The boy that stole my heart •Voltooid•

Chapter forty-seven

Jasper

Na onze kus in de auto, besloten we even snel van plek te ruilen zodat ik naar huis kon rijden en Jacob kon zorgen dat hij minder bloedde. 

Onderweg naar huis hadden we ook meteen besloten om in ons huisje te slapen, in plaats van thuis, anders gingen we vragen krijgen.

Eenmaal thuis aangekomen heb ik meteen zijn wondje, wat gelukkig niet heel erg was, verzorgd en zijn we in bed gaan liggen nadenken over vandaag.

'Maar goed, even alles vergeten en terug gaan naar ons gesprek. Je zou dus echt een kind willen adopteren?' Vroeg hij en hij keek me aan. Ik draaide mijn hoofd zodat ik hem ook aankeek en ik knikte.

'Ja, echt heel graag.' Glimlachte ik en ik gaf hem een kusje.

'Daar ben ik blij om. En in principe zijn we nu ook oud genoeg, ik bedoel ik ben natuurlijk bijna 19 en jij bent al 18. We moeten alleen een inkomen hebben, niet meer naar school gaan en naja wel een beter huis dan dit.' Zei hij en ik knikte, hij had gelijk. Als we een kind wouden adopteren hadden we een baan nodig en een huis, niet een hutje waar we nu een soort van in wonen.

'Weet ik, maar gelukkig nog 2 maanden tot de examens en daarna kan ik werken bij mijn pa zijn bedrijf en dan heb ik al een baan. Dan alleen jij nog.' Jacob knikte langzaam. 

'Ik kan ook wel bij mijn vader zijn advocaten bedrijf gaan werken, ik bedoel, ik heb daar een bijbaantje gehad voor het druk werd met school, ik kan zo beginnen daar. Heb er ook geen opleiding voor nodig omdat ik alles al weet.' Zei hij nadenken en ik glimlachte.

'Als jij daar blij van wordt, moet je het zeker doen! Dan heb je gewoon al meer zekerheid voor de toekomst.' 

'Dat is inderdaad waar en om eerlijk te zijn lijkt me dat ook wel echt heel leuk. Ik zal hem morgen vragen of het nog steeds kan.' Zei hij glimlachend en ik knikte enthousiast.

'Wauw, als dit echt gaat lukken kunnen we over 3 maand ongeveer al beginnen met werken!' Zei ik blij en ook hij werd enthousiast. 

'Ja! En dan daarna een huis kopen en dan zo snel mogelijk een kind adopteren!' Zei hij en hij zoende me. Ik zoende hem terug en ging boven hem hangen.

'Eerst maar proberen een kind te maken?' Grapte ik met een knipoog en hij grijnsde.

'Proberen kan altijd.' En met die woorden draaide hij ons weer om en zoende hij me weer.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Ja omg kindjes.

Ik weet trouwens dat de story line een beetje vaag word, maar dat komt omdat het verhaal gewoon op het eind loopt.

2 hoofdstukken vandaag omdat ik dus gister vergeten was.

Maar goed, dat was het weer voor vandaag. Tot het volgende hoofdstuk!

XMarlène