MIDNIGHT CRY

Chapter 35

Zari POV

--

"My siblings..."

Halos manigas ako dahil dun. Bumalik lang ako sa reality ng tinawag ako ng kambal.

"Mommy/Mom." Sabay na sabi ni Theo at Zia.

Mabilis ang naging kilos ng dalawa at mabilis din na yumakap sakin habang si Zian ay lumapit kay Tito Pogi niya.

Dahil na rin sa gulat di ko sila nagawang yakapin ulit.

"Im so sorry Mommy." Umiiyak na bulong sakin ni Zia.

Tumingin ako kay Vian tumango lamang siya sakin bago ako yumakap pabalik sa kambal na umiiyak habang yakap ako.

"Stop saying sorry." Sagot ko sa kanya habang si Theo naman mas humigpit ang yakap sakin.

"I miss you so much Mommy." Sabi naman nito sakin.

"And I miss you more. Sobrang miss ko kayong dalawa.. ang mga anak ko malalaki na pero sobra pa rin kung mag lambing sa mommy." Imbis na umiyak ako sa harap nila mas pinili kong maging masaya dahil sa tatlong taon na wala ako sa tabi nila mas kailangan nila ng positive feedback from our past conservation.

"Mama." Kalabit sakin ni Zian naka simangot naman ito habang nakatingin samin tatlo.

Nakuha ko naman ang ibig sabihin niya.

"By the way this is Zian Elias." Pakilala ko.

Gulat na napatingin sakin si Theo habang si Zia nakaluhod na sa harap ng bunsong kapatid.

"Zian this is Kuya Theo and Ate Zia." Pakilala ko naman sa kambal.

Lumingon si Theo sa bandang pwesto ng daddy niya at tumingin ulit kay Zian.

"He look like us." His referring himself and his dad.

"Yes anak. Pero ang ugali e mukhang nakuha sa ate." Sagot ko sa sinabi ni Theo.

Mag tanong pa sana siya pero inagaw ng atensyon ni Lolo ang lahat.

"Sa garden lang kami." Sabi nito.

Kinarga naman ni Zia si Zian at sumunod sa iba. Habang naiwan naman kami ni Thyro na nakatingin sa isa't isa.

Di ko alam paano mag react dahil sa mga nangyari sa Dior at after party.

--

"How are you." Tanong nito sakin habang nakatanaw kami sa labas ng mansion.

"I don't know but right now I think I'm doing good." Sagot ko habang nakatingin sa mga bata na masayang naghahabulan.

"I'm sorry for everything."

I look at him.

"It's okay I think we could be friend after all those years." Sabi ko pero nakita ko Yung galit.

"Sa tingin mo friendship ang kailangan ko ngayon.. that's not gonna happen Zari your three years is over I'm still you husband so your going to live with us." Pagalit na sabi nito sakin.

Paano naman si Iya.

"Paano kong ayoko tumira sa isang bahay kasama ka. Ano ibabahay mo ako habang nag pa plano kang mag pakasalan sa iba. Yes you still my husband but in papers only. Sign na divorce papers and be free." Medyo pasigaw na sagot ko sa kanya.

Mabait ako kaya kong Iwan lahat wag lang makasakit ng ibang tao.

"That was a mistake Zari I'm not going to marry her." Sabi niya naman agad.

"Its okay Thyro. We're going to be okay. If you really love her give the world she deserve.. give all you got to her. Wag mong iparamdam sa kanya yung sakit kasi sobrang hirap nun Thyro let just be happy." Sabi ko sa kanya at tumalikod sa kanya.

"It's better this way Thyro.. kesa mag sama tayo pero di na natin mahal ang isa't isa. Mas masasaktan  ako sa ganun na paraan. You can have the weekdays for Zian and I will be at weekend." Dagdag ko at tuluyan na pumasok sa loob ng mansion.

Pero bago pa man ako makapasok nag salita siya.

"Tatlong taon na pero bakit pinaparamdam mo pa rin na mas pinipili mong masaktan ka kesa sa ibang tao Zari kelan mo pipiliin ang sarili mo ng kaligayahan. Paano naman ako kelan mo ako pipiliin kahit sana ngayon lang oh. Nag hintay naman ako pero di mo pa rin ako pipiliin." Puno ng sakit na sabi niya.

"Ngayon ko pinipili ang sarili ko Thyro. Dahil sa ilang taon na mag kasama tayo Ikaw ang lagi kong pinipili kaya maging masaya ka Kasi hanggang sa huli kaligayahan mo pa rin ang iniisip ko kahit ako yung maiwan ng paulit ulit. Mahal na mahal kita at kaya ko iharang ng sarili ko sa lahat maging kompleto ka lang." Sabi ko at umalis na.

Sobrang sakit pero mas pinili kong ngumiti habang nakatingin sa mga anak ko.

"I'm gonna be okay for my kids."

--
🏹