KARTAL -GAY

3

Yol boyunca korkudan, canımın acısına ağlayamamıştım bile. Şimdi ise hastane yatağında ağrı kesicilerin etkisi ile canım yanmazken, koltukta oturmuş bana bakan adam ödümü koparıyordu.

"Abi?" Cevap vermeden bana bakmaya devam ettiğinde kendimi gülümsemeye zorladım. Celladı ile anlaşma yapmak isteyen kurbandım şu an.

"Kartal abi?"

"Abini sikeyim." Dişlerini sıkarak fısıldadığı şey ile omzumu dikleştirmiştim. Benden neredeyse 5 yaş büyük birine abi demem normaldi.

"Öldürecek misin beni?"

"Seni niye öldüreyim Arif?" Elindeki tesbihi hızlı hızlı çekerken kaşlarını çatmıştı.

"Sen beni koval-"

"Ben seni kovalamadım. Konuşmak istediğimi söyledim sende kaçtın."

"Ben Asu'dan dolayı." Birden bakışı değişince ağzımı kapatmıştım. Kafasını sabır dilenir gibi iki yana oynattığında kapı açılmış, Ela ve Asu içeri girmişti.

"Baba." Ela ağlayarak yatağa atladığında onu kucağıma almıştım. Bebekliğinden beri ben yanında olduğum için bana baba diyordu. Babası olmadığımı bildiği halde demeye devam etmişti, bende onu kızım gibi görüyordum.

"Korktun mu prensesim?" Islanan yüzüne yapışan saçlarını geriye iterken üstümdeki gözler ile yutkunmuştum. Asu Kartal abiye bakarken Kartal abi, direkt kucağımda ki çocuğa bakıyordu.

"Benim kızım, eski eşimden. Arif sağolsun çok yardımcı oldu büyütürken. Birbirlerini çok sevdikleri için bana kız gibiler. Arif benim kardeşim gibidir zaten." Asu tek nefeste bütün her şeyi açıklarken Kartal abi, ayağa kalkmıştı.

"Ayağını kırmış, doktor serumdan sonra çıkabilir dedi." Üstüne ceketini alıp, odadan çıktığında rahat bir nefes almıştım.

"Noldu?" Asu hemen dedikodu almak için yanıma geldiğinde sağlam bacağım ile bacağına vurmuştum.

"Adi karı, senin yüzünden ölüyordum."

"Ben naptım Arif?"

"Adam sana aşık olduğu için beni kovaladı. Silah çekti lan, öldürecek sandım."

"Belki olaylar anladığın gibi değildir." Asu sırıtarak bana doğru eğildiğinde kapı birden açılmış, ikimizde sıçramıştık.

"Neyi bekliyorsunuz?" Kartal abi sinirle konuştuğunda yataktan kalkmıştım.

"Bir şey konuşuyorduk abi."

"Ya sabır." Yanıma gelip, koluma girmiş ve beni yürütmeye başlamıştı.

"Cihan, Asu hanımı eve bırak. Bende Arif'i bırakacağım."

"Şimdi o tek başına hiçbir şey yapamaz. Bana gidelim." Kartal kafası ile Asu'yu onaylarken Ela'da diğer koluma girmişti.

"Adresi Asu daha iyi biliyor."

"Bende biliyorum." Kapının önündeki arabaya bindiğimizde gözlerim irileşmişti. Evini bilecek kadar takıntı haline getirdiyse işler hiçte sandığım kadar kolay halledilecek gibi durmuyordu.