Stop it please, Robbie

Deel 9~ pizza

Koen POV:
Raoul, Milo en ik lopen met zijn drieën naar beneden, het liefst was ik bij Robbie gebleven maar dat kon niet. Met moeite houdt ik mijn tranen in, ik ga niet nog een keer in huilen uitgebarsten waar de jongens bij zijn. Ik ga op de bank zitten en pak mijn telefoon erbij om mezelf af te lijden van het feit hoe graag ik nu zou huilen. "Koen ben je oké maatje?" Vraagt Raoul en komt naast me zitten. "J-ja" zeg ik kortaf en zonder op te kijken. "Zeker?" Ik knik alleen om te zorgen dat de brok in mijn keel niet weer te horen is. "Drinken Koen?" Roept Milo vanuit de keuken en ik schut alleen mijn hoofd, wat hij natuurlijk niet ziet. "Koen wil je wat drinken?" Roept hij nog een keer. "N-nee d-dankje." De brok in mijn keel is nu duidelijk te horen. "Koen kijk me is aan." Zegt Raoul die waarschijnlijk doorheeft dat er wat is. "H-h-hoezo?" Nog steeds houdt ik mijn ogen op mijn telefoon gericht maar veel zie ik niet meer doordat de tranen een waas vormen. "Koen?" "W-wat?!" Het liefst was ik nu naar boven gelopen om op mijn kamer in huilen uit de barsten, maar mijn kamer is naast die van Robbie dus dat is nu geen optie. Langzaam stroomt er dan toch een traan over mijn wang en ontsnapt er een zachte snik. "Och Koen kom eens hier het is ook allemaal wel veel hè." Met die woorden trekt Raoul me in zijn armen, ik breek, opnieuw. "Rustig maar Koen, alles komt goed." Raoul wrijft geruststellend over mijn rug. "I-ik m-maak me gewoon zo'n zorgen om hem." Weet ik uit te brengen tussen mijn snikken door. "Ik ook Koen, dat doen we allemaal." Ik ga wat meer rechtop zitten en veeg de tranen uit mijn ogen om wat scherper te zien.
"W-waarom gebeurde dit met hem?" "Geen idee Koen, hij wilt niks zeggen, al een paar weken niet." "M-maar we moeten hem, hem h-helpen, h-hij... dit kan niet nog een keer gebeuren." "Ik weet het Koen, maar als hij niks zegt..." Raoul zucht en blijft stil. "Hij wilt mij niks zeggen maar..." weer valt hij stil. "maar?" Dring ik hem aan om door te gaan. "Nouja misschien moet jij is met hem gaan praten Koen." "Ik, hoezo?!" Ik raak een klein beetje in paniek, een diep gesprek met iemand alleen voeren over zijn gevoelens, daar ben ik niet zo goed in zeker niet met Robbie."Koen als hij iemand vertrouwd dan ben jij het, kijk hoe blij en opgelucht hij was om jou te zien. Ik denk dat hij tegen jou misschien wel iets wilt vertellen." Zegt Raoul en ik zucht. "Ja dat is waar, maar stel nou hij vertelt iets, ik kan het jullie dan toch niet zeggen, hij vertelt het mij in vertrouwen en dan..." ik twijfel een beetje in mijn eentje kan ik hem niet helpen, als hij al iets vertelt. "Tja daar heb je een punt, laten we eerst maar eens kijken of hij je überhaupt iets vertelt en als hij iets vertelt kun jij bepalen of wij dat ook moeten weten." en ik knik, klinkt als een prima plan. 
"Ik ga maar eens kijken hoe het met Matt gaat, die heeft Robbie moeten helpen en zit nu in zijn eentje boven." Zegt Milo en staat op. "Ohja is goed, vraag anders even of hij wilt wisselen dan ga ik wel boven zitten." Zegt Raoul, "ik wissel wel, als er wel iets met Robbie gebeurt kan ik er beter zitten als jij." Zegt Milo en hij heeft gelijk, toen straks riep Roel ons ook in paniek toen hij Robbie als eerst aantrof en Milo raakt gewoon een stuk minder snel in paniek. Raoul weet dit ook en knikt daarom maar naar Milo die vervolgens naar boven loopt.

Matthy POV:
Nogsteeds aan het bijkomen van de schrik zit ik op Robbie's bureau stoel. De hele tijd zijn mijn ogen gefocust op de jongen op het bed, bij elke kleine beweging die hij maakt ga ik weer rechtop zitten. "Hey Matt." Hoor ik iemand zeggen en ik kijk naar de deur. "Oh hé Milo." Fluister ik terug en sta zachtjes op. "Kom we wisselen even dan kun jij ook even rustig bijkomen van de schrik." Zegt hij wanneer ik bij de deur sta en ik kijk even twijfelend achterom naar Robbie, ik wil wel wisselen maar ik had beloofd bij hem te blijven en hem niet alleen te laten. "Matt ik ben bij hem je laat hem niet alleen hè." Zegt Milo alsof hij mijn gedachte kan lezen. "Oké dan." zucht ik en Milo loopt de kamer in en ik loop eruit, nog even kijkt hij me geruststellend aan voordat ik de deur zachtjes dicht doe. Ik loop naar beneden en ga bij Koen en Raoul op de bank zitten, even bijkomen van alles wat net is gebeurt.

Raoul POV:
Paar uur later:
"Roel wat gaan we eten?" Het is Milo die dit vraagt. Met zijn drieën zitten we tv te kijken, Matthy en Milo zijn net weer gewisseld en nu zit Matt weer boven bij Robbie die nog steeds slaapt. "Uhhh geen idee we bestellen wel wat, geen zin om te koken." Antwoord ik hem. "Oké moeten we misschien wel gaan bestellen want het is al half 7 geweest." Merkt Milo op en ik kijk op de klok, inderdaad het is al bijna kwart voor 7. "Wat wilt iedereen?" Vraag ik en ik pak de thuisbezorgd app erbij, ik noteer van Milo, koen en mijzelf wat we willen. Matthy stuur ik een appje om te vragen wat hij wilt;

Whatsapp Raoul:
Matthy het lam

'Jo Matt welke pizza wil je we
gaan zo bestellen namelijk'.
—————————————18:35
'Hoe gaat het met je en met Robbie?'
—————————————18:35
'Slaapt Robbie nog?'
—————————————18:36
'En welke pizza wilt hij?'
—————————————18:36
'Of laten we hem slapen?'
—————————————18:36

Matthy POV:
Ik zit rustig op Robbie's laptop te editen als ik een appje van Raoul krijg, welke pizza ik wil. Als ik het berichtje wil aantikken om te reageren komt er al weer een nieuwe, die stomme boomer is weer elke zin in een los bericht aan het sturen. Ik wacht tot hij alles heeft verstuurd en open dan whatsapp om alles te lezen. 'Hmmm' op het moment dat ik de appjes wil gaan lezen, begint Robbie een beetje te draaien en verlaat een zachte kreun Robbie's mond, direct leg ik mijn telefoon weg en loop naar hem toe. Hij beweegt een beetje en draait onrustig heen en weer, zachtjes wrijf ik over zijn arm, opeens schieten zijn ogen open en hij kijkt geschrokken om zich heen."Hé Robbie doe maar rustig" "M-Matt?" Verward kijkt hij mijn richting op. "Ja maatje ik ben het, hoe gaat het?" Vraag ik en kniel naast het bed neer. "Nou ja prima." Hij klinkt nog slaperig. "Weet je nog hoe je heet?" Vraag ik om te controleren of alles echt goed gaat. "Uhh ja ik heet Robbie." "Oké en hoe oud ben je." "Uh Ik ben 24, hoezo die vragen en waarom ben jij hier Matt?" Hij kijkt me vragend en een beetje geïrriteerd aan. Maar op het moment dat ik wil antwoorden en wordt er zachtjes op de deur geklopt en wordt deze vervolgens open gedaan. "Uhm Matt ik had..." maar Raoul stopt halverwege zijn zin. "Ohh hey Robbie hoe voel je je?." Vraagt hij en komt naar ons toelopen. "Waarom vragen jullie dat steeds? ik heb gewoon geslapen dus ik voel me prima." Zegt hij en hij klinkt nu geïrriteerd maar kijkt nogsteeds verward. Volgens mij weet hij niet meer wat er is gebeurt vanmiddag. Ik kijk Raoul even aan en die lijkt precies hetzelfde te denken. "Oké Robbie nou we moeten denk ik even wat uitleggen." Begint hij rustig en Robbie kijkt een beetje bang. "I-is er iets gebeurt dan?" "Nouja kijk niet schrikken maar je bent vanmiddag bewusteloos geraakt nadat je een hyperventilatie aanval had." Ik vertelt het hem rustig maar toch zie ik Robbie een beetje schrikken maar ook kijkt hij bedenkelijk alsof alles duidelijker wordt. "Ohja ik weet het weer,
k-koen was weg en jij hielp me." Hij zet alles weer op een rijtje en ik en Raoul knikken alleen maar. "Dus even serieus Robbie hoe voel je je?" Vraagt Raoul nu hij alles weer weet. "Prima slaap heeft me goed gedaan." Zegt hij alsof er niks aan de hand is. Hij wilt rechtop gaan zitten maar zakt weer terug met een pijnlijk gezicht. "Ja meneer van de Graaf je weet zeker dat het gaat?" Vraagt Raoul hoofdschuddend en Robbie kijkt hem aan. "Oké misschien doet mijn pols zeer en heb ik een beetje hoofdpijn maar ik voel me voor de rest echt helemaal prima!" "Laat je pols eens zien." Zegt ik en pak zijn pols vast. "Ja die is flink gekneusd." Zeg ik en laat zijn pols weer los. "Nou dan ga jij maar eens rustig aan doen komende weken." Zegt Raoul en ik zie Robbie zuchten, als hij iets niet kan is het rustig aan doen. "Oké pap." Zegt hij toch maar en gaat met mijn hulp rechtop zitten. "Welke pizza willen jullie trouwens? Daarvoor kwam ik namelijk naar boven want je had mijn appjes gezien maar niet gereageerd, en Milo heeft honger." Zegt Raoul en ik moet lachen "Uhm margarita." "Ik hoef niks heb geen honger Roel." "Robbie je moet wat eten, je bent net bewusteloos geraakt je hebt het echt nodig." Zegt Raoul en hij kijkt mij aan zodat ik dit waarschijnlijk bevestig. "Ja Rob je moet iets eten om een beetje aan te sterken." "Nou doe maar salami dan." Zegt hij zuchtend en Raoul vult het in op zijn telefoon. "Nou ga je mee naar beneden Robbie?" Vraag ik en hij knikt, hij staat met mijn hulp langzaam op en blijft even stilstaan om zijn evenwicht te zoeken. Daarna lopen we achter Raoul aan naar beneden.

"Hè hè hoelang duurt het om te vragen welke... Robbie!!" Koen begint te klagen tegen Raoul maar hij springt op als hij ziet dat ik met Robbie achter hem loop. "Hey Koentje." Ze knuffelen elkaar alsof ze elkaar al een maand niet hebben gezien. Het lijkt soms alsof Koen geen gevoel heeft maar als het over Robbie gaat komt zijn hart tevoorschijn.

Deel 9. Je zou zeggen dat als je een deel 2 keer schrijft omdat je de eerste versie zo slecht vond de tweede wel beter is maar dat is ook niet helemaal gelukt. Ik vindt dit echt een kut deel dus sorry daarvoor, het wordt echt weer beter.

-4 januari 1800 woorden-