Kelder liefde

Hoofdstuk 1

Angie POV

Het zijn de laatste uur hier in Frankrijk. Jap ik zit in Frankrijk niet dat ik hier woon. Maar ik ben gewoon op reis. In Buenos Aires had ik teveel problemen, ik weet het het is laf dat ik daarom weg loop maar ja iedereen is anders he. Ik zit hier al een half jaar maar straks ga ik terug naar mijn nichtje.

~~in Buenos Aires~~

Ik ben zonet geland. Ik haal mijn koffers en hou een taxi tegen. Ik geef hem het aderes van violetta. Dat moet wel want ik heb mijn huis verkocht toen ik nog met Herman was. Best dom, want met hem weet je nooit. Maar ik was gewoon zo verliefd en ik dacht dat hij ook echt van mij hield. Maar ja dat is het verleden. Na een tijdje stopt de taxi. Ik betaal hem en zeg 'dankje.' Ik stap uit en loop naar de voordeur ik bel aan. Tot mijn verbazing doet niemand open. Ik draai me om en wil net terug beginnen te lopen. Als ik allemaal stemmen uit de tuin hoor komen. Ik loop rond zodat ik in de tuin kom. Er zijn allemaal mensen, wat doen die allemaal hier. Ik kijk rond en zie Herman hij heeft een mooi pak aan. Het dringt me nog niet echt door. Ik kijk nog wat rond want ik zoek violetta maar mijn gezicht blijft hangen op een vrouw met een trouwjurk. Niet zomaar een vrouw het is Priscilla de moeder van Lucinda. Ik zie dat Priscilla naar Herman kijkt en Herman naar Priscilla. Herman glimlacht naar haar en dan dringt het pas door. Ik loop naar binnen ik weet niet waarom maar dat is de snelste weg om hier weg te komen. Ik wil net de voordeur open doen als iemand mijn arm pakt. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Herman. 'Je bent terug!' Zegt hij. 'Ja.' Zeg ik zacht en slaag mijn ogen neer. Herman knuffelt me. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik dacht dat ik niks meer voor hem voelde maar daarnet toen ik hem zag was weer dat ene gevoel in mijn buik. Alleen Herman en ik zijn in het huis. 'Ik heb je gemist.' Zegt hij en heft mijn hoofd op. 'Herman..' Zeg ik. Nu kijk ik recht in zijn ogen. Hij gaat met zijn hand langs mijn wang. 'Herman stop.' Zeg ik en doen zijn hand weg. Hij wilt iets zeggen maar roberto komt hem halen voor de trouw. 'Gefeliciteerd met je trouw.' Zeg ik best verdrietig en loop de deur uit op weg naar het park. Waar moet ik nu heen? Wat had ik ook gedacht dat ik voor eeuwig bij violetta kon blijven wonen?! Er lopen tranen langs mijn wang. Na een klein uurtje voel ik twee handen op mijn schouders. Ik kijk op en zie Herman staan. Ik veeg snel mijn tranen weg. 'Wat doe je hier?!' Zeg ik best gemeen. 'Ik wil niet dat je verdrietig bent.' Zegt hij. 'Ben ik ook niet,' snauw ik hem toe. 'Angie. Ik zie het toch.' Zegt hij. 'Je bent verder gegaan met je leven en dat moet ik ook doen.' Zeg ik en sta op. 'Waar slaap je?' Vraagt hij. Ik hef mijn schouders op. 'Kom mee.' Zegt hij. Ik twijfel. 'Violetta zal het fantastisch vinden.' Voegt hij toe. 'Oke dan.' Zeg ik. In stilte loop ik mee naar zijn huis. Als we aankomen. Zit violetta op de zetel. 'Waar was je?' Vraagt ze. Maar voordat Herman kan antwoorden gaat haar blik op mij ze rent zowat naar me toe en omhelst me ik omhels haar terug. Bij ons tweeën lopen er tranen van blijdschap. 'Ik heb je zo gemist Angie.' Zegt ze. 'Ik jou ook, meis.' Zeg ik. We praten wat en het is al best laat aan het worden. Iedereen ligt al in bed behalve Herman en ik. Ik loop naar de keuken en drink wat. Ik geeuw. Ik ga ook maar slapen. Ik loop naar herman toe. 'Waar mag ik slapen?' Vraag ik. 'In mijn bed.' Zegt hij. Ik kijk verbaast. 'Alle kamers zijn bezet nu. Ik slaap wel op de bank.' Zegt hij. 'Dat hoeft niet. Maar waar ligt Priscilla dan?' Vraag ik. Ik lag altijd bij Herman en wij waren niet eens getrouwd. 'In haar eigen kamer.' Zegt hij. 'En weet ze het dat ik bij jou lig?' Vraag ik verbaast. Hij schud zijn hoofd. Ik zucht. 'Ik wil ook op de bank gaan liggen.' Zegt hij nog eens. 'Nee dat hoeft niet.' Zeg ik. Ik loop naar boven naar zijn kamer en Herman volgt me. Als ik aankom zie ik dat de foto muur nog steeds er is. Met allemaal foto's van Maria, violetta en mij. Raar, er hangt geen enkele foto van Priscilla en van mij wel. Ik loop door naar de badkamer en kleed me om. Als ik de kamer terug in kom ligt Herman al in bed. Ik ga naast hem liggen. Allee naast is veel gezegd. Er is wel een meter ofzo tussen. 'Slaapwel.' Zegt hij. 'Slaapwel.' Zeg ik terug. Ik voel me best ongemakkelijk ik lig met mijn ex in hetzelfde bed terwijl hij net is getrouwd. :/

Zo dit is het eerste hoofdstukje! Moet ik verder schrijven? Of is het niet leuk. Ik heb nog wel war ideetjes maar als jullie zeggen stop. Dan stop ik met het boek.