Stop it please, Robbie

Deel 15~ koud

Raoul POV:
"Ja Matt! Hier is het!" Roep ik als ik het café zie waar Robbie's laatste locatie was, Matthy parkeert de auto en zodra hij stil staat spring ik er zowat uit. "Roel wacht even." Zegt Matt terwijl hij haastig de auto uitstapt. "Waar gaan we heen?!" Vraag ik en kijk zoekend om me heen. "Roel wacht even Koen en Milo zijn hier met 5 minuten dan kunnen we met zijn vieren gaan zoeken." "Ja maar dit was al 2 uur rijden en, en wat als er wat is gebeurt met hem? We moeten nu gaan!" "Roel we wachten op Koen en Milo punt uit!" Ik laat me zuchtend tegen een muur aan zakken, ja hij heeft gelijk, maar aan de andere kant, elke minuut is er één langer dat Robbie weg is. "Jo Matt, Roel!" Hoor ik iemand roepen en de auto van Koen stopt voor mijn neus en ze stappen uit. "Oké wat gaan we doen!" Vraag ik en sta snel weer op. "Is dit zijn laatste locatie?" "Ja dit is het en we hebben nog geen nieuwe... maar wat is het plan." Ik wil zo min mogelijk praten en zo snel mogelijk zoeken. "Rustig Roel we maken snel een plan." "Hij is hier twee en een half uur geleden weg gegaan en het werd toen al donker, ik denk niet dat hij nog veel verder is gelopen. Laten we dus gewoon eerst in de buurt gaan zoeken en daarna pakken we de auto." Milo stelt het voor en iedereen stemt in. Één ding scheelt het café zit aan de rand van een soort industrieterrein met een groot hek eromheen en links en rechts zijn alleen maar huizen, er is dus maar 1 kant die we op kunnen en dat is de weg volgen die we net zijn ingereden. Het dorpje is maar klein en na 100 meter zijn we er al uit en komen we bij een splitsing. "Koen, Milo gaan jullie links dan gaan wij rechts." Stel ik voor en Koen steekt zijn duim op, niemand heeft zin om langer te praten we willen zo snel mogelijk Robbie vinden.

We lopen al 20 minuten en hebben zo ongeveer achter elke struik gekeken maar nog steeds geen Robbie. Langzaam zakt de moet me in de schoenen, wat nou als hij wel gewoon doorgelopen is dan loopt hij nu nog veel verder in zijn eentje langs de straat, en raakt hij nog verder weg. "Jesus het is echt tyfus koud." Zegt Matt en ritst zijn jas nog verder dicht. "Ja ik weet het... wacht had Rob een jas aan toen hij weg ging?!" Vraag ik als ik me besef dat dat waarschijnlijk niet zo is. "Eh nee volgens mij niet." Ik versnel mijn pas, het vriest en Robbie heeft geen jas we moeten hem echt snel vinden. "Roel laten we daar gaan kijken." Zegt Matthy nu ook wat gehaaster wijzend naar een soort bos. "Ja misschien is hij daar." Zeg ik en we lopen er naar toe, dit is mijn laatste hoop. "Matt loop jij naar links langs de bosrand dan doe ik rechts." Zeg ik en we lopen beide een andere kant op, kijkend onder elke boom en struik loop ik de bosrand af tot ik iets zie, onder een boom. "Matt hier!" Schreeuw ik en hij komt aangerend.
"Robbie Robbie wordt wakker!" Zeg ik en schut hem door elkaar, ondertussen komt ook Matt onder de takken door tevoorschijn en knielt naast Robbie neer. "Rob, hoor je me?" Vraagt Matt, geen reactie, hij voelt aan Robbie's pols 'jesus' hoor ik hem mompelen. "Wat? Matthy wat is er?!" "Hij is hartstikke koud doe je jas uit en bel Koen en Milo hij moet zo snel mogelijk naar een warme plek." Ik trek zo snel mogelijk mijn jas uit en leg deze over Robbie heen, daarna pak ik mijn telefoon, ik stap even onder de boom vandaan en bel Koen. "En Roel hebben jullie hem?!" Is het eerste wat ik hoor. "Koen kom zo snel mogelijk met een auto naar ons toe!" "Oké?" "En zorg dat je de verwarming in de auto hoog aanzet." Zeg ik nu snel en hang op. "Hé Rob, hoor je mij?" Hoor ik Matt vragen zodra ik weer onder de takken kom. Langzaam zie ik Robbie zijn ogen openen. "Goedzo Robbie." Zegt Matt en Robbie kijkt ons allebei verwart aan. "Wat, waar, jullie, waarom?" De woorden komen er moeizaam uit. "Rob vragen komen later eerst gaan we zorgen dat jij niet nog kouder wordt en je naar huis brengen." Zegt Matt en ik zie Robbie lichtjes knikken. "Oké Roel hij moet van de koude grond af." "En hoe gaan we dat doen?" "Leg die jassen daar voor de boom dan ga ik daar zitten en dan kan je hem bij me zetten." Matt zijn verhaal is maar half maar ik snap wat hij bedoelt, ik leg onze jassen neer en Matthy gaat erop zitten met zijn rug tegen de boom. "Oké Rob ik ga je optillen oké?!" Zeg ik maar het enige wat Rob kan is me wazig aankijken. Ik til hem op en zet hem tegen Matthy aan, die trekt hem dicht tegen zich aan en slaat zijn armen om hem heen. "Jesus hij rilt helemaal." Zegt hij verbaast en wrijft over Robbie's arm. "En nu?" "Wachten, wachten op Koen en Milo."

Koen POV:
"En zorg dat je de verwarming in de auto hoog aanzet..." nog voordat ik iets kan zeggen heeft hij al opgehangen. "En?"  "We moeten terug!" Zeg ik gehaast en begin in rap tempo het hele stuk weer terug te lopen. "Wat, Koen waarom? Hebben ze hem?" Vraagt milo bezorgt. "Ik denk het! Ik weet het niet!" Ik ben zelf ook bezorgt en weet ook niet wat er aan de hand is, het enige is dat ik weet dat ik zo snel mogelijk terug wil. "Koen?! Wat zei Raoul, wat is er aan de hand?!" Milo houdt me tegen en kijkt me niet begrijpend aan. "Roel zei dat we zo snel mogelijk naar hem toe moesten komen en de verwarming van de auto hoog moesten zetten, daarna hing hij op. "Oké dan moeten we opschieten!" Zegt Milo en versnelt zijn pas nu ook.

Zodra ik de auto zie ren ik er heen, het stuk waar we net een half uur over deden hebben we nu in een kwartier gedaan. Snel stappen we in de auto en zet ik de verwarming aan Milo zoekt Raoul zijn locatie op. "Oké het is gelukkig maar 10 minuten rijden." Zegt Milo en ik volg de navigatie. "Ze staan hier ergens langs de bosrand." Zegt Milo als we er bijna zijn, ik zet de auto langs de weg en stap uit. "En waar zijn ze precies?" Vraag ik gehaast. "Ja hier ergens langs de bosrand maar zo nauwkeurig is ie niet." Ik zucht en kan nog maar één ding bedenken, "Roel, Matt!" Schreeuw ik in de hoop dat ze naar ons toe komen.

Matthy POV:
"Roel Matt!" Hoor ik een bekende stem roepen, eindelijk zijn ze er. Al bijna een half uur zit ik met een rillende Robbie in mijn armen tegen de boom aan, ze hadden er echt geen seconde langer over moeten doen want de jongen in mijn armen is lijkbleek en wordt op deze manier niet persee warmer. "Koen Milo hierzo!" Hoor ik Roel schreeuwen en hij loopt onder de takken vandaan, nog geen 20 seconden later gaan de takken opzei en staat Koen en Milo nu ook hijgend onder de boom. "Jesus dat is niet goed!" Zegt Milo als hij Robbie slap in mijn armen ziet liggen. "Nee inderdaad staat de auto aan?!" Milo knikt "Oké Milo til jij Robbie op we moeten zo snel mogelijk de auto in hij red het niet veel langer in deze kou." Zeg ik en milo tilt Robbie van mijn schoot, ik sta op en pak de jassen die nog op de grond liggen. Raoul is al met Milo meegelopen richting de auto maar Koen staat nog een beetje voor zich uit te staren. "Koen gaat het?" Vraag ik bezorgt en leg een hand op zijn schouder. "Huh wat ja, ja." Hij loopt snel onder de boom vandaan en ik volg hem. "Koen gaat het echt?!" Vraag ik bezorgt maar hij geeft geen antwoord, hij kijkt glazig voor zich uit en loopt gewoon door. "Koen!" Nog steeds geen reactie dus ik laat het maar voor nu, we zijn toch bij de auto. Koen stapt zonder iets te zeggen voorin en ik ga naast Raoul die Robbie vast heeft achter ik zitten. Ik krijg een vragende blik van Raoul en hij knikt naar Koen, ik haal mijn schouders op aangezien ik ook niet weet wat er is. "Oké wat doen we, eerst de auto halen of doen we dat morgen?" Zegt Milo die ondertussen Koens auto start, het gaat echt niet goed met Koen want normaal had hij Milo nooit vertrouwt in zijn auto. "Naar huis! Die auto komt morgen!" Zegt Raoul en Milo drukt het gaspedaal in.

Een half uur is er bijna geen woord gesproken, niemand zei iets, Milo was gefocust op de weg, Raoul en ik op Robbie en Koen, ja die zit nog steeds in en soort trans. Maar we zijn er, snel stap ik uit om samen met Raoul Robbie naar binnen te brengen. Milo opent ondertussen Koens autodeur en zegt dat hij uit moet stappen. Meer krijg ik niet mee want ik ben al binnen, gelijk tillen we hem naar boven en leggen we hem op zijn bed. "Oké en nu?" Vraagt Raoul. "Zijn trui laten we gewoon aan alleen zijn spijkerbroek even wisselen voor een joggings broek." Zeg ik en loop naar zijn kast . "Is goed doe jij dat dan pak ik de thermometer." Zegt Roel en loopt de kamer uit. Zodra ik Robbie's broek heb omgewisseld komt Raoul de kamer weer in. "Rob ik ga even je temperatuur meten." Zegt Raoul, Robbie is wel wakker dus we praten wel tegen hem maar ik de k dat hij maar weinig meekrijgt. "Uhm 33,7." Zegt Raoul en ik haal opgelucht adem "gelukkig dan is het niet gevaarlijk en hoeven we niet naar de dokter. Gewoon warm houden." Zeg ik en Raoul knikt ook opgelucht. Ik loop richting Robbie en kniel naast hem neer. "Robbie luister even goed naar me, ga slapen, blijf onder de deken, dan komt alles goed." Ik spreek elk wordt duidelijk en langzaam uit hopend dat alles bij hem binnen komt. Langzaam zie ik hem knikken en hij sluit zijn ogen. "Kom Roel we gaan naar beneden." Zeg ik zachtjes en geef Roel een duwtje richting de deur, ik zie aan hem dat hij liever blijft maar Robbie slaapt nu en we moeten dit zelf ook even rustig verwerken denk ik.

Deel 15!!! Sorry mensen maar ik ga denk ik tijdelijk niet meer om de 4 dagen een nieuw deel plaatsen, het duurt net zoals bij dit deel wat langer want zit in toetsweken op school dus heb ff minder de tijd. 😘

-1838 woorden 30 januari-