Bağlılık | Daddy İssues

4.Bölüm / Tarçınlı Rulo

''Çıkabilirsiniz arkadaşlar.''

Hocanın gür sesini duymamla, sıranın üstündeki defterimi çantama yerleştirdim. Gökay'a görünmeden eve gitmem ve kafamı toparlamam gerekiyordu. Ona haksızlık yapıyormuşum gibi hissediyordum ve bu beni mahvediyordu.

Sınıftan çıktığımda etrafa bakındım. Gökay yoktu bu yüzden rahatça adımlarımı fakültenin dışına doğru attım. Okuldan çıkmak için ilerlediğimde tanıdık bir ses duydum.

''Benden neden kaçıyorsun?''

Duyduğum sesle olduğum yerde birkaç saniye kaldım. Ona ne diyecektim? Duymamış gibi yaparak okulun dışına ilerlediğimde kolumu tuttu.

''İclal?''

Beni kendine çevirdiğinde gözleri yutkunmama neden oldu.

''Senden kaçmıyorum.'' Dedim.

Kaşlarını çattı.

''Kaçıyorsun ve nedenini bilmek istiyorum.'' Dedi.

Kolumu nazikçe bıraktığında iç çektim.

''Gökay sadece yorgunum ve evime gitmek istiyorum.''

Kafasını iki yana salladı. Bu yalanıma kanmamıştı.

''Sana yanlış bir şey mi yaptım? Ailemden mi hoş-''

Lafını kestim.

''Ailenle alakalı bir sorunum yok. Sen de yanlış bir şey yapmadın sadece dediğim gibi eve gitmek ve uyumak istiyorum.'' Dedim.

Kafasını gökyüzüne kaldırdı. Onu çok zor bir duruma sokuyordum. Ama şu anda gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum. Bu sıra da tanıdık bir ses daha duydum.

''Gökay''

Gökay'dan gözlerimi çekerek tanıdığım sese doğru döndüm. Bora, arabasına yaslanmış bir şekilde bize bakıyordu. Onun burada ne işi vardı? Buraya daha önce geldiğini görmemiştim.

''Baba?''

Gökay'da şaşırmıştı bunu ses tonundan anlayabiliyordum. Bora, bize doğru gelmeye başladı.

''Senin burada ne işin var?''

Gökay'ın sorduğu soruyla, Bora içtenlikle gülümsedi.

''Yemek yeriz diye düşünmüştüm.'' Dedi.

Bunu neden yapıyordu? Başka bir amacı vardı bu çok belliydi, onu tanıyordum.

''Güzel düşünmüşsün ama kız arkadaşımla ilgilenmem gerekiyor.''

Gökay'ın kurduğu cümleyle rahatsızca yerimde kıpırdandım. Bora, hafifçe kaşlarını çattı.

''Bir sorun mu var? İkinizde iyi görünmüyorsunuz.''

Bunu gerçekten sorabiliyor muydu? Dünyamı başıma yıkmıştı, ikinci kez! Dik durmaya çalışarak konuşmaya başladım.

''Aslında bir sorunumuz yok sa-''

Gökay, lafımı kesti.

''Evet bir sorun var ve ben bunu çözemiyorum.'' Dedi.

Bunu neden söylemişti? Bora, hafifçe gülümseyerek oğlunun omzuna elini attı. Bu görüntü beni kahretmişti.

''İclal sen de bizimle gelir misin, güzel bir yemek yiyelim.''

Bunu reddetemeyeceğimi biliyordum. Eğer bunu yaparsam Gökay şüphelenebilirdi. Fakat ikisiyle baş başa kalıp yemek yemek istemiyordum. Bu gerçekten çok yanlış olurdu.