Kelder liefde

Hoofdstuk 13

Angie POV

Ik word wakker van de honger. Ik kijk op de klok en zie dat het negen uur smorgens is. Heb ik zolang geslapen? Ik sta op en kleed me om. Ik fris me wat op en loop dan de trap op. Ik doe de deur open en zie Herman zitten op zijn bed met een foto in zijn handen. Er loopt een traan langs zijn wang. 'Gaat het?' Vraag ik bezorgd en loop naar hem toe. Hij kijkt verschrikt op. 'Oh....ik had je niet gehoord en ja.' Zegt hij en veegt zijn traan weg. Ik kijk naar de foto. Ik zie mezelf erop staan met Herman. Ik ga naast hem zitten. Ik weet het allemaal niet meer. Herman zegt dat we samen zijn maar dan komt Priscilla en zegt dat zij Hermans vriendin is. Maar dan zie ik bijna overal foto's van mij en Herman samen op. Ik sta terug op en loop naar beneden. Ik ga aan tafel zitten. 'Gelukkige verjaardag!!!!!!!' Hoor ik ineens. Ik kijk op en violetta en lucinda komen als twee zotten op me afgerend. Ik glimlach. Ze omhelzen me. 'Dankje.' Zeg ik. 'Straks krijg je nog een cadeautje.' Zegt violetta. 'Dat hoeft niet.' Zeg ik 'jawel!' Zegt ze. Priscilla komt er ook bij zitten en na een tijdje komt Herman ook. 'Kijk eens mijn lieve Angela! Speciaal voor jou pannenkoeken gemaakt!' Zegt Olga die met een bord vol pannenkoeken naar de tafel komt. Ik lach. Ze komt naar me toe en omhelst me. 'Mijn meisje word groot!' Zegt ze en loopt terug naar de keuken 'gelukkige verjaardag!' Zegt Herman. Hij geeft me drie kussen. Maar zijn laatste is niet op mijn wang maar op men mond. Ik weet niet of het de bedoeling was. Het duurt best lang de kus en dan weet ik het terug. Hoe had ik zo tegen Herman kunnen praten! Ik hou van hem! 'S...sorry.' Zegt Herman en gaat wat naar achteren. 'Wat doe je met mijn man!' Roept Priscilla ineens en staat op. 'Rustig Priscilla!' Zegt Herman. 'Maar ze pakt je van me af!' Zegt ze. 'Dat is helemaal niet! Ik hou niet eens van je.' Zegt Herman ineens, ik zie dat hij verschiet van zijn woorden. 'Wat?!' Roept Priscilla nu zowat. Herman staat op en loopt naar zijn kantoor. Ik sta ook op en loop hem achterna. Ik klop en hoor niks. Dus ga ik maar gewoon naar binnen. 'wat is er?' Vraagt Herman. 'Sorry.' Zeg ik. 'Als je bedoelt voor daarnet geen probleem.' Zegt hij. 'Nee niet om dat.' Zeg ik. 'Voor wat dan?' Vraagt hij. 'Voor mijn woorden die ik zei in het ziekenhuis. Daarnet bij die kus kwam alles weer naar boven. Ik was het vergeten en dat is stom. Ik snap wel dat je me nu liever niet meer zie.' Zeg ik en draai me om. Maar voordat ik de deur kan uitlopen word ik omgedraaid. En even later voel ik zachte lippen op de mijne. Zo vertrouwd! We staan daar zeker drie minuten. 'Nog eens sorry!' Zeg ik. 'Maakt niks uit. Ik ben blij dat je je geheugen terug hebt. Ik hou van je.' Zegt hij. 'Ik ook van jou!' Zeg ik en onze lippen raken elkaar weer.

Sorry dat het even duurte voordat ik weer update!