BABA

9. Bölüm

"Mert! Bak ne buldum." Elinde ki deniz kabuğunu arkadaşına gösterirken gülümsüyordu. Arkadaşı ise gülümseyerek yanına gitmiş onun gibi yere çökmüştü.

"Bu çok güzelmiş." Deniz kabuğunu elinde incelemeye başlamıştı. "Arhan, bunu yanımıza alalım mı?" Arhan gülerek başını sallayıp ayağa kalktı, Mert'te kalkıp deniz kabuğunu cebine koydu.

"Hadi gel şu tarafa gidelim." Birlikte yan yana yürümeye başladılar. Arhan 8 yaşına yeni girmişti, doğum günü bugün olduğu içinde birlikte sahile gelmişlerdi.

Kayalıkların oraya gelince yalnız kalabilecekleri bir yer bulup oturdular. Hava yavaştan kararmaya başlamıştı. Arhan ellerini kumlara koyup ayaklarını uzattı ve gökyüzüne baktı.

"Doğum günün kutlu olsun kardeşim." Arhan'ın yüzünde küçük bir tebessüm oluştu. 3 yıldır birlikte doğum günü kutluyorlardı. Aslında tam kutlama denmezdi, doğum günlerinden olabildiğince uzak duruyorlardı çünkü doğdukları gün terk edilmişlerdi.

"Düşünsene Mert yanımızda ailemiz var." İkiside gülümseyerek gökyüzüne baktılar. "Bir annem var. Beni çok seven, saçlarımı okşayan, yanağımı öpen, elimi tutan." Arhan'ın gözleri dolmaya başladığında Mert kardeşini kendisine çekip kumlara yattı. Şimdi Arhan Mert'in göğsüne başını koymuş gökyüzüne bakıyordu.

"Bir babamız olduğunu düşün Arhan." Arhan'ın saçlarını okşamaya başladı. "Ne kadar kızarsa kızsın bize kıyamayan bir baba."

"Çikolata yesem de mi?" Arhan'ın masum sorusu Mert'in içini acıtmıştı.

"Çikolata yesen bile."

"Peki ekmek?"

"Ekmek yesen de kıyamayan bir baba."

"Beni koruyor mu peki?"

"Evet, hemde her türlü kötülükten." Arhan kocaman gülümsedi. Sonra yüzünde ki gülümseme silindi ve başını kaldırıp arkadaşının okyanusu andıran gözlerine baktı.

"Peki neden hayal?" Mert omuz silkti bilmem der gibi. "Hayallerimizde yaşıyorsa gerçekliğimizde de yaşar mı Mert?"

"Bilmiyorum." diye mırıldanıp Arhan'ı göğsüne çekti. Mert dudaklarını ısırıp ağlamasını engellemeye çalışırken Arhan sarsılarak ağlamaya başlamıştı.

"Ben aile istiyorum Mert. Neden benim bir ailem yok?" Sertçe gözlerini sildi. "Çikolata yediğimde kızmayan bir baba, yaramazlık yaptığımda saçlarımı okşayarak uyaran bir anne istiyorum." Yattığı yerden doğrulup bir taş aldı ve denize fırlattı. "Benim oğlum olduğu zaman ona en iyi baba olacağım!" Bunu kanıtlamak istermiş gibi bağırmıştı denize karşı.

Mert acı bir tebessüm yolladı arkadaşına.

•••

Yattığım yerden nefes nefese kalktığımda oğluma dikkat ederek balkona çıktım. Ellerimi korkuluğa koyup derin derin nefesler almaya çalıştım.

Bir ailem oldu Mert. Peki neden sen yoksun?

Yavaşça yere çöküp gökyüzüne baktım.

"Sen olmadan yapamıyorum! Allah kahretsin başaramıyorum Mert." Başımı dizlerime koyup sarsılarak ağlamaya başlamıştım.

"Babba." Koluma vuran küçük eller ile gözlerimi silip oğluma baktım. "Babba!" Ellerini yanaklarıma koyduğunda ona sıkıca sarıldım.

"Ahlas." Boynuna dudaklarımı bastırıp kokusunu derince içime çektim. "Oğlum."