【21】

1K 146 53
                                    

⟨ Unicode Version ⟩
Me, Myself & Bad Romance

ဆေးရုံခန်းအပြင်ဘက်မှာ စာရွက်ကိုင်ပြီး တိတ်ဆိတ်နေမိသည်။ အခြေအနေကတော့ ၅၀-၅၀ပင်။ ကောင်းတယ်ရယ်လို့လည်း မဟုတ်သလို မကောင်းဘူးလည်းမဟုတ်။ သူ့လို လူနာအမျိုးအစားကို VIP လို့သတ်မှတ်ထားတဲ့အတွက် အရာရာက ချက်ချင်းရတော့ သူဆေးစစ်ချက်တွေအတွက် ကြာကြာ မစောင့်လိုက်ရ။ သို့ပေမယ့် ဒီဆေးစစ်ချက်ကို ကိုင်ပြီး ကိုကိုနဲ့ ဆွေးနွေးရမှာတော့ သူနည်းနည်းကြောက်သည်။

သူကလေးမွေးနိုင်တာသိရင် ကိုကိုဘာပြောလေမလဲ။  ဝမ်းသာမှာလား၊ အံ့ဩမှာလား ဒါမှ မဟုတ် အထင်အမြင်သေးနေလေမလား။ အထင်သေးတာကတော့ မဖြစ်နိုင်၊ သူ့ကို ကိုကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲ သူသိသည်မို့ အထင်မသေးဘူးဆိုတာတော့ သူသေချာသည်။ ဒါပေမဲ့ အခုမှ ပြောရကောင်းလားဆိုပြီး စိတ်ဆိုးမှာတော့ သူကြောက်သည်။

ဂျောင်ဂု တွေးနေရင်း ဆေးခန်းကနေ အိမ်မပြန်နိုင်ဖြစ်နေမိသည်။ အဲ့အချိန်မှာပဲ ရုတ်တရက် သူ့ကို လာပြေးဖက်တဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်။

" ပါးပါး! ပါးပါး! "

ရင်းနှီးလွန်းသည်မို့ အသိဝင်ပြီး ငုံ့ကြည့်မိတော့ Christopher လေးကို မြင်လိုက်ရသည်။

" ခရစ်! သား! ဘယ်လိုလုပ် "

အံ့ဩနေတဲ့အချိန်မှာပဲ မော့ကြည့်မိတော့ မြင်လိုက်ရတာ ရှင်းခူရို!

" ဂျောင်~~ ဂျောင်ဂု "

မဝံ့မရဲခေါ်လာတဲ့အသံအဆုံး သူ ခူရို့ကို တစ်လှည့် Christopherကို တစ်လှည့်ကြည့်မိသည်။

" ပါးပါးကို လွမ်းနေတာ ~~ ပါးပါး သားတို့ဆီ ဘာဖြစ်လို့ ဖုန်းလေးတစ်ချက်တောင် မဆက်သွယ်ရတာလဲ "

မေးလာတဲ့သားလေးရဲ့ မျက်နှာကို သူပွတ်သပ်ရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။ အဖေရင်းမဟုတ်ဘူးဆိုတာသိနေပေမယ့် သားငယ်လေးကတော့ သူ့ကိုအခုထိ အဖေတစ်ယောက်လို အသိအမှတ်ပြုနေတုန်းပင်။

" ... ပါးပါးကအများကြီး အလုပ်ရှုပ်နေလို့ တောင်းပန်ပါတယ် ~~ ပါးပါးရဲ့ခရစ်လေးအများကြီးကြီးလာပြီပဲ "

Me, Myself & Bad Romance【Completed】 Where stories live. Discover now