⛓Broken wings⚖

part:11

عدالت، کلمه ای مثبت، که پر از احساس ناامنیه...
سایه ی این کلمه میتونه سایبان خنکی برای نجات از پرتوهای سوزان خورشید باشه و یا باتلاقی از نجاست و سیاست های کثیف..

کانگ به سمت صورت داغون پسر نزدیک شد بعد از یک روز بازداشت ابروی بکهیون شکسته بود و خون دولمه بسته ای روش به چشم میخورد، بخاطر شوک برقی حتی نمیتونست فکر بکنه و فقط یه چیز رو حس میکرد

"درد"

مثل تکه ای چوبه خشک، پژمرده روی صندلی افتاده بود صورت افسری که ازش بازجویی میکرد هنوز عاری از حس بود و با همون لبخند گوشه ی لبش شکنجه ی روحی و جسمی اش رو ادامه میداد انگار که این روتین ترین کار هر روز اون مرد ترسناک بود خسته از سکوت پسر، بکهیون رو مخاطب قرار داد

کانگ_ هنوز چیزی یادت نمیاد آقای بیون؟

سیاهی چشم بکهیون دوباره به جای خودشون برگشتن
ولی هوشیاریش، جایی مابین سقف سیاه رنگ گم شده بود لب های پوسته پوسته شده اش با باز شدن دهانش مزه ی آهن گرفتن..خون ریزی داشت

بکهیون_ خونه...

صداش اون قدر آروم بود که فقط افسر کانگ که نزدیکش بود فهمید

کانگ_ اوه پس داره یادت میاد

یکی توی سر بکهیون قهقه زد و نجوا کرد

"درسته..درد چاره سازه!...درد بکش تا به یاد بیاری"

بکهیون انواع توهمات رو جلوی چشمش میدید اگر هنوز همون بکهیون گذشته بود تا به الان هزاران بار قبض روح شده بود، ولی برای هیلر این فرق داشت
با سیلی که به صورتش خورد به خودش اومد کانگ این بار اخم داشت

کانگ_ ادامه بده اجازه ی خوابیدن بهت ندادم پسرجون

بکهیون همین طور که مات به سقف زل زده بود سعی کرد بیشتر به خودش فشار بیاره

بکهیون_ من..خونه....بودم.ها..

نفسش با هر کلمه تنگ تر میشد

_ اون..شب توی...خونه زندان..زندانی بودم

کانگ صورت بی حال بکهیون رو تماشا کرد و سر تکون داد

کانگ_ امیدوارم راست گفته باشی

برای تایید صحبت های پسر از اتاق بازجویی خارج شد و هیچکس متوجه مرد سایه شکل گوشه ی اتاق نشد...

سهون با قدم هایی با حوصله و نرم سمت جسم بیمارگونه ی روی صندلی فلزی رفت چهره اش از حالت طبیعی مخوف تر بود، بکهیون سردتر شدن
اتاق رو حس میکرد ولی بی حال تر از اون بود که بتونه نتیجه ای بگیره، سهون به چهره ای که هزاران سال منتظرش بود ولی هیچ وقت بودن با او رو انتخاب نکرد زل زد

سهون_ کیم هیون یا بیون بکهیون..تو هنوز همون پسربچه ای هستی که بلا و نفرین رو سمت خودش جذب میکنه