SEN VE BEN +18

5.Bölüm Eve Gitmek İstemiyorum

ALYA'NIN ANLATIMIYLA;

Kulübeden otele Meriç'in kucağında yarı baygın bir halde geçmiştim.Bileklerim hala acıyordu,kızarmışlardı.Odaya geçtiğimizde arkamızdan Bartu ve Güneş'de geliyordu.Meriç beni önce yatağa bıraktı ve sonra yanıma elinde bir bardak su ile gerin döndü.Bana yavaşça suyu içirdikten sonra uzanmama yardımcı oldu.Ellerim çok acıyordu.Hiç birşey hissetmiyordum.Ama çok korkmuştum, hâlâ da korkuyordum.Komodinin üzerinde duran telefonumu alıp açmayı denedim ama açılmadı.Sanırım şarjı bitmişti ama şarja takıcak halim yoktu.Bu yüzden telefonumu komodinin üzerine geri koydum.Meriç,Bartu ve Güneş kapının önünde bir şeyler konuşuyorlardı.Onları az çok duyabiliyordum."Alya'yı bir şekilde eve götürmeye ikna etmeliyiz.Onunla birlikte bizimde eve dönmemiz gerekiyor. Okuldan burda kalan tek öğrenciler biziz.Öğretmenlerde zaten gündüz İstanbul'a döndü."diyordu Bartu."Alya asla eve dönmeyi kabul etmicektir."dedi Güneş.Beni çok iyi tanıyordu canım arkadaşım.Evet eve gitmek istemiyorum,ailemi görmek istemiyorum zaten beni merak etmiyorlardır bile."O zaman kendi evine gitmez."dedi Meriç.Ne demek istediğini anlamamıştım ve benim gibi Bartu ve Güneş'te anlamamış olucak ki onlardan ses çıkmıyordu.Sonra Meriç devam etti."Yani madem papatyam ailesini görmek istemiyor,kendi evine gitmek istemiyor.O zaman benim evimde kalır." dedi Meriç.Bu dediğine şok olmuştum ve "NE?" diye bağırdım.O sırada Güneş ve Bartu odadan çıktılar.Meriç'te yanıma gelip "sen bizi mi dinliyordun papatyam?"dedi.Başımı zorlukla kaldırıp evet anlamında kafamı aşağı yukarı salladım.Ama gerçekten çok yorgundum,ellerim ve ayaklarım çok acıyordu.Meriç yanıma uzandı ve bana döndü."Sevgilim,ailenle olan sorunlarını bende biliyorum seni de anlıyorum hatta sana hakta veriyorum ama yani yarın kendi evine gitmesen de onları arayıp haber mi versen?"dedi."benden önce öğretmenler zaten haber vermiştir"dedim.Meriç'e dönüp ona biraz daha yaklaştım,başımı göğsünün üstüne koyup "iyi geceler sevgilim"dedim ve gözlerimi kapattım.Uyandığımda Meriç yanımda yoktu ve güneşin ışığı direk yüzüme vurduğu için gözlerimi açamıyordum.Meriç yanıma elinde valizlerle geldi."bunlar da ne?"diye sordum."Hazırlan papatyam.İstanbul'a dönüyoruz ama benim evime gidicez.İsteğin üzerine senin evine değil."dedi ve devam etti."Güneş ve Bartu şuanda yoldalar az önce mesaj attılar.Uçağa binmişler.Grubun geri kalanı sanki biz onlara birşey yapmışız gibi bizimle konuşmuyorlar ve dün biz seni aramaya çıktığımızda İstanbul'a dönmüşler.Bugünde gruptan çıkmışlar nedense"dedi.Yataktan kalkıp Meriç'in yanına gittim ve birden arkasını dönünce tam arkaya düşüyordum ki Meriç beni belimden tuttu.Bu sefer yüzlerimiz daha yakındı ve beklemediğim şeyi yaptı.Yine dalgınlığımdan yararlanıp beni öptü.Dudaklarını dudaklarıma hafifçe bastırıyordu.40-50 saniye kadar öylece durduk.Dudaklarını dudaklarımdan ayırdığında belimdeki elini ayırmamıştı."Utanınca çok tatlı oluyorsun papatyam"dedi.Evet şuanda sanki ateşe atılmışım gibi vücudum yanıyordu,yanaklarımın çok fazla kızardığına eminim."Hadi sana hazırladığım kıyafetleri giy de çıkalım."dedi Meriç.Tabiki de yine bol beyaz  bir pantolon,mor ince uzun kollu bir crop ve  çok sevdiğim ceketlerimden biri olan beyaz kot ceketim yatağın diğer ucunda duruyordu.Onları alıp hızlıca banyoda giyindim.Ben hazır olunca beraber odadan çıktık.Meriç resepsiyona oda kartını verip bize bir araç çağırttı.Ve bu araç sanırım babasınındı."Güzelim dönüş yolculuğumuzu uçakla yapmicaz bu sefer.Babamdan rica ettim ve bize araç yolladı.Bu sefer dönüşümüz bu özel arabayla olucak."dedi ve elimi tutup arabaya binmeme yardımcı oldu.Arabaya binince çokta şaşırmamıştım çünkü bu arabadan maalesef ki bizde de var ve annemler beni bindirmiyor.Sırf kendi arabam var diye.Ama halam yaşıyorken beni kendi arabasına hep bindirirdi.Halamla olan anılarımı düşünürken ağladığımı Meriç'in eliyle gözyaşlarımı sildiği zaman fark ettim."Bebeğim ne oldu?Niye ağlıyorsun şimdi?"diye sordu."hiç.Sadece halamı özledim.Bu araba da bana halamı hatırlattı sadece."Meriç beni yine kendine çekip başımı göğsüne koydu ve saçlarımı öptü."Bir tanem halanı özlediğini biliyorum ama bunun için artık lütfen üzülme.Sen üzüldükçe ben daha kötü oluyorum."dedi.Ben tam gözlerimi kapatmıştım ki telefonum çaldı.