The boy that stole my heart •Voltooid•

Chapter forty-nine

Jasper

We zaten met zijn allen bij de Mac. Het was enorm druk hier, wij waren duidelijk niet de enigen die dachten hun diploma ontvangst hier te vieren.

Overal zag je jongens en meiden van onze leeftijd, met of zonder ouders, iedereen in veel te nette kleding, maar dat maakte nu even niet uit.

Ik zuchtte blij terwijl ik om me heen keek. Genietend van de aanwezigheid van mijn ouders, zus, vriendje en de rest. 

Terwijl iedereen zat te eten voelde ik onder de tafel een tikje tegen mijn been aan komen en ik keek opzij in de ogen van Jacob. Hij boog een stukje naar me toe.

'Wil je het hun vertellen?' Vroeg hij en ik knikte waarna ik mijn stoel achteruit schoof en op stond.

Het was zo ontzettend druk in de Mac, dat niemand het doorhad, behalve onze families hier aan tafel.

'Jongens, Jacob en ik willen jullie wat vertellen.' Zei ik met een glimlach en iedereen stopte me eten en keek ons aan.

'We zitten hier nu al een tijdje aan te denken en hebben het goed besproken met elkaar, nu is het ook de goeie tijd want we zijn klaar met school en hebben allebei een goed baantje dat nu uitgebreid word naar echt werk, waardoor we een volgende stap gaan zetten in onze relatie.' Vertelde ik, maar ik kwam niet verder doordat Allison er door heen schreeuwde; 'GAAN JULLIE TROUWEN?!' 

Ik schudde lachend mijn hoofd en ze ging teleurgesteld weer op haar stoel zitten.

'Nee, we gaan niet trouwen, maar we gaan we iets groots doen. Wij hebben namelijk een huisje gevonden, net buiten de stad op ongeveer 20 minuten rijden van beide bedrijven weg. We hebben daar een bod opgedaan en hebben gister te horen gekregen dat wij het zijn geworden!' Vertelde ik eerst en iedereen feliciteerden ons blij.

'Dat is nog niet alles. Nu we allebei een goeie baan hebben én een stabiel huis, willen we gaan beginnen aan een traject bij het weeshuis. We willen graag een kind adopteren!' Sprak Jacob blij uit terwijl hij opstond en zijn arm om mijn schouders heen sloeg.

Onze ouders keken ons trots, maar geschokt aan, terwijl Allison helemaal hyper opsprong en ons beide knuffelden.

'O mijn god jongens, dat is echt geweldig nieuws!' Riep ze blij uit en ook onze ouders, en Manuel knikten en feliciteerden ons opnieuw.

'Dat is fantastisch jongens, ik weet ook zeker dat jullie geweldige vaders gaan worden.' Zei mijn vader en ik bedankte hem.

'Wat hij zei, en ik denk dat ik voor ons allemaal kan spreken dat waar jullie ook hulp bij nodig hebben, wij allemaal voor jullie klaarstaan!' Zei mijn moeder met tranen in haar ogen. De rest knikte allemaal instemmend en sommigen gaven ons een knuffel.

'Hier moet getoost op worden.' Manuel stak zijn papieren beker gevuld met cola in de lucht en iedereen tikte hun drankje er tegen aan.

'Op Jacob en Jasper en hun toekomstige kind!' Riep hij uit.

'Op Jacob en Jasper en hun toekomstige kind!' Riep nu ook de rest en met die woorden namen we allemaal blij een slok drinken.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Een na laatste hoofdstukje :(

Ik kon het schrijven gewoon niet meer volhouden, dus besloot ik het hier te eindigen.

Hier na komt hoofdstuk 50, de epiloog. Ik beloof dat het een knallend einde zal zijn!

Dus voor nu de laatste keer; tot bij het volgende hoofdstuk

XMarlène