KANCA

2. İSYAN

Okurlarımın dikkatine !!!

Yanlışlıkla 1. Bölümün yerine 2. Bölüm eklenmiş. Biraz daha kaydırırsanız 1. Bölüm karşınıza çıkacaktır. 1. Bölümü okuyup bitirirseniz tekrardan bu bölüme( 2. Bölüme ) dönüp, okumaya devam edebilirsiniz. İlk kitabım olduğu için Yazım hataları vb. Olabilir maruz görün :)

Oylama ve yorum vasıtasıyla katkıda bulunursanız çok sevinirim.
Şimdiden teşekkürler...

×××

"Kafamı her çevirdiğimde canım yanıyor. Nedenini bilmiyorum, şimdi iyice, iyice yanıyor..."

Günümüz ;
Karsus adımlarını Ayaza doğru sıklaştırdı.

"Seni bu havada dışarıda görmek imkansız hayırdır ! Ne işler peşindesin" dedi sırıtarak.

Ayaz solgun görünüyordu Karsus aniden tedirgin olmaya başladı ve elini Ayazın dizinin üstüne koydu.

"Hayırdır lan süt dökmüş kedi gibisin"

Ayaz sadece karşısında ağaça odaklanmış öylece dona kalmıştı.
Karsus hafifçe Ayazın ensesine vurdu.

"Anlat hadi olum !"

Ayaz temkinli bir edayla başını karsusa çevirip bir süre gözlerinin içine baktı.

Korku, korku çok ağır basıyordu.

"Yok bişey..."

Tekrardan kızaran gözlerini karşında ki ağaça dikti.

"Dalga mı geçiyorsun ! Bana bak bi"

"Hayır"

"Haydaaaaa ! Lan olum ses tonun korkuyla harlanmış. Hadi anlat"

"Hayır dedim yaaa Defol !"

"Ayaz, anlatırsan çözeriz"

Ayaz başını avuçlarınının arasına aldı.

"Hayır, çözemeyiz, yapamayız"

"Ne olum bu ölüm meselesi mi ? Cenazemiz mi var"

Ayaz tekrardan Karsusa baktı.
Adeta işkence çekiyordu.

"E- evet, ölüm..."

"Bak bu eşek şakası falansa seni buraya gömerim"

"Gömer misin ? Gerçekten"

"Şaka mı bu"

"Değil"

"Bak bana düzgün cevaplar ver elimden kaza çıkacak"

"Kaza çıkar mı ? gerçekten"

Ayazın ses tonu çok sakin ve duruydu. Başını öne eğdi iki elinin arasına aldı, ağlayacak durumdaydı.

Karsus onun için iyice endişeleniyordu. Onu çözememek ateşin bedenini her geçen saniye daha çok yakması gibiydi. Onu izledi dakikalarca saf ve temiz duygular eşliğinde.
Bi umut anlarım diye...