Stop it please, Robbie

Deel 23~ denken

Koen POV:
"Robbie waar ga je heen?!" Vraag ik wanneer hij opstaat en de badkamer uitloopt. Even blijf ik zitten, heb ik iets fout gegaan? Langzaam sta ik op en loop ook de deur uit. "Robbie?" Ik loop zijn kamer in maar daar is hij niet... "Ik ga" hoor ik iemand beneden roepen, Robbie, hij gaat weg, weg waarheen? "Robbie wacht, wat ga je doen!" Roep ik en ren de trap af, ik doe de voordeur open en zie hem wegrijden. Zuchtend laat ik de deur weer dichtvallen, wat gaat die jongen nou doen. Ik loop de woonkamer in en ga op de bank zitten. Waarom ging hij zo opeens weg... hij had geen afspraak dat weet ik vrij zeker aangezien wij vandaag samen thuis zouden zijn, Roel en Matt zijn namelijk naar hun vriendinnen. 'Ligt dit misschien aan mij' 'moet ik hem bellen' ik ben weer opgestaan van de bank en loop ijsberen door de kamer met duizenden vragen. 'Zou er wat zijn.' 'Hij reageerde niet eens' 'Hij leek ook zo afwezig.' 'Wat nou als hem iets gebeurd!' Bij die gedachte sta ik stil, 'kut wat als hem nu wat overkomt' 'waar is hij überhaupt?!' Lichtelijk gestrest ren ik naar boven om mijn telefoon te pakken, ik moet hem bellen. Ik open mijn telefoon en druk op de belknop even wacht ik tot hij overgaat en na 3 seconden gaat hij over, maar niet alleen mijn telefoon er gaat nog een telefoon over. Ik loop Robbie's kamer in, ja hoor zijn telefoon, zuchtend hang ik op en loop weer terug naar beneden, God ik hoop zo dat alles oké is en dat hij snel weer terug is.

Na wat voelde als jaren en een hoop rondjes door de woonkamer ijsberen hoor ik de deur opengaan, ik sprint bijna naar de deur toe waar inderdaad Robbie staat. "Jesus Rob is alles oké? Waar was je heen?" Hij ziet lijkbleek en staat me wazig aan te kijken. "Robbie, wil je alsjeblieft even antwoord geven." Vraag ik. "Huh, ohh sorry, Uhm i-ik voel me gewoon niet lekker, ik ga even op mijn bed liggen." En met dat gezegd te hebben loopt hij langs me de trap op. Snel loop ik achter hem aan, wat is er nou weer aan de hand, ik maak me echt zorgen om deze jongen. "Robbie waar ben je geweest?" Vraag ik als we in zijn kamer staan, maar weer loopt hij door en lijkt me niet te horen. Hij gaat op zijn bed zitten en trekt zijn schoenen uit. "Robbie! WAAR. WAS. JE?! Is alles oké?!" Vraag ik een beetje in paniek. "JA KOEN IK VOEL ME GEWOON NIET ZO LEKKER, OKÉ?!" Schreeuwt hij opeens naar me waarna hij zijn badkamer inloopt en deze op slot doet. Ik neem plaats op zijn bed even niet wetend wat te doen, waar was deze jongen, moet ik Raoul bellen hij weet wel raad, maar dat wilt Robbie niet en dan voelt het alsof ik hem verraad, dat wil ik niet, nee hij is al boos op me en ik wil hem niet kwijt... Bij het idee aan Robbie kwijtraken slik ik een keer, ik kan hem niet kwijtraken,
Robbie is al zo lang mijn beste vriend ik kan hem gewoon niet kwijt. Terwijl ik zit te piekeren op bed,voor ik weet niet hoelang, hoor ik de douche aangaan, wat gaat hij doen, zal ik blijven zitten, Wordt hij dan weer boos, of moet ik sorry zeggen... weer begin ik te piekeren.

'Klik' ik hoor de deur van de badkamer van het slot gaan, hoe lang zit ik hier al? "Koen..." hoor ik hem zeggen, ohnee ik heb het nu helemaal verpest ik had hier niet moeten blijven. "Koen... ga weg." Hoor ik hem zacht zeggen. "R-Rob i-ik..." "Koen ga weg." Hij klinkt nu wat feller maar de onzekerheid in zijn stem is te duidelijk horen. "S-sorry R-rob het... ik." Ik kom niet uit mijn woorden en blijf naar een dood punt in de kamer staren. "Het geeft niet Koen maar ga gewoon. Ik voel me niet lekker en wil gewoon ff alleen zijn. Oké?!" Ergens klinkt hij nog steeds fel maar het komt er zwakjes uit. "Oké dan, als jij het zegt." Antwoord ik en sta op en loop naar de deur die ik vervolgens achter me sluit. Misschien maak ik me wel teveel zorgen en was het gewoon allemaal even te veel, hij is tenslotte nog steeds niet helemaal beter, waarschijnlijk voelde die zich gewoon niet lekker en ging die even een frisse neus halen. En waarschijnlijk schaamde die zich dat hij zich zo had laten gaan bij mij, dat is echt niks voor Robbie, hij vertelt nooit eerlijk wat er is, echt nooit. Ik denk dat dat het gewoon is, ik maak dingen ook altijd veel te erg, die jongen is gewoon ziek en ik denk meteen dat het compleet mis is met hem, Jesus.

Deel 23! Niet een al te best hoofdstuk maar ja er is er in ieder geval weer 1.

-846 woorden 26 november-