"Lebensmüde- Yaşam yorgunluğu, hayattan sıkılmış kimse." 𖤋
Maneskin- The Loneliest
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𖤋
Kulüp toplantısının olduğu saati yarım saat geçirmiştim, kulüp odasının olduğu kapının önünde girmekle girmemek arasındaki çelişkiye düştüğüm içindi bu yarım saat gecikişim. Kim olursa olsun, kulüp toplantısı öncesi başkan tarafından telefonla aranıp azarlanırcasına özellikle gelmesi istense benim gibi korkudan kapıda kalır diye düşünüyordum.
Burası Gazedde. Benim dışımda kimse buraya Gazetecilik Kulübü demez, çekinir çünkü buraya fazlasıyla değer verirler. Aslında çoğu insan seçtiği kulübe değer verir, değerlerine oldukça bağlıdırlar Temiyzkira şehrindeki insanlar. Bu yüzden kulüpteki diğer üyeler beni pek sevmez, Gazedde demenin kulağa çok komik geldiğini düşündüğüm için benden nefret edenlerin olduğunu da düşünüyorum. Başıma buyruk davranışımı kimse hoş karşılamaz, Gazedde gazetesinde benim gibi kafasına göre davrananların makalelerinin yer almaması gerektiğini düşünürler.
Şanslı olduğumu var saymam için dört yapraklı yonca bulmama gerek yoktur çünkü ben ne kadar şanslı olduğumu, hala bu kulüpten kovulmadığım için bilirim. Eğer bir kişi eksilirlerse, üye sayısı alt sınırını geçemedikleri için kulüp kapanır, dışarıdan gazeteciliğe meraklı bir kişi bulamadıkları için beni atamazlar. Eğer birini bulsalar kıçımdan tekmeleyerek yollayacaklarına eminim çünkü kimse kendi kalesine gol atan oyuncuyu istemez, makalelerimi veya yazım tarzımı beğenmezler. Neyse ki kurallar benden yana, kurallar sayesinde yazdığım şeyleri çöpe atmak yerine yayınlıyorlar.
Kendimi yetenekli sanırdım, kendi kendime bir şeyler yazardım deftere ve o yazdıkların daha önce hiçbir yazarın aklına gelmemiş eşi benzeri olmayan eserlerdi benim için bir zamanlar. Ta ki kulübe gelene kadar, burada fazla yetenekli üyeler vardı ve onların yanında, benim doğuştan yeteneğim sandığım şey manasız gibi geliyordu kulağa.
Gazedde'de beni sevmezler. Onlara oranla beceriksiz, yazılarım yetersiz, başına buyruk karakterim.. Beni onlara layık görmezler bu yüzdendir tıklatmadan açtığım kapının ardındakilerin bana, beni istemediklerini belirten bakışlar atışları, bazılarının göz devirişleri.
Burası Gazedde, beni istemezler, yaptığım işi beğenmezler, bana katlanamazlar. Kulüp odası küçük bir yerdi ve normal sınıf gibi ard arda dizili masalardan ibaretti. Gazeteci adayı olarak pek kulübe uğramayız, herkes yaptığı haberi e-mail olarak kulüp başkanı Nabi Beye atar ve başkan topladığı haberleri matbaada basar. Haftada bir gün, bize görev dağıtmak ve çıkan gazeteyi incelemek için toplanır. Herkes haberindeki eksiklerini, yanlışlıklarını inceleyip kendini daha da geliştirir. Bu yüzden on kişiyle sınırlı kulübümüzde herkes elindeki inceler vaziyette.
