SEN BENİMSİN

Kaçış

Bölüm şarkısı: ''Dream Big - Fractured Light Music''

Dün gece güzel bir parti geçirdiğim söylenemezdi. Daha başlamadan bitmişti benim için. Neden bilmiyorum ancak onu görünce kendimi bir garip hissetmiştim, tuhaf bir his tüm bedenimi sarmıştı. Ondan, parti de Jack'in konuştuğu sarışın kızdan hiç hoşlanmamıştım. Tüm parti boyunca beni izlemişti, o yakıcı gözlerini bir an olsun benden ayırmamış sanki vücudumu delip geçercesine beni incelemişti.

Ve şu anda gözlerimi açmasamda Jack'in arabasında olduğumu biliyordum. Motordan gelen hafif uğultu da beni doğruluyordu. Yavaş yavaş kendime gelirken gözlerimi biraz araladığımda gökyüzünün hafif kızıl olduğunu gördüm. Karanlığın yerini aydınlığa bıraktığı andı bu kızıllık.

Ama göz kapaklarım da bir ağırlık var gibiydi. Bu yüzden gözlerim istemsiz olarak tekrar kapandı ve açmaya çalıştığımda sanki kirpiklerim ve göz kapağımın birleştiği yere yapışkan bir madde sürmüşler gibi açılmıyordu. Bilincim ağır ağır kaybolurken kısa bir süre sonra kendimi tekrar karanlıkta bulmuştum.

Gerçek ve hayal arasındaki çizginin üzerinde kollarım iki yana açık bir halde dururken etraf yavaşça renklenmeye başlamıştı. Gözlerimi açtığımda sırtım sert bir yere dayalı ellerim ve ayaklarım önde bağlı yerde oturuyordum. Gerçek ve hayal arasındaki çizgi tamamen kaybolduğunda gözlerimi kırpıştırıp etrafa baktım, duvara dayanmış olduğumu gördüm. İçerisi karanlıktı ancak tahtalarla kaplı pencereden sızan ışık etrafı seçebilmem için olanak sağlıyordu. Gözlerim ortama alıştığında karşımda sandalyeye oturmuş, bir bacağını diğer bacağının üstüne atmış siyahlar içinde birisinin oturduğunu gördüm. Yüzünün bir kısmı karanlıkta kaldığı için tam seçilmiyordu. Sadece dolgun dudakları görünüyordu ama Jack olmadığı kesindi.

Derin bir nefes aldım ve gözlerimi yavaşça kapattım. Ben neden buradaydım? Düşüncelerim tekrar dün geceye gitti. Jack. Neden böyle olmuştu? Bana olan davranışları o kadar gerçekçiydi ki. Oysa... Ne saçmalıyorum? Bilmediğim bir oyunun içine doğru sürükleniyordum sadece farkında değildim. Kimseye güvenemeyecek miydim?

Başımı öne eğip aldığım nefesi sıkıntıyla dışarı verdim. Gözlerimi açtım ve başımı ladırmadan karşımda oturan kişiye baktım. Kimdi? Neden öylece orada oturmuş bana bakıyordu? Sanki düşüncelerimi okumuş gibi yavaşça ayağa kalktı ve birkaç adım atıp karanlıktan çıktı. Yüzünü gördüğümde ağzım hafif açık ona bakıyordum. Onun burada ne işi vardı? Daha doğrusu benim burada ne işim vardı? Ben ona bakmaya devam ederken odada topuk sesleri yankılandı ve bana doğru gelmeye başladı. Tam önüme geldiğinde benimle aynı hizaya gelmek için dizlerinin üzerinde çöktü ve  ellerimin ve ayaklarımın bağlı olduğu iplere baktı ancak son anda yüz ifadesinin değişmesiyle bana öyle bir bakış attı ki sanki benden iğrenir gibiydi. Ben ona ne yapmıştım ki de bana öyle bakıyordu? Son kez beni süzdükten sonra bakışları gözlerimi buldu ve ayağa kalkıp arkasını dönerek kapıya doğru ilerledi. Kapının kolunu tuttu ancak tam çıkacakken sakin bir sesle " Bağırmaya kalkışma. Bağırsan bile bir şey değişmez. " dedikten sonra kapıyı arkasından kapattı.

Gittiğinden beri çaresizce kapıya bakmaya devam ediyordum. Aklıma garip garip düşünceler geliyordu. Zihnimi bu düşüncelerle daha fazla meşgul etmemek için onları kovaladım, ailemi düşündüm.

Acaba ne yapmışlardı? Margaret. Kıvırcık, kızıl saçlı ve mavi gözlü güzel arkadaşım. Yeni tanışmamıza rağmen ona kanım kaynamıştı. Aslında şu ana kadar ki sahip olduğum tek arkadaşım diyebilirdim. Ailem sık sık seyahat ettiği için ben de zorunluluktan dolayı okul değiştirmek zorunda kalırdım. Küçüklüğümden beri düzen böyleydi. Ya okulun başında ya ortasında ya da sonunda okulum hep değişmişti. Bu yüzden kalıcı bir arkadaşım olmamıştı. Açıkçası okul değiştirmek hiç hoş bir şey değildi. Zaten kendi halimde dış dünyaya kapalı bir insan olduğum için yeni ortamlara girmek, yeni insanlarla tanışmak bana göre değildi. Kimine göre yeni birileriyle tanışmak güzel bir şey olabilir ancak bana tersti.