Chasing Stars

chapter 6

Maaga akong gumising para maghanda ng breakfast.

Napabuntong-hininga na lamang ako ng makita hindi nagalaw ang pagkain na iniwan ko sa mesa.

Nilinis ko na ang mesa para maghanda ng breakfast.

I tied my hair and wear apron before starting to. Then I started humming Dandelions by Ruth B. while cooking.

Inayos ko na ang mesa at maging ang lunch box na ipapabaon ko kay Enzo.

Napangiti na lamang ako ng matapos.

Tumingin ako sa orasan and it's 6 o'clock. Naalala kong sinabi ni Mommy Margarette na 6 o clock nya dati ginigising si Enzo for breakfast before going to work.

Palabas na ako ng kusina ng makitang papasok ng bahay si Mang Mario.

"Good morning Mang Mario." I greeted him.

He smiled. "Magandang umaga din, hija."

Napatingin kami ni Mang Mario sa may hagdanan ng marinig ang tunog ng sapatos na pababa ng hagdan.

"Let's go, Mang Mario." Ni hindi nya man lamang ako tinapunan ng tingin at basta na lamang nilagpasan.

"Mag-almusal muna tayo." Habol ko dito pero hindi man lamang nya ako nilingon. Dere-deretso lamang ito hanggang makalabas ng pintuan.

"Pagpasensyahan mo na si Enzo, hija. Madami lang siguro syang iniisip. Intindihin mo sana ang asawa mo." Mang Mario said.

I smile a little. "Saglit lang po, Mang Mario." Sabi ko at tumakbo patungo sa kusina para kunin ang lunchbox.

Pagbalik ko ay iniabot ko ang bag na may laman na lunchbox.

"Pwede po bang kayo na lang ang magbigay nito kay Enzo?" alam kong hindi nya ako papansinin kapag ako ang nagbigay.

Mang Mario nodded. "Sige, hija. Mauuna na kami."

I smiled and waved my hand.

Ng makaalis sila ay mag-isa na naman ako sa bahay.

Mamaya ay may darating na maglilinis ng bahay pero naglinis pa rin ako para hindi ko mapansin ang oras.

Mag-isa na naman akong kumain pag sapit ng tanghalian at ng gumabi na ay nagluto ulit ako at hinintay na dumating si Enzo.

Habang hinihintay si Enzo ay nanood muna ako ng t.v. at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising lang ako ng maramdaman na may dumating na sasakyan.

Tumayo ako at binuksan ang pintuan. Katulad ng dati ay hindi man lamang nya ako tinapunan ng tingin at deretso lang ang lakad papasok ng bahay.

"Tara na kumain ng dinner. Nakapaghanda na -"

"I'm not hungry." He cutted me off.

Nagtuloy-tuloy na ito ng lakad paakyat sa kwarto nya.

I bit my lower lip.

Napatingin ako sa labas at naroon si Mang Mario. I tried to smile at him.

Naglakad ako palabas para kausapin ito.

"Naibigay nyo po ba sa kanya ang pagkain?" I tried my best to look cheerful.

Mang Mario nodded. "Oo naman, hija. Hayaan mo na lang si Enzo. Pagod lang sya." He said then smiled.

I nodded.

"Sige. Mauuna na ako. Siguradong hinihintay na ako ng misis ko." Halatang excited itong umuwi dahil sa misis nya.

Mabuti pa sila. They are happily married.

I'm jealous. I also want that kind of relationship but I know that will never happen.

"Sige po. Ingat kayo." I said and waved my hand.

Lumipat ng sasakyan si Mang Mario.

Oh. So pinapahiram sya ni Enzo ng sasakyan para makauwi. May mabait at considerate na side pala sya.

Pumasok na ako sa loob ng bahay at inilock ang pintuan.

I eat alone again.

Then the next day maaga ulit akong nagluto, hindi na naman sya kumain at hindi ako tinapunan ng tingin kaya ipinaabot ko na lang ulit kay Mang Mario ang pagkain. Hinintay ko ulit sya makauwi at halos hating gabi na ulit sya dumating at hindi pa din nya ako pinapansin. He's treating me coldly.

Naging ganito na ang routine ko araw-araw.

Maagang gigising.

Gabi na matutulog dahil sa paghihintay.

Mag-isang kumakain.

But this day is different.

I am humming my favorite song dandelions while preparing the food and didn't notice that Enzo already left. Narinig ko na lamang na umadar ang sasakyan.

Enzo left his food.

Manong Mario is not driving for him today. And I don't know why.

I look at the food I made.

Should I bring this to his office?