Sözler vardı yanıltılı. Gözler vardı hakiki.
Neye, kime, nasıl güvenebiliriz ki? Herkes yalan söylüyor, ve biz dünyada yalancı olarak büyüyoruz ve yalancı oluyoruz. Peki yalansız dünya olmaz mı? Olmaz! Eğer mutlu olmak istiyorsan yalan fidanının dik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar 🖤
Bazı günler vardır ki, sadece mutlu olmak istersin. Bilirsin ama o mutluluk hiç bir zaman gelmeyecek. Bir umut beklemektedir. Üzgün olmaya mecbur bırakılan birine mutluluktan bahsetmek kadar saçma, umut etmek.
Kafam çok doluydu. Kolay değildi yaşadıklarım, bugüne kadar nasıl dayandığımı bilmiyordum. Satürn'ün çok güzel bir çocukluğu yoktu belki de ama annesi ve babası vardı ve onları seviyordu. Benim babam ölmüştü, annem öldürmüştü. Hayatımda ilk defa kendimi bu kadar yanlız hissediyordum.
Hâlâ aynı kanepede oturuyordum, dizlerim kendime doğru çekik, kollarım dizlerime sarılı kafamı koluma dayamıştım. Göz yaşları yanaklarımdan süzülürken kendimi çok kötü hissediyordum. Birine sarılmaya yada konuşmaya ihtiyacım vardı. Bu kişinin babam olmasını isterdim ama o yoktu.
Telefonum çalması ile oflayarak ayağa kalkıp masadan telefonumu aldım. Saat 09.30'du. Arayan kişi sevgilimdi.
"Alo" diyen sesini duydum. Sesi tuhaf geliyordu.
"Efendim." Dedim. Birşeyler ile uğraşıyordu, sesler geliyordu.
"Güneş benim acil yurtdışına çıkmam gerekiyor." Dedi. Acele ile konuşuyordu.
"Ne oldu?" Dedim onun acele konuşması bana da bulaşmıştı.
"Annem rahatsızlanmış. Aklım onda, bana ulaşamazsan merak etme." Dedikten sonra kapı kapanma sesi duydum.
"Tamam bana da haber ver ama. Birşey olursa, ihtiyacın olursa beni ara." Dedim. O da büyük ihtimalle arabaya binmişti, çünkü arabanın motorunun sesi geliyordu.
"Tamam seni seviyorum." Diyip telefonu kapattı. Oysaki daha ben seni seviyorum diyememiştim. Telefonu geri yerine koyduktan sonra acıktığımı fark ettim. Kahvaltı hazırlarken, telefonumdan Cenk'i arayıp telefonu hoparlöre aldım. Telefon tam kapanacakken açtı.
"Hıı." Diye bir ses geldi. Büyük ihtimalle uykusunun arasında açmıştı.
"Günaydın uyuyan güzel." Dedim, neşeli sesimle.
"Sensin güzel!" Diye bana atarlanmıştı.
"Evet güzelim biliyorum." Dedim egolu bir sesle.
"Of Güneş yaaa." Diye söylenmeye başlamıştı. Büyük ihtimalle uykusunu açmıştım.
"Hadi bana gel kahvaltı yapalım." Dedim. Bu aralar Cenk çok tuhaf davranıyordu ve bizden uzaklaşmaya başlamıştı.
"Gelmem." Dedi hemen, şaşkınlıkla,
"Neden?" Diye sordum.
"Çünkü Hayat ile Arda beraber, sende Satürn ile ben yanlız kalıyorum. Bir sevgilim olana kadar sizinle görüşmemeye karar verdim."dedi. Ama son cümlede alındığını belli etmişti.
