Askıda || Bölümler çoğalana kadar bir süre askıda, daha sonra sık sık bölüm gelecektir.
Elleri saçlarımda gezerken konuştu. "Çok sevdiğim bir söz var, Beren." Bütün dikkatimi ona verdim. O ise beni yine kalbimden vuracak sözleri dilinden döküverdi...
Görseller temsilidir. Tam zihnimdeki kişileri yansıtmamakla beraber en yakın kişilerdir. Söylediğim fiziksel özelliklere uymayan görüntüleri olursa onları tasvir ettiğim gibi hayal edebilirsiniz. Ataberk hayalimdeki kişi değil ama en yakın kişi bu.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ataberk Doğan
•
Çantamı ve telefonumu da alarak odamdan çıktım. Birazdan dersim vardı. Geç bile kalmıştım hatta. Ayakkabılarımı giyerken mutfaktan çıkan Seda ile göz göze gelmiştim. Birkaç saniye bakıştıktan sonra onu hiç umursamadan montumu da üstüme giymiştim. Seda boğazını temizledi. "Günaydın," diyerek ilk adımı o atmıştı. Öylesine bakıp telefonumu da elime aldım. "Günaydın."
"Dersin mi var?"
"Evet," kapıyı açtım. Tam kapatacakken Seda kapıyı tutarak buna engel oldu. Elinde sıcak çayla doldurulmuş beyaz bir kupa vardı. "Kahvaltı hazırlamıştım aslında."
"Aç değilim. Çekil de kapıyı kapatayım."
"Peki," diyip tereddütle geri çekildi ama yine kapatmama engel olmuştu. Sanırım sabah sabah sabrımı sınıyordu. "Çekilsene Seda."
"Ya Beren, aslında ben şey diyecektim. Yani kabul eder misin bilmiyorum ama şey..."
"Cümle kuracak mısın, kapıyı kapatıp gideyim mi?"
"Bugün dersim yok. Senin dersin bittiğinde eskisi gibi kahve içmeye gidelim mi? Hani şu fal baktırdığımız, senin çok sevdiğin yere?"
Umutla yüzüme bakıyordu. Omzumdan düşen çantamı yeniden omzuma yerleştirdim. "Bu aralar herkeste eskisi gibi olma çabası gerçek mi ya? Ne o? Madem eskiyi bu kadar özlüyorsunuz, siz eskiye dönün en iyisi. Beni de rahat bırakmış olursunuz."
"Yani," dedi gülümseyerek. "Bu pek mümkün değil sanki."
"Ciddi olamazsın."
"Hadi Beren ya! Ne zamandır beraber bir şeyler yapmıyoruz ve git gide aramız açılıyor. Ben böyle olmasını istemiyorum. Lütfen, gidelim, lütfen!"
"Hayır," diye net bir cevap vererek kapıyı kapatacaktım ki yine engel oldu. Kesinlikle sabrımı sınıyordu. "Beni sinirlendirmeye yemin etmiş gibisin. Çekil şuradan," diyip gözlerimi iyice açtığımda o yalvaran gözlerle bakıyordu. "Ya hadi ya! Hem fal da baktırırız. Uzun zamandır gitmiyoruz."
