Stop it please, Robbie

Deel 21~ knuffel

Koen POV:
Het is ondertussen al zo'n 10 minuten dat Robbie naar de wc zei te gaan en nog steeds is hij niet terug. Ik maak me zorgen en besluit te gaan kijken, misschien is er wel wat aan de hand. Ik loop naar de badkamer deur en klop aan. "Robbie?" Vraag ik maar ik krijg geen antwoord. "Robbie alles oké?" vraag ik wat ongeruster maar krijg nog steeds geen antwoord. Stil blijf ik voor de deur staan niet zo goed wetend wat ik moet doen, wat nou als er iets is. Ik luister of ik misschien binnen iets hoor, voor even hoor ik niks tot ik nog beter begin te luister en ik een heel zacht gesnik hoor. Kut ik wil Robbie niet verdrietig hebben dat is nou juist wat hij niet verdient. Even blijf ik twijfelend staan maar besluit toch naar binnen te gaan, ik kan hem niet laten zitten. Ik draai de deur van het slot en open de deur langzaam, ik zie Robbie met zijn knieën opgetrokken tegen de muur aanzitten en zie hem een beetje schokken. "Robbie maatje wat is er." Vraag ik voorzichtig terwijl ik de deur achter me sluit, maar hij reageert niet. "Robbie?" Probeer ik nog een keer en loop naar hem toe maar hij reageert nogsteeds niet, hij lijkt me niet eens te horen. Ik hurk neer voor hem maar nog steeds reageert hij niet, ik begin me nu wel een beetje zorgen te maken. "Robbie!" Zeg ik wat harder en schut hem daarna lichtjes door elkaar, en opeens lijkt hij uit zijn trans te komen. "K-Koen?" Zegt hij snikkend en kijkt me met betraande ogen aan. "Ja maatje ik ben het. Wat is er allemaal aan de hand?" Zeg ik geruststellend maar bezorgt en leg mijn hand op zijn schouder. Maar in plaats van antwoord op mijn vraag te geven legt hij zijn hoofd weer op zijn knieën en worden zijn snikken harder. Ik weet niet wat ik moet doen, maar ik moet hem helpen. Ik wil naast hem gaan zitten en hem troosten maar twijfel even misschien wil hij mij hier helemaal niet hebben en ben ik de reden dat hij zich zo voelt... toch besluit ik het wel te doen ik moet hem troosten. Ik ga langzaam naast hem zitten en trek hem naar me toe. "Hé Robbie alles is oké maatje, het komt goed." Probeer ik hem gerust te stellen maar het lijkt niet te helpen, het lijkt niet eens bij hem binnen te komen. "Robbie luister naar me, alles komt goed echt waar. Ik wil je helpen wat het ook is." Ik trek hem nog dichter tegen me aan in de hoop dat hij snel wat rustig wordt. Ik blijf over zijn arm wrijven en praat rustig tegen hem, hoe is deze jongen zo overstuur... "ik zal er altijd voor je zijn vriend, alles komt goed." Sus ik hem en ik hoor hem schokkerig adem halen. Hij tilt zijn hoofd op en kijkt me even aan waarna hij zijn armen om me heen slaat en zijn hoofd in mijn schouder begraaft. Ik schrik van zijn actie maar sla mijn armen stevig om hem heen. Hij blijft snikken tegen mijn schouder aan en houdt me stevig vast. "Het komt goed, wat het ook is." Ik heb het idee dat hij deze knuffel hard nodig heeft en hou hem daarom stevig bij me, alles om hem te helpen.

Ik zit hier al zo'n vijf minuten met een huilende Robbie tegen me aan maar langzaam veranderd het non-stop huilen in alleen nog af en toe een enkele snik, en dat is hoe hij nu bij me zit, zijn ademhaling is nog een beetje onregelmatig maar het huilen is gestopt. Ik twijfel of ik wat moet zeggen, moet ik hem vragen wat er is of moet ik hem laten. Ik wil hem aan de ene kant niet weer van streek maken maar aan de andere kant wil ik hem wel helpen. "Robbie gaat het weer een beetje maatje?" Vraag ik hem en hij knikt langzaam tegen mijn schouder aan. "S-sorry Koen h-het s-spijt me, d-dit uhh was niet de -bedoeling" zegt hij schokkerig en haalt snel zijn hoofd van mijn schouder af, laat me los en kijkt snel de andere kant op. "Robbie" zeg ik en draai zijn hoofd weer richting mijn waardoor hij me aan moet kijken. "Het is niet erg maatje, je kan altijd naar me toe komen voor een knuffel, altijd." Zeg ik en kijk hem doordringend aan maar er komt geen actie van zijn kant, hij kijkt me glazig aan en lijkt niet te horen wat ik zeg. Ik besluit mijn arm om hem heen te slaan en blijf zo met hem zitten, ik weet echt niet wat ik moet...

Deel 21! Even een kort deel maar dan kan ik even door met schrijven want echt een lekker upload schema heb ik niet 😂 hoop dat het korte deel wel leuk is...

-804 woorden 19 juni-