, w-waar ligt het anders aan!" Roep ik huilend. "Koentje wordt is rustig jongen." Zegt Raoul en trekt me in zijn armen. "R-Roel wat d-doe ik ver-verkeerd?" Vraag ik door mijn snikken heen. "Koen waarom zou je wat verkeerd doen." Vraagt Raoul maar ik antwoord niet, ik kan alleen maar huilen. "Je doet niks fout Koen echt niet." Zegt Raoul en wrijft met zijn hand over mijn rug. Daarna blijft het een tijdje stil alleen mijn snikken zijn te horen. "Koen luister is." Zegt Raoul de stilte verbrekend en ik kijk hem langzaam aan. "Koen, hij heeft jou vertelt wat er was toch?" Ik knik "en ging dat over jou?" Nu schut ik mijn hoofd. "Nou waarom zou het dan aan jou liggen?!" "Ja maar Roel dat is echt niet alles, hij houdt dingen achter." "Hoezo dan Koen?" "Nouja uhm, ik weet het eigenlijk niet maar dat idee heb ik gewoon. H-het kan niet a-alles zijn." Zeg ik, en eigenlijk weet ik echt wel waarom ik dat denk, het klopt gewoon niet. Waarom zou hij weglopen en boos doen tegen iedereen, alleen omdat hij homo is. Er is echt nog meer aan de hand maar ik weet nog niet wat. Misschien vindt hij ons wel echt gewoon kut en liep hij daarom weg, misschien wil hij ons helemaal niet zien en doet hij daarom zo boos. "Koen!" Raoul haalt me uit mijn gedachtes doordat hij mijn naam roept. "Waar dacht je aan maatje je was opeens zover weg." Zegt hij en legt een hand op mijn been. "Nee niks gewoon, weet het niet, was gewoon even in gedachtes." Zeg ik maar echt overtuigend klink ik niet. "Je kan alles zeggen hè Koen dat weet je." "Ja weet ik, was gewoon aan het denken wat er met hem kan zijn, want wat hij mij heeft vertelt kan niet alles zijn." Zeg ik met een zucht. "Weet je Koen, probeer nog eens met hem te praten..." "maar hij wilt niet praten Roel, elke keer is hij kortaf als ik vraag hoe het gaat, hij heeft helemaal geen zin om te praten." Onderbreek ik Raoul. "Je moet hem niks vragen Koen, je moet hem dat bed uit trekken, dat is stap één, pas daarna kun je gaan vragen, anders zal zijn antwoord toch wel hetzelfde blijven." Zegt Raoul. "Ze bed uit trekken, hoe bedoel je?" Vraag ik, wat moet ik hier nou mee. "Ga met hem gamen ofzo, vrolijk hem wat op, het enige wat hij nu nodig heeft is een beste vriend die hem uit dat bed sleept, anders blijft hij daar voor eeuwig liggen." Zegt Raoul en kijkt me doordringend aan. En nu begrijp ik hem, ik moet hem hieruit slepen, ik ben de gene die dat moet doen.

Deel 19!! Sorry mensen het heeft ff geduurd maar hier is eindelijk het nieuwe deel. Ik wist niet zo goed hoe ik verder moest vandaar dat het zolang duurde. Hopelijk hebben jullie wel genoten van dit deel. 😘

-1210 woorden 10 april-