"Querencia: İnsanın evi gibi gördüğü, kendini güvende hissettiği yer." 𖤋
One Ok Rock- Renegades 𖤋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**
Herkesin meşgul olduğu, yoldan çevrilen rastgele bir insanın bile onu oyalayacak işlere sahip olduğu bir üniversitedir burası. Sanki tüm öğrenciler birlik olmuşlar, okulun ihtiyaçlarına veya kendi kişisel ihtiyaçlarına göre görev dağılımı yapmışlardı. Ben de üzerime düşeni yaptım, eğer bu okuldaysan mutlaka özel hayatta vakit ayıracak bir hobi veya ona benzer şeylere sahip olmalısındır. Bu yüzden, merakımı tatmin edecek, araştırmalarımı yaparken dışarıdan deli olduğum yanılsamaları yaratmayacak şekilde meşgul olma kararı aldım, bu doğrultuda da okulun gazetecilik kulübüne yazıldım.
Ben hayatın anlamını arıyordum, gazetecilik ise her alanda bu arayışıma katkı sağlayabilecek en yararlı vardiya olurdu benim için. Makaleler yazarken veya haber değeri olan olayları bir oyana bir bu yana kovalarken, diğer yandan hayatın anlamını da arayabilirdim. İnsanlara soru işaretlerimi giderici sorular yöneltirdim ve onlar bunun sebebini gazeteci olmama bağlarlardı. Araştırma fiili gazeteciliğin temel prensiplerinden biriydi ve araştırma fiili, hayatın anlamını bulmamda en büyük etkendi. Gazeteciliğin bu arayışımda zararı dokunmaz, fayda sağlamaktan başka işe de yaramazdı.
Gözümde gözlüğüm, gazeteci kimliğime destek profil yaratırken, bu profili daha da desteklemesi için kameramı kalın askısıyla boynuma asar gün boyu hiç çıkarmazdım. Zamanın, birbirine bölünmüş anlardan oluştuğu kanaatine varmış biri olarak, her ana değer verir ve kameramla o küçük zaman dilimini yakalamayı umardım. Genelde, taşınabilir ses kayıt cihazı kullanırdım ama bugün küçük not defteri kullanmayı tercih etmiştim. Ses kayıt cihazı röportajlarımda veya olası taze olaylarda fazlasıyla işimi görüyordu ancak şimdiki görevim sadece makale yazmaktı ve bir not defteri bile işimi görürdü.
Bugün hayatın anlamını, içinde bir çok yaşamın ve hayatın durup durup sergilendiği, çeşitli insanların sürekli sürekli hayat bulduğu o yerde, tiyatroda arayacaktım çünkü gazetecilik kulübü için bugünkü görevim yeni oyunları için tiyatro oyuncularıyla röportaj yapmaktı. Eğer tiyatro denilen bir mekan olmasaydı, o çeşitli oyunları ancak rüyamızda görürdük çünkü birbirinden farklı hayatların canlandırılıp senaryolar aracılığıyla aktarıldığı tek yer rüyalar alemidir. Geçmiş yüzyıllardan veya gelecekten insanları izlemek isteyen tiyatroya gelirdi, kahkahalarla gülmek isteyen veya bir kuple dramda kendini bulup için için ağlamak isteyen de kendini tiyatroda bulurdu, hayatında kral veya kraliçe görmemiş biri sadece bir biletle tiyatroda onların birebir yaşamlarını izleyebilirdi. Yani tiyatro, hayatın anlamını bulmamda bana yardımı dokunabilecek gazetecilikten sonra en yararı dokunan ikinci etkendi.
