MIDNIGHT CRY

Chapter ELEVENTH

Zari POV

"Theo alagaan mo ang kapatid mo okay." Paalala ko sa kanila dahil nasa labas na daw ng subdivision ang Daddy nila.

"Are you gonna be okay here." Bakas ang pag aalala ni Theo sa mukha niya.

"I'm gonna be okay my love. Aalis din kami ni Ninang Vian niyo may pupuntahan kami kaya timing na miss niyo si Daddy para may mag alaga sa inyo while I'm away." Nakangiti na sabi ko habang nag mamaneho papunta sa main gate ng subdivision.

"Di mo na miss si Daddy." Malungkot na tanong ni Zia.

Napapreno ako sa tanong ni Zia pinakiramdaman ko ang sarili ko. Namiss ko nga ba o hindi.

"Mom." Sabay na sigaw ng kambal.

"That's answer my question already. Of course you miss him." Pang asar ni Zia.

Napatingin ako kay Theo na may ngisi sa mga labi.

"Kayong dalawa inaasar niyo na si Mommy ah." Kunwari nag tatampo ang boses ko.

"Miss na miss ko na rin si Daddy pero di pa to ang tamang oras para umuwi sa kanya. I just need a more time." Dagdag ko.

--

Main Gate.

"Theo wag mong kakalimutan ang mga bilin ko." Paalala ko kay Theo.

"29th times muna sinasabi yan Mom kay Daddy lang kami pupunta for sure he'll take care of us." Sabi ni Zia.

"Sige na nasa labas na siya." Sabi ko sa kambal.

"Di mo kami ihahatid sa labas. Silipin mo lang." Asar ni Theo sakin.

Saan pa ba mag mamana sa tatay.

"Hahampasin na kita Theo. Go ahead." Pag tataboy ko sa kambal.

Napailing na lang ako dahil sa mga tawa nila.

"Just call us pag paalis kana Mom." Paalam ni Theo sakin bago isara ang pinto ng kotse.

"He miss you too Mom." Pahabol na sabi ni Zia.

Mga lokong bata.

--

Kanina pa kuda ng kuda si Vian pero wala akong maiintindihan ang layo ng iniisip ko.

Napapatanong ako.

Paano kung nabuhay si Iya after she give birth tapos na realize ni Thyro na kailangan niya panagutan ang mag iina.

"Zari."

Makakaya ko pa ba ang sakit.

"Zari."

Ngayon tinatanong ko na yung halaga ko bilang babae.. bilang asawa.. bilang nanay ng kambal at bilang kaibigan.

I miss my husband so much pero pinipigilan ko dahil kailangan kong hanapin yung sarili ngayon.

"ZARINAAAAAAAAA."

Agad akong napatayo sa single coach ng hotel room namin ni Vian.

"Bakit may sunog ba." Taranta na tanong ko sa kanya.

"Kanina pa ako kuda ng kuda dito pero ikaw tulala lang jan. Sino ba ang gagong tumatakbo sa isip mong tangina ka." Pagalit na asik ni Vian sakin.

Inirapan ko na lang siya.

"Si Thyro ba." Parang gulat na tanong niya sakin.

Nakakagago din minsan magkaroon ng kaibigan lalo na kung pinsan ng asawa mo.

"Ewan ko sayo Vian minsan tahiin mo yang bibig mo para natahimik ang paligid ko pag nanjan ka lang sa tabi ko." Sabi ko sa kanya.

"Edi mag hanap ka ng bagong kaibigan na tahimik ng mapanis ang laway niyo pareho." Ganti na sabi niya sakin.

"Anong plano mo sa party mamaya."

"Ewan ko matutulog na lang ako Vian baka nandun yung dalawa at baka pagtawanan lang ako nang iba." Pabulong na sagot ko kay Vian.

"Kailangan ka pa naging talunan Zarina. Hindi ka magiging Zarina nang walang dahilan Zari wake up. Alam kong nasasaktan ka ngayon pero talagang ipapakita mo sa bruha na yun kung gaano ka nasasaktan ngayon." Pasigaw na sabi Vian.

I look at her.

"Anong laban ko sa babaeng yun Vian.. oo mahal ako ni Thyro pero mahal naman ng pamilya niya si Naiya matututunan ng pinsan mo na mahalin si Naiya ulit dahil mas una naman talaga sila sakin."

"Atsaka magpapaubaya naman ako kung sinabi nila agad sakin na kahit kailan ay di nila ako tatanggapin sa pamilya niya. Sino ba naman ako diba.. ibang babae ang gusto ng pamilya niya.. ibang babae ang bumuo nang pagkatao niya yung nanay ng kambal yun.. para lumalabas na isang dakilang nagpapanggap na asawa na lang ako dahil ng pangarap namin sa magkaibang babae niya natupad. Anong rason para pumasok pa ako sa pamilyang di ako kayang tanggapin." Paliwag ko kay Vian.

"Para ang sakit na yung mga pangarap namin di na matutupad Vian. I can't bear a child anymore yung fifty percent na meron kami tuluyan nang nawala dahil sa stress ko." Dagdag ko.

--
🏹