Kelder liefde

hoofdstuk 14

angie pov

~~volgende dag~~

ik word langzaam wakker in mijn eigen kamer. ik sta op en kleed me om als ik klaar ben loop ik de trap op, als ik in hermans kamer kom zie ik hem nog in bed liggen. ik glimlach. ik loop naar hem toe en geef hem een kus op zijn neus. we zijn nog samen. allee dat denk ik toch. gisteren zei hij dat hij van me houdt en ik van he me dus... ma soit. ikgeef hem dus een kus op zijn neus en hij word langzaam wakker. als hij me ziet glimlacht hij. hij pakt me rond mijn middel en neemt me op het bed. hij geeft me een kus op mijn mond. ik glimlach. ik ga recht opzitten. 'blijft priscilla hier wonen?' vraag ik. ' nee tuurlijk niet.' zegt hij 'en lucinda dan?' vraag ik. ik wil niet dat ze met die heks meegaat. 'hoezo?' vraagt hij. 'ja mag ze niet hier blijven? haar band met der moeder is niet zo goed. dat weet je toch ook.' zeg ik'ja, maar we kunnen haar ook neit weg houden bij priscilla.' zegt hij ' oke ja, lucinda is oud en wijs genoeg dus we stellen haar voor om hier te blijven en als ze nee zegt, oke' zeg ik 'oke voor mij goed. maar priscilla moet er ook mee akkoord gaan.' zegt herman. 'daar verzinnen we wel iets op.' zeg ik. ik geef hem een kus. 'kleed je je aan?' vraag ik. hij knikt en ik loop alvast naar beneden. Wat hou ik toch van hem. Ik kom aan bij de tafel. Ik krijg een boos gezicht van Priscilla maar wat kan het mij schelen. Sebiet is ze toch weg. Ik geef violetta en lucinda en kus op hun hoofden en ga dan zitten. Na een tijdje komt Herman ook en geeft me een kus. Wou dat had ik niet verwacht. Priscilla kijkt best jaloers. 'Vertrek je sebiet na het eten?' Vraagt Herman aan haar. Ze knikt. Ik kijk naar lucinda. Ze ziet er niet bepaald gelukkig uit. Ik heb zo'n medelijden met haar. 'Lucinda, kom eens mee.' Zeg ik en sta op. Ze staat ook op en ze volgt me naar de keuken. 'Ik weet dat je niet mee wilt met je moeder. Herman en ik hebben al bedacht om je bij ons te houden. Als je dat wilt.' Zeg ik. Haar gezicht fleurt in één keer op. 'Dat zal geweldig zijn.' Zegt ze. 'Maar je moeder moet er wel mee akkoord gaan.' Zeg ik. 'Ow.' Zegt ze dan. 'We verzinnen nog wel iets.' Zeg ik. Ze geef me een knuffel. 'Dankje.' Zegt ze en loopt terug naar de tafel. Herman kijkt me raar aan als ik ook terug ga. Ik geef hem een knipoog.

Na het eten gaat Priscilla haar koffer pakken. 'Lucinda ben je klaar?' Vraagt ze als ze terug is. 'Ik blijf hier!' Zegt ze. 'Dat kan niet! Je blijft niet bij die mensen hier! Ze zijn verschrikkelijk.' Zegt ze. 'Ze zijn niet verschrikkelijk. De enigste die verschrikkelijk hier is ben jij! Hun geven om mij. Dat kan ik van jou niet zeggen, mijn enige echte moeder geeft niet om me!!' Roept ze.
'Lucinda rustig.' Zeg ik en loop naar haar toe. Ik leg mijn handen op haar schouders. Ik voel dat ze zich wat ontspant. 'Jij hebt haar vast op dit idee laten komen! Je wilt mijn dichte afpakken!' Roept Priscilla naar me. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Je dochter is oud genoeg om te kiezen wat ze doet.' Zeg ik. 'Ach, als ze denkt dat jullie beter zijn, maat ik haar toch. Maar ze moet achter af ook niet komen.' Zegt ze. 'Zal ze ook niet komen doen. Het enigste wat ze nodig heeft is liefde.' Zeg ik. Priscilla lacht en loopt dan de deur uit. 'Dit is het beste, geloof me.' Zeg ik tegen lucinda en ze geeft me een knuffel. Na de knuffel gaan violetta en lucinda naar boven. 'Ik ben zo blij dat ik je gevonden heb. Je bent zo goed met mensen.' Zegt Herman en komt naar me toe. Ik glimlach. 'Ik ben ook blij dat ik jou gevonden heb.' Zeg ik. Hij geeft me een kus. Na de kus loopt hij naar de piano. Ik kijk hem verbaasd na. Hij begint. Abrazame y Veras. Te spelen. (Stel het voor met de stemmen van Angie en Herman. Ik heb met Nederlandse ondertiteling gepakt omdat je dan kunt weten overwat het liedje gaat en zo vind ik het nog
Mooier :) )

We zingen het lied uit. Ik hou ervan om met hem te zingen. Na het liedje kijken we klaar aan in de ogen we glimlachen en dan geven we een lange pasionele kus van zeker drie minuten. 'Zoveel adem!' Horen we ineens. We laten los en kijken naar de richting van waar het kwam. Daar staan. Violetta, lucinda, Olga en roberto. Ik word rood. 'Het was zo mooi gezongen!' Zegt Olga. 'Dankje.' Zeg ik. Ik kijk naar Herman en glimlach. 'Jullie zijn zo schattig samen!' Zegt violetta. 'We moeten naar de studio!' Zegt lucinda ineens die kijkt op haar horloge. We zeggen hun nog een goeiedag en dan vertrekken ze. Olga en roberto besloten om naar de cinema te gaan. Dus waren Herman en ik alleen thuis. 'En wat gaan wij doen?' Vraagt hij. 'Geen idee.' Zeg ik. 'Ik anders wel.' Zegt hij speels. Hij pakt me rond mijn middel en begint me te kussen. Langzaam gaat hij naar me nek. Ik kreun een beetje. Hij duwt me zowat naar de bank en legt me erop neer. (Je kan je wel voorstellen wat er toen gebeurde)

Zo weer een hoofdstukje! Is dit boek nog wel leuk?! Ik heb de indruk dat ie minder word gelezen :/ en dat vind ik spijtig.