Yıllar önce
Daha çok küçüktüm gece bir kabus ile uyandığımda ter içindeydim. Babam herzaman karanlıktan korkmam gerektiğini söylerdi. Bende artık karanlıktan korkmamaya alışmıştım. Yatağımdan yavaşça kalkıp ışıkları yakmadan sesizce aşagı kattaki mutfaga indim susamıştım ve dün gece misafirlerimiz geldigi için kurabiye vardı. Annem misafirleri çok sever ve en iyi şekilde ağırladı. Dolapta dün akşamdan kalan kurabiyeleri yemek istiyordum. Normalde annem asla izin vermezdi. Bende arada sırada kalkar ondan gizli yerdim. Annem herzaman gösterişe önem verirdi. Oyüzden onun için kilom çok önemliydi. Ama küçük bir çocuk olarak bu beni zorluyordu. Suyu doldurup içtim. Suyu içtiğim bardağa süt koydum, tabaga kurabiye koyup masaya oturdum. Kurabiyeden bir ısırık aldığımda dışarıdan bir insan çığlıgı duymamla korkup donakalmam bir oldu. Çok fazla korkmuştum. ama ben babamın korkusuz kızıydım. Pencereden dışarıya bakmaya karar verdim ve yavaşça ses çıkarmamaya dikkat ederek pencereye doğru yürüdüm. Gördüğüm şeyle şok oldum. Babam ve bir kaç siyah giyimli adam vardı. Yerde karanlıkta çok gözükmesede biri uzanıyordu ve çok koyu bir renk yüzünü kaplamıştı. Bunun kan olduğunu anladığımda ellerim buz kesti. Arkada bir adam elinde kürekle toprağı kazıyordu. Anlayamamıştım neden kazıyor çiçek bahçemi? Adamı gömüceklermiydi? hemde benim çiçek bahçeme artık aglıyordum bagırmamak için elimi agzıma kapattım. Adam ölene kadar dövdüler. Adamın ağzından çıkan son kez " oğlum" dediğinde hıçkırmaya başlamıştım. Babam fısıldayarak "Burada kimse bulamaz. İşinizi iyi yapın" dedi artık ağlamıyordum. Boş boş yıllarca kahramanım ilan ettiğim babamın caniliğine bakıyordum. Psikolojik olarak peki veremiyordum. Saat çok geçti tam zifiri karanlıktı. Gözlerime inanamıyordum benim çocuklugumu prensi olan benim önemli bir iş adamı sandığım babam bir adamın canına kıymıştı. Ben Alya Demirer daha on yaşındayken dünyamın merkezinde olan babamın gerçek yüzünü görüp donarak saatlerce izlemiştim rengarenk dünyam başıma yıkılmıştı saatler önce tek derdi kurabiye yiyip annesine yakalanmadan uyumak olan ben şimdi sadece gördüklerimi unutup rüya olmasını istiyordum. Babamdan nefret ediyordum o geceden sonra rengarenk dünyam asla birdaha asla eskisi gibi olmamak üzere karanlığa ve duygusuzluğa dönüştü. Gülümsemem, birdaha eskisi gibi olmadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansızlığın İmkanı
Teen FictionVarlıklı bir ailenin tek kızı Alya Demirer, daha çok küçükken çocukluğunun kahramanı babasının asıl yüzünü gecenin bir yarısı öğrenmiş ve hayatı kararmıştır. Büyüğünde ise kalın duvarları olan soğuk neşesiz bir genç kızdır. Hiç sevilmemiş, sevilmeyi...
