Knight and Dei

Chapter 09

U N E D I T E D.
Expect some grammar errors and typos on this chapter.

──⊹⊱✫⊰⊹──

Inside the dimly lit room sat a man, looking furiously at a news article. The smell of freshly burnt tobacco is slowly filling the enormous room when a knock echoed inside.

Bumukas ang malaking pintuan at pumasok ang isang lalaking may katandaan na ngunit tila malakas pa rin ang pangangatawan. Nakasuot ito ng itim na suit and tie, may makapal na salamin, bigote na bagong trim, at ang buhok at unti-unti nang nagkakaroon ng kulay pilak. Bakas sa mukha nito ang pangamba.

"Inuungkat na nila ang nakaraan." Seryosong banggit ng lalaking nakaupo sa isang one-seater, black leather sofa. He was smoking his freshly-lit tobacco while watching the fire in his office's fireplace.

Napalunok ang ginoong kapapasok lamang. Sinigurado niyang nakasarado ang pintuan upang walang makarinig sa pag-uusapan nila ng kaniyang amo.

"Find this Hope Montecillo." His voice was calm but his eyes were deadly. "Hanapin mo siya at alamin mo kung ano ang nalalalaman niya saka mo iligpit!"

"Masusunod." He placed his right fist to his chest and half-bowed. It has been more than a decade since he was last sent on this type of mission and his lips formed a grin.

──⊹⊱✫⊰⊹──

Umupo si Hope sa isang bakanteng upuan sa isang coffee shop. Hinawakan niya ang kaliwang pisngi at naramdaman ang munting pagkirot nito. Malakas ang pagkakasampal sa kaniya ni Dei!

"That bitch!" Magkahalong inis at pagtataka ang nararamdaman niya nang mga sandaling iyon. Inis dahil bukod sa hindi niya natapos ang kaniyang artikulo ay nasampal siya; at pagtataka dahil hindi niya lubos maisip kung bakit tila apektadong-apektado si Dei sa kasong kinasasangkutan ni Destiny Lauchengco.

"Whatever your secret is, Dei, I will find it out!" She told herself through gritted teeth. Inubos na niya ang kaniyang in-order na milktea bago tinungo ang kaniyang kotse sa parking lot. Alas nuwebe na rin ng gabi at nais niyang magpahinga ng maaga ngayong gabi at marami pa siyang nais gawin kinabukasan.

Kaunti lamang ang mga taong dumaraan ngayon sa kalye lalo na't natatakot ang karamihan sa mga mamamayan na baka sila ang susunod na mabiktima.

The street lamp flickered until it completely turned off. Hindi naman takot si Hope sa dilim ngunit nakaramdam siya ng kakaibang kaba sa mga oras na 'yon.

Pinakiramdaman niya ang buong paligid. Nanginginig ang mga kamay niyong hinuhugot ang susi ng kaniyang kotse mula sa kaniyang bag. Bumibilis ang pagtibok ng kaniyang puso sa bawat segundo lalo na noong may isang rumaragasang kotse ang papalapit sa kinaroroonan niya!

Napatili ito at nabitawan ang susi ng kaniyang sasakyan. Pinilit niyang makatayo at tumakbo dahil pumailalim ang susi ng kaniyang kotse at wala siyang oras upang abutin pa iyon!

"T-TULONG!" Sumigaw ito habang tumatakbo ngunit tila walang nakakarinig sa kaniya. She was panicking! Papalapit na ang kotseng humahabol sa kaniya at may isa pang paparating mula sa harapan kaya naman napatigil ito.

Naaalala niya ang sinabi ni Dei kanina...

"Some monsters from Destiny's past is coming for your head!"