استاد به ساعتش نگاهی انداخت...
استاد : کلاس تمومه... هفته دیگه پروژه ها اماده باشن...
همه مشغول جمع کردن وسایلشون شدن...
فلیکس سریع کتابش رو داخل کوله ی مشکی رنگش گذاشت...
هیونجین از لحظه ای که اون پیام رو خونده بود، تمام مدت حس اشفتگی و بی قراری داشت...
با بلند شدن فلیکس، هیونجین هم بلند شد...
مسخره بود یا شاید بچگانه برای کسی که هیچوقت این چیزا براش مهم نبود اما...
میخواست شانس اخرش رو امتحان کنه...
شاید جواب رضایت بخشش رو میگرفت...
هیونجین دستاش رو توی جیب شلوار جین زاپدارش کرد و جلوی فلیکس قرار گرفت تا پسر قدمی برنداره...
هیونجین : کلاس نداری بریم بیرون؟
فلیکس به چهره ی عجیب و جدیدی که از هیونجین میدید خیره شد... نیشخند همیشگیش رو داشت اما متفاوت تر... چرا به نظر بی قرار میرسید...
عادی لب زد...
فلیکس : کلاس ندارم ولی نمیتونم باهات بیام...
و همونجور عادی از کنار هیونجین رد شد...
هیونجین احساس سنگینی بدی داشت... اینجوری رد شدن براش خیلی سنگین بود حتی سنگین تر از روز اولی که دیده بودش...
قبلا هیچوقت حسش نکرده بود اما با فلیکس... تمام حس های جدید رو تجربه کرده بود که پررنگ‌ترینش حس مالکیت بود...
مالکیتی که به روش خودش پیش میبرد تا اون مرز ها و قوانین دوستی که فلیکس گذاشته رو نقض نکنه...
دنبالش راه افتاد...
چان با دیدن اون دونفر هم قدم باهاشون سمت در خروجی کلاس رفت...
بنگچان : لعنت بهش من هیچ کوفتی ننوشتم...
اما هیونجین بی توجه به حرف چان که مرتبط با مشکلش نبود قدم به قدم و نزدیک به فلیکس راه میرفت...
با اخم خفیفی بین ابروهاش و لحن عاجزی لب زد...
هیونجین : چرا نمیتونی؟
از کلاس خارج شدن...
فلیکس همچنان عادی و خونسرد و بی توجه به اینکه هیونجین پاپیچ شده، فقط به راهش ادامه داد...
توی راهرو همه به هیونجین نگاه میکردن که چجوری هم قدم و نزدیک به فلیکس راه میره جوری که انگار چان وجود نداره و اون دونفر رابطه نزدیکی باهم دارن که البته شایعه هم بی تاثیر نبود...
فلیکس : چون قرار دارم هیونجین...
هیونجین با وجود مطلع بودنش اما نمیتونست جوش و خروش درونش رو کنترل کنه پس قدم سریع و جلویی برداشت و دوباره سد راهش ایستاد که فلیکس چندسانتی صورت و بدنش توقف کرد و همین باعث زمزمه بیشتر افراد نظاره گر شد...
YOU ARE READING
Friends or more?
Fanfictionاین نخ های وصل و پینه شده که تکه های نامنظم و کوچک و بزرگ قلبم و روحمون رو مثل پارچه های چند رنگ شده بهم وصل میکنه گویی یک عروسک با پارچه های چهل تکه میدوزی تا دوباره مثل روز اولش بشه...اینها همون قطره های اخر برای حفظ جاذبه ی بی رحم و بی قانونی به...
