KARTAL -GAY

7

Kartal beni mekana bırakmış ve ardından gitmişti. Kapıda Asu ile karşılaştığımız için şimdi yürümeme o yardım ediyordu.

"Kartal mı bıraktı?" Kafamı olumlu anlamda salladığımda sırıtmaya başlamıştı.

"Daha sahneye vakit var, gel." Beni beklediğimiz odaya sokup, oturttuktan sonra kendi de yanıma oturmuştu.

"Anlatsana."

"Neyi anlatayım yavrum?"

"Nasıl gidiyor, napıyorsunuz?"

"Yemek yiyoruz, içiyoruz ve tartışıyoruz yani ben tek taraflı tartışıyorum." Asu kıkırdadığında yandan ona bakmıştım.

"Sana verdiği değer bakışlarından bile belli oluyor."

"Bence bir planı falan var." Bunu söylerken sesim üzgün çıkmıştı. Böyle bir şey olmasını istemezdim çünkü bende ona alışmıştım, yanımda kalması hoşuma gidiyordu.

"Pavyonda saz çalan birine ne planı, ayrıca sen bir şeyler mi hissediyorsun?" Kafamı olumsuz anlamda sallayıp, ayağa kalktım.

"Boş konuşma, hazırlan hadi." Asu söylenerek soyunma yerine geçmiş bende gömleğimi değiştirmiştim. Gömleğimi değiştirdikten sonra Asu'nun yanına gidecekken duyduğum ses ile kafamı oraya uzatmıştım.

"Şu an konuşamıyorum, sonra arayayım mı seni?" Asu telefonla biriyle konuşurken kaşlarım çatılmıştı. O kimse ile konuşmazdı.

"Bende seni seviyorum, görüş-" kapıyı iterek içeri girdiğimde yerinde sıçramış, telefonu arkasına saklamıştı.

"Kiminle konuşuyorsun?"

"Arkadaşımla."

"Kim o arkadaş?" Telefona uzanmaya çalıştığımda geriye doğru kaçmıştı.

"Asu!"

"Of sanane Arif, hadi geç kalacağız." Omzuma çarparak odadan çıktığında boynumu sağa sola oynatmıştım, benden ne gizliyorsa eninde sonunda zaten bulurdum.

"Seninle bunu konuşacağız." Sazımı alıp, sahneye doğru yürürken o da arkamdan gelmişti. Sahneye geçip, akordu yaptıktan sonra çalmaya başlamıştım. Asu bugün hep neşeli şeyler söylediği için bende onun tarzında çalmak zorunda kalmıştım. Genelde sazda bu tarzı çalmayı sevmiyordum.

İki saat bana on saat gibi gelirken sonunda bittiğinde derin bir nefes almıştım. İçimde kötü bir his vardı ve vakit bir türlü geçmek bilmemişti. Sazı sırtıma asıp, bekleme odasına geri dönmüştüm.

Telefonu çıkarıp, baktığımda hiç bildirim yoktu. Normalde Kartal, yanıma gelmediği zamanlarda arar ya da mesaj atardı.

"Çıkalım mı?"

"Kartal'ı bekleyeceğim." Asu saate bakıp, geri bana dönmüştü.

"Bende seninle bekleyeyim mi?"

"Ela merak eder, sen git yavrum." Dudaklarını yanağıma bastırıp, çıktığında bende dışarıda beklemeye başlamıştım. Arasam bile telefona cevap vermiyordu.